Сумерски јазик
Сумерски јазик бил јазик на античките жители на Сумер, кој се говорел во јужна Месопотамија (денешен Ирак), од 4-от милениум п.н.е. Се смета за најстариот пишан јазик, напишан е со клинесто писмо. Во текот на 3-от милениум п.н.е., се развила културна симбиоза меѓу Сумерите и луѓето од Акад, кој влучува и близок однос меѓу двата јазика и раширена двојазичност. Влијанието на сумерскиот и акадскиот јазик е очигледно во сите области, од масовните лексички позајмувања, до синтаксичките, морфолошките и фонетичките конвергенции.
Сумерски јазик | |
---|---|
𒅴𒂠 eme-g̃ir, eme-gi | |
Застапен во | Сумер и Акад |
Подрачје | Ирак (Месопотамија) |
Ера | Потврдено постоење околу 3000 години п.н.е. Изумрел околу 2000–1800 г.п.н.е.; користен како класичен јазик до околу 100 година наша ера. |
Јазично семејство | |
Писмо | Клинесто писмо |
Јазични кодови | |
ISO 639-2 | sux |
ISO 639-3 | sux |
Сумерски документ од 26 век п.н.е. | |
| |
Акадскиот јазик постепено го заменил сумерскиот како говорен јазик, некаде околу преминот од трети во втори милениум п.н.е. но, сумерскиот продолжил да се користи како религиозен, церемониски, книжевен и научен јазик на Месопотамија до 1 век од нашата ера. Потоа бил заборавен до 19 век, кога се дешифрирале глинените таблици со клинестото писмо. Сумерскиот јазик е изолиран, без познати сродни јазици. Се предложувале врски со многу јазични семејства, но ниедна не е докажана.
Сумерскиот јазик поминал низ неколку фази:
Архаичен сумерски — 3100 – 2600 п.н.е.
Стар или класичен сумерски – 2600 – 2300 п.н.е.
Нео-сумерски — 2300 – 2100 п.н.е.
Доцен сумерски — 2000 – 1800 п.н.е.
Пост-сумерски — после 1700 п.н.е.
Фонетски одлики
уредиМногу особини на сумерскиот јазик не можат точно да се одредат поради начинот на кој е напишан: со клинестото писмо кое не ги бележи верно гласовите и за кој не е познат точен изговор на сите симболи.
Наводи
уреди- ↑ Gelb, Ignace J. „Sumerian language“. Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica. Посетено на 2011-07-30.
- ↑ Piotr Michalowski, "Sumerian," The Cambridge Encyclopedia of the World's Ancient Languages." Ed. Roger D. Woodard (2004, Cambridge University Press). Pages 19–59