Википедија

Олу Огуибе

Нема проверени преработки на оваа страница, што значи дека можеби не е проверено дали се придржува до стандардите.

Олу Огуибе (роден на 14 октомври 1964 година) е американски уметник и академик роден во Нигерија.[1] Професор по уметност и афро-американски студии на Универзитетот во Конектикат, Сторс, Огуибе е виш соработник на Центарот за уметност и политика Вера Лист во Њу Скул, Њујорк Сити и Смитсонијан институција во Вашингтон, ДЦ.[2] Тој е исто така историчар на уметност, куратор на уметност и водечки соработник во постколонијалната теорија и студиите за нови информатички технологии.[3][4] Исто така, познато е дека Огуибе е добро почитуван научник и историчар на современата афроамериканска уметност [5] и бил почестен со Уметничката награда на гувернерот на државата Конектикат за извонредност и животно достигнување на 15 јуни 2013 година.[6]

Олу Огуибе

Ран живот и образование

уреди

Роден на 14 октомври 1964 година во Аба, Нигерија, Своето прво уметничко искуство го добил од неговиот татко, кој бил познат како проповедник, поранешен учител во училиште, вајар на дрво и сликар на знаци. Животот на Огуибе бил нарушен од Граѓанската војна во Нигерија во 1967-1970 година, но неговото семејство преживеало недопрено, а уметникот подоцна учествувал во традиционалните уметнички активности во неговата матична заедница Игбо. Огуибе бил инспириран од движењето Black Arts што се случувало помеѓу 1965-1975 година. Најголем дел од својата инспирација ја добил од ова движење за да создаде свое, уникатно уметничко дело. До 1980-тите, Огуибе забележал промена во ова движење, како што се изложбите на црните уметници, имале свои црни галерии и црни културни центри. До 1990 година, движењето на црните уметности во Британија било практично завршено.[7] Огуибе се школувал во Нигерија и Англија. Во 1986 година, тој дипломирал ликовна и применета уметност на Универзитетот во Нигерија.[8] Во 1992 година, тој добил докторат по историја на уметност на Факултетот за ориентални и африкански студии на Универзитетот во Лондон за неговата теза „ Узо Егону : африкански уметник на Запад“ (исто така и наслов на неговата книга од 1995 година).

Уметност

уреди
 
Споменик на странци и бегалци висок 16,20 m

До денес неговата уметност е прикажана во големите музеи и галерии низ целиот свет, вклучувајќи го и Музејот на американската уметност Витни; галеријата Вајтчепел и Центарот Барбикан во Лондон; Музеј Мигрос, Цирих; ирскиот музеј за модерна уметност и Bonnefantenmuseum, Мастрихт, меѓу многу други; како и на биеналето во Хавана, Бусан и Јоханесбург, и на Биеналето во Венеција во 2007 година. Неговите јавни уметнички дела може да се најдат во Германија, Јапонија и Кореја. Огуибе претходно предавал на неколку колеџи, вклучувајќи ги и Универзитетот во Илиноис во Чикаго и Универзитетот во Јужна Флорида, каде што ја држел катедрата на Стјуарт Голдинг за африканска уметност.[9][10] Неговата монументална јавна скулптура, Споменик на странци и бегалци, била нарачана за Documenta 14 (2017). Бетонскиот обелиск, испишан со злато со стих од Матеј 25:35, „Бев странец и ме прими“, на германски, англиски, арапски и турски, е дизајниран за Königsplatz (Кралскиот плоштад) во Касел. За делото, Огуибе ја добил наградата Арнолд Боде во јули 2017 година. Дополнително, на друштвените мрежи се крена жестока дебата меѓу организаторите, новинарите и другите уметници за тоа колку политичката мисла и уметничката работа навистина може да се одвојат. Изјавите на Огибе за нападите врз сатиричниот магазин Charlie Hebdo и за акциите на Хамас во Израел покренаа силна загриженост за вистинскиот морален интегритет на уметникот меѓу оние кои учествуваа во дискусијата и оние кои беа сведоци на овие изјави.[11]

Временската капсула била исто така уште едно уметничко дело што го работел Огуибе од кое двете споменати дела биле зачнати за време на бегалската криза што се случила во текот на 2014 и 2015 година. Оваа криза била позната како критичен период во историјата на Германија и во историјата на Европа, каде што стотици илјади луѓе избегале од војните, сиромаштијата и другите злосторства.[12]

Настава

уреди

Во 1995 година, Огуибе се преселил во Соединетите Држави и накратко предавал во кампусот во Чикаго на Универзитетот во Илиноис. Сега предава на Универзитетот во Јужна Флорида во Тампа.[5]

Меѓународен кустос

уреди

Тој, исто така, работел како куратор или ко-куратор на бројни изложби. Тие го вклучуваат второто биенале на керамика во современата уметност во Џенова и Албисола, Италија, во 2003 година; Vidarte 2002: Меѓународен фестивал на видео и медиумска уметност во Palacio Postal, Мексико Сити, во 2002 година; Century City во Тејт Модерн, Лондон, во 2001 година; Автентично/Ексцентрично: Африка во и надвор од Африка за 49-то Венециско биенале во 2001 година и Пет континенти и еден град: 3-ти меѓународен салон за сликарство во Музејот де ла Сиудад, Мексико Сити, во 2000 година. Работел како советник за биеналето во Дакар, Јоханесбург и Хавана и како критичар во резиденцијата на уметниците Арт Оми Интернационал.[13]

