Википедија

Месен Меур

Месен Меур или Месна Шуплина,[3] — релативна шуплина во меѓуѕвездената средина на Орионовиот Крак во Млечниот Пат. Ги опфаќа најблиските ѕвезди до нас и, меѓу останатото, Месниот Меѓуѕвезден Облак (во кој е Сончевиот Систем), соседниот G-облак, Подвижната група во Голема Мечка (најблиската ѕвездена подвижна група) и Хијадите (најблиското расеано јато). Има пречник од барем 300 светлосни години и се одликува со неутралноводородна густина од 0.05 атоми/см3, околу една десетина од просекот во меѓуѕвездената средина во Млечниот Пат (0,5 атоми/см3) и една шестина од онаа во Месниот Меѓуѕвезден Облак (0,3 атоми/см3).[4]

Месен Меур
супермеур
Уметничка претстава на Месниот Меур (со Сонцето и Мурзим) и меурот Јамка I (со Антарес)
Податоци од набљудување
Оддалеченост0 сг   (0 пс)
Физичи особености
Полупречник150 сг
ОзнакиМесен Врел Меур, LHB,[1] Месен Меур, Месен Меѓуѕвезден Меур[2]
Поврзано: Списоци на маглини
Месниот Меур со некои ѕвездородни области

Исклучително проретчениот гас во Месниот Меур е последица од експлозии на супернови од подвижната група Плејади во изминатите 10-20 милиони години,[5] а меурот е остаточна суперобвивка.[6]

Опис

уреди

Сончевиот Систем веќе 5-10 милиони години патува низ подрачјето сега заземено од Месниот Меур.[7] Сега се наоѓа во Месниот Меѓуѕвезден Облак (ММО), помало подрачје од погуст материјал во меурот. ММО настанал онаму кајшто се сретнале Месниот Меур и меурот Јамка I. Гасот во ММО има густина од приближно 0,3 атоми/см3.

Месниот Меур нема топчест облик, туку се стеснува во галактичката рамнина и станува јајцевиден ил елиптичен, проширувајќи се над или под рамнината како песочен часовник. Се граничи со други меури од помалку густа меѓуѕвездена средина, особено меурот Јамка I. Овој меур е исчистен загреан и одржуван од супернови и ѕвездени ветришта во здружението Скорпија-Кентаур, на далечина од 500 светлосни години од Сонцето. Меурот Јамка I ја содржи ѕвездата