Сотир Колеа
Сотир Колеа (1872-1945) бил фолклорист, дипломат и активист на Албанското национално будење.[1] Заедно со Тома Кацори е обележан како Последниот од Рилиндите .
| Sotir Kolea | |
|---|---|
.jpg) | |
| Роден(а) | 4 септември 1872 Берат, Санјак од Авлона, Отоманско Царство |
| Починал(а) | 3 јули 1945 (возр. 72) Елбасан, Албанија |
Животот
уредиСотир Колеа е роден во Берат, јужна Албанија (тогаш дел од Отоманската империја ) на 4 септември 1872 година[1] Неговиот татко Кристо бил адвокат кој работел како правен советник во француската компанија La Regie Des Tabacs, која го држела монополот на тутунот во Отоманската империја. На деветгодишна возраст се преселил во Битола, каде што живеел неговиот вујко Илија, трговец со тутун од истата компанија. По завршувањето на локалната гимназија на грчки јазик, бил ангажиран во La Regie Des Tabacs и работел во нивната охридска филијала. Во 1896 година работел како учител во Кавала.[2] Помеѓу 1899 и 1902 година бил префрлен во ограноците на компанијата во Драма и Кавала.
Подоцна Колеа мигрирал во Египет, каде што бил избран за секретар на локалната организација Башкими. По Албанската декларација за независност, тој учествуваше во делегацијата испратена на Лондонската конференција, заедно со Расих Дино, Филип Нога и Мехмет Коница.[3] Во 1913 година заедно со Фаик Коница го организирал албанскиот конгрес во Трст. Откако се населил во Швајцарија, во Лозана го издавал весникот L'Albanie од 1915 до 1919 година[4] Во 1919-20 година бил член на Париската мировна конференција и на Француско-албанскиот административен совет. Во 1920 година мигрирал во Мадагаскар, а подоцна во Франција, каде што живеел во Марсеј до 1927 година[5] Од 1928 до 1937 година работел како директор на Националната библиотека на Албанија,[6] чии томови се зголемиле тројно за време на неговиот мандат. Според некои извори, Колеа бил тој што го донел реткиот Кодекс на Константин Бератски, дел од христијанската литература, откриен од Ило Митке Ќафезези.[7][8] Од 1937 година живеел во Елбасан, каде што починал во 1945 година. Неговиот некролог го напишал неговиот близок пријател, лингвистот Махир Доми. Во 1944 година, во Тирана беше објавена неговата работа за албанските поговорки „Една туфа проверба“. Во 2002 година Алфред Мојсиу го удостои со златниот медал од орденот Наим Фрашери.
Извори
уреди- ↑ 1,0 1,1 Buda, Aleks (1985). Fjalor enciklopedik shqiptar (албански). Akademia e Shkencave e RPSSH. стр. 486. Посетено на 4 July 2011.
- ↑ Clayer, Nathalie (2007). Aux origines du nationalisme albanais: la naissance d'une nation majoritairement musulmane en Europe. KARTHALA Editions. стр. 320. ISBN 978-2-84586-816-8. Посетено на 4 July 2011.
- ↑ Kaliopi Naska (1987), Ismail Qemali në Lëvizjen Kombëtare Shqiptare, Akademia e shkencave e RPS të shqipërisë, Instituti i historisë, стр. 155, OCLC 28807917
- ↑ Hamit Boriçi (1997). Një shekull e gjysmë publicistikë shqiptare (1848-1997) [One and a half century of Albanian publicistics] (албански). Enti Botues Poligrafik "Gjergj Fishta". OCLC 42598494. Посетено на 2013-10-07.
- ↑ Mano, Nini (July 3, 2010). „Sotir Kolea, dhunimi i një patrioti (pas vdekjes)“. Gazeta Shqip. Архивирано од изворникот на October 3, 2011. Посетено на 2011-07-05.
- ↑ „Biblioteka Kombetare e Shqiperise“, Ars Poetica (15): 22, January 2009, ISBN 9781304497949
- ↑ Flora Koka (2003). 2000 vjet art dhe kulturë kishtare në Shqipëri [2000 years of christian art and culture in Albania] (албански). Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë. стр. 336. Посетено на 2013-10-07.
- ↑ Carroll, Frances Laverne; Houck, Susan (January 1997). International biographical directory of national archivists, documentalists, and librarians. Scarecrow Press. стр. 1. ISBN 978-0-8108-3223-7. Посетено на 4 July 2011.