Писател и критичар

уреди

Критичките и теоретските списи на Огуибе се појавиле во неколку клучни тома, вклучително и Речник на уметноста, Историја на уметноста и нејзините методи, Уметност во теоријата 1900-2000 година, Читач на визуелна култура[14] , Наоѓање место: нигериски уметници во светот на современата уметност [15] , Фотографијата и супстанцијата на сликата [16] , Третиот читач на текст за уметноста и културата, Црниот британски читател на култура и општество и теорија во современата уметност: од 1985 до денес, како и бројни серии како како Frieze, Flash Art International, Art Journal, Texte zur Kunst, Zum Thema, Third Text и Criterios . Неговите најнови книги вклучуваат Читање на современата: африканска уметност од теорија до пазар (MIT Press, 2000) и Културна игра (Универзитет во Минесота, 2004).[14]

Изложби

уреди

Куба проект во Матанзас, Куба, во 2019 година;[17] Второ биенале на керамика во современата уметност во Џенова и Албисола, Италија, во 2003 година; Vidarte 2002: Меѓународен фестивал на видео и медиумска уметност во Palacio Postal, Мексико Сити, во 2002 година; Century City во Тејт Модерн, Лондон, во 2001 година; Автентично/Ексцентрично: Африка во и надвор од Африка за 49-то Венециско биенале во 2001 година;[18] Пет континенти и еден град: 3. Меѓународен салон за сликарство во Музејот де ла Сиудад, Мексико Сити, во 2000 година, и Поетиката на линијата: Седум уметници од групата Нсука во 1997 година.[19]

Наводи

уреди
  1. ↑ Olu Oguibe. Retrieved 29 June 2006.
  2. ↑ „Past Smithsonian Institution Fellowship Program Awardees | Smithsonian Fellowships and Internships“. www.smithsonianofi.com (англиски). Архивирано од изворникот на 2018-01-03. Посетено на 2018-01-02.
  3. ↑ Congress, The Library of. „LC Linked Data Service: Authorities and Vocabularies (Library of Congress)“. id.loc.gov. Посетено на 2020-02-06.
  4. ↑ Congress, The Library of. „LC Linked Data Service: Authorities and Vocabularies (Library of Congress)“. id.loc.gov. Посетено на 2020-01-22.
  5. ↑ 5,0 5,1 „The Poetics of Line“. africa.si.edu. Архивирано од изворникот на 2015-02-23. Посетено на 2018-01-02.
  6. ↑ "Three In Connecticut To Receive Governor's Arts Awards" Архивирано на 29 август 2013 г., Hartford Courant.
  7. ↑ „Olu Oguibe by Saul Ostrow - BOMB Magazine“. bombmagazine.org. Посетено на 2021-11-14.
  8. ↑ iniva: Olu Oguibe Архивирано на {{{2}}}.
  9. ↑ „MA Contemporary Art Theory“. Goldsmiths, University of London (англиски). Посетено на 2020-02-06.
  10. ↑ „Cross/ing | Exhibitions | USF CAM Contemporary Art Museum | Institute for Research in Art“. www.graphicstudio.usf.edu (англиски). Посетено на 2018-01-02.
  11. ↑ „Ein trojanisches Pferd? - Jérôme Kassel“. www.jerome-kassel.de (германски). 2018-11-24. Посетено на 2023-10-17.
  12. ↑ „The Curious Case of Olu Oguibe's Monument for Strangers and Refugees“.
  13. ↑ „Art Omi“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2013-12-07. Посетено на 2022-03-06.
  14. ↑ 14,0 14,1 Oguibe, Olu; Enwezor, Okwui, уред. (1999-11-08). Reading the Contemporary: African Art from Theory to the Marketplace (англиски). Cambridge, MA, USA: MIT Press. ISBN 978-0-262-65051-9.
  15. ↑ Oguibe, Olu (1999-06-01). „Finding a Place: Nigerian Artists in the Contemporary Art World“. Art Journal. 58 (2): 30–41. doi:10.1080/00043249.1999.10791937. ISSN 0004-3249.
  16. ↑ „The Visual Culture Reader“. Routledge & CRC Press (англиски). Посетено на 2021-11-14.
  17. ↑ „Giorgio Verzotti on Olu Oguibe“. www.artforum.com (англиски). Посетено на 2021-11-14.
  18. ↑ „Authentic/ Ex-Centric. Africa In and Out of Africa, 2001“. Contemporary And (германски). Посетено на 2021-11-14.
  19. ↑ „9780295982052: The Nsukka Artists and Nigerian Contemporary Art - AbeBooks - Nsukka Group And The State Of Nigerian Contemporary Art; Ottenberg, Simon; National Museum Of African Art (U. S.): 0295982055“. www.abebooks.com (англиски). Посетено на 2021-11-14.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Олу_Огуибе“