Смолник
Смолник или Смолница (албански: Smollik) — село во општината Булчица на Дебарската област, источна Албанија. Населено е со Македонци-муслимани, но порано било со мешана вероисповед.[1]
| Смолник Smollik | |
|---|---|
| село | |
  Смолник | |
| Координати: 41°26′36″N 20°24′37″E / 41.44333° СГШ; 20.41028° ИГД | |
| Земја |  Албанија |
| Област | Дебар |
| Општина | Булчица |
| Општ. един. | Зрклени |
| Надм. вис. | 735 м |
| Час. појас | CET (UTC+1) |
| • Лето (ЛСВ) | CEST (UTC+2) |
| Рег. таб. | BZ |
Географија
уредиСелото се наоѓа во македонската област Голо Брдо. Има Горно и Долно Маало, распоредени недалеку од левиот брег на Трновска Река, притока на Окштунска Река. На исток, преку второспоменатата река лежи Којовец, а на северозапад се издига планината Гулабица.
Историја
уредиВо „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Смолница (Smolnitza) било село со 15 домаќинства сочинети од 33 жители торбеши.[2] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) Смолник е поставен во областа Голема Река (Грика Маде) и брои 100 жители.[3]
По Првата балканска војна во 1912 г. Смолник влегол во новосоздадена Албанија.
Во извештајот на Сребрен Поп Петров, главен инспектор-организатор на бугарската црковно-училишна дејност во Албанија, во 1930 г. Смолница се води како село со 70 куќи на Македонци-муслимани.[4][5]
Податоците на албанското МВР од 1935 г. говорат дека Смолник имало 49 македонски куќи со вкупно 242 жители, сите муслимани.[6]
Според податок на М. Филиповиќ објавен во 1940 г. селото имало околу 20 куќи на торбеши, иако до неаодамна имало и православни, споменувајќи извесен Тодор во 1922 г. Покрај македонскиот, во Смолник бил застапен и албанскиот јазик.[1]
Сè до 2015 г. селото било во состав на Општина Зрклени.
Демографија
уредиЗнаменитости
уредиЛичности
уредиПоврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 Филиповић, Миленко (1940). Голо Брдо: белешке о насељима, о преклу становништва народном животу и обичају. Скопље. стр. 35.
- ↑ „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, стр. 172 – 173.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 260. ISBN 954430424X.
- ↑ Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Доверлив извештај бр. 54 на Сребрен Поп Петров
- ↑ Список на населените места со македонојазични жители, по области. Тајна служба на албанското МВР, 1935 г.