Средоземна Дакија
Средоземна Дакија (латински: Dacia Mediterranea; грчки: Δακία Μεσόγειος) ― доцноантичка римска провинција, чиј главен град бил Сердика (или Сардика; подоцна Средец или Срадец, денешна Софија).
| Провинција Средоземна Дакија Provincia Dacia Mediterranea Επαρχία Δακίας Μεσογείου (грчки) | |||||
| Провинција на Римската Империја | |||||
| |||||
 | |||||
| Главен град | Сердика | ||||
| Историја | |||||
| - | Повлекување од Трајанова Дакија, создавање на Аврелијанова Дакија | 271 | |||
| - | Поделба на Поречна Дакија | 320ти | |||
| - | Разурнување од страна на аварската инвазија | околу 602 | |||
Датумот за основање на Средоземна Дакија е несигурен. Традиционално било сметано дека е основана во исто време со Поречна Дакија (латински: Dacia Ripensis), при што двете провинции биле издвоени од поранешната Аврелијанова Дакија (Dacia Aureliana) како дел од диоклецијановото преструктуирање на римските провинции во текот на 290-тите. Меѓутоа, бидејќи Средоземна Дакија содржела градови кои никогаш не биле дел од Аврелијанова Дакија (како што е Наисус), сега се верува дека провинцијата била основана во 320-тите, за време на владеењето на Константин I, и била створена со територија преземена од провинциите Дарданија, Тракија и поделбата на Поречна Дакија (при што Поречна Дакија го изгубила главниот град Сердика, град кој претходно бил и главен град на Аврелијанова Дакија).[1]
Лежејќи веднаш јужно од Поречна Дакија, провинцијата била управувана од конзулар (consularis).[2] Во 535 година, императорот Јустинијан I (527-565) ја создал Архиепископијата Јустинијана Прима како регионален примат со црковна јурисдикција над сите провинции на Диецезата Дакија, вклучувајќи ја и провинцијата Средоземна Дакија.[3] За тоа време тој, исто така, ги зајакнал утврдувањата на различни градови во покраината, вклучувајќи ги Сердика, Наисус, Германија (денешна Сапарева Бања) и Пауталија (денешен Ќустендил). Тој исто така додал тврдини на постоечките градови, како што е Ремесијана (кај Бела Паланка).[4]
Средоземна Дакија била зафатена со пустошење на аварската и словенската инвазија од крајот на VI и почетокот на VII век, и била изгубена во исто време со Диецезата Дакија, иако мали места во провинцијата продолжиле да останат во римски раце, како на пр. Сердика и нејзината непосредна околина. Овие југоисточни остатоци на крајот биле припоени во Темата Тракија кон крајот на VII век.
Наводи
уреди- ↑ Mócsy 2014, стр. 274.
- ↑ Nicholson 2018, стр. 449.
- ↑ Turlej 2016, стр. 47-86.
- ↑ Turlej 2016, стр. 104-105.
Извори
уреди
- Cvjetićanin, Tatjana (2006). Late Roman Glazed Pottery: Glazed Pottery from Moesia Prima, Dacia Ripensis, Dacia Mediterranea and Dardania. Belgrade: National Museum. ISBN 9788672690880.
- Grumeza, Ion (2009). Dacia: Land of Transylvania, Cornerstone of Ancient Eastern Europe. Lanham: Hamilton Books. ISBN 9780761844662.
- Mócsy, András (2014) [1974]. Pannonia and Upper Moesia: A History of the Middle Danube Provinces of the Roman Empire. New York: Routledge. ISBN 9781317754251.
- Nicholson, Oliver (2018). The Oxford Dictionary of Late Antiquity. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-256246-3.
- Snively, Carolyn S. (2005). „Dacia Mediterranea and Macedonia Secunda in the Sixth Century: A Question of Influence on Church Architecture“ (PDF). Niš and Byzantium. 3: 213–224.
- Southern, Pat (2001). The Roman Empire from Severus to Constantine. London and New York: Routledge. ISBN 9781134553815.
- Turlej, Stanisław (2016). Justiniana Prima: An Underestimated Aspect of Justinian's Church Policy. Krakow: Jagiellonian University Press. ISBN 9788323395560.
- Zeiller, Jacques (1918). Les origines chrétiennes dans les provinces danubiennes de l'Empire romain. Paris: E. De Boccard.