Сотир

Сотир или Сотер грчки: Σωτήρας, Сотирас; турски: Sotur, Сотур) — село во Леринско, Егејска Македонија, денес во општината Суровичево на Леринскиот округ во областа Западна Македонија, Грција. Населението брои 108 жители (2011).

Сотир Σωτήρας
Црквата во Сотир
Сотир
Местоположба во областа Сотир Местоположба на Сотир во општината Суровичево и областа Западна Македонија
Координати: 40°40.27′N 21°39.55′E
Земја	Грција
Област	Западна Македонија
Округ	Лерински
Општина	Суровичево
Општ. единица	Суровичево
Надм. вис.	&10000000000000595000000595 м
Население (2011)
• Вкупно	108
Час. појас	EET (UTC+2)
• Лето (ЛСВ)	EEST (UTC+3)

Географија и местоположба

Селото се наоѓа на надморска висина од 595 м. Сместено е на околу 2 км од гратчето Суровичево во непосредна близина на термоелектраната. Селото е со одлична местоположба во околината поради близината на крстосницата на магистралните патишта Суровичево-Костур од една страна и Птолемаида-Флорина Кајлари-Лерин од друга страна. Атарот на Сотир е сместен во низинскиот дел на Сариѓолската рамнина. На оддалеченост од 5,5км од Сотир се наоѓа и населбата Ксино Неро или Долно Врбени познато по изворите на кисела вода.

Историја

Селото Сотир е старо село кое се спомнува уште во XV век во турките документи со над 95 семејства како тимар на Мустафа син на Акдем и Муса син на Иљаз.

На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Сотир се води како чисто турско село во Леринската каза на Битолскиот санџак со 30 куќи.

Стопанство

Со оглед на околината наоѓајќи се во низинскиот дел жителите отсекогаш се занимавале со земјоделство. Во поново време од 1987 година навака еден дел од населението директно или индиректно работи во Термоелектраната Аминдео што е на само 12км близина.

Демографија

Според повеќето автори кои го имаат споменато селото Сотир, неговото население во големо мнозинство го сочинувале муслимани претежно Турци, но и голем број на циганско население Роми. Понекои автори како 1886 наведуваат и христијанско (македонско) население но во мал број. Во 1924 година со „доброволната“ размена на население муслиманските жители со вкупно 37 семејства и 327 лица, се селат во Турција. На нивно место се населени 48 семејства, христијански бегалци, од кои 26 семејства од Кавказ, 18 семејства од Источна Тракија и 4 семејства од насекаде низ Мала Азија со вкупно 151 жител-маџири.

година	извор	жители
1886	Schinas	571
1900	Кънчов	340
1910	Χαλκιόπουλος	294
1913	Απαρίθμηση 1913	305
1920	Census 1920	327
1928	Census 1928	137
1940	Census 1940	248
1951	Census 1951	186
1961	Census 1961	162
1971	Census 1971	153
1981	Census 1981	199
1991	Census 1991	141
2001	Census 2001	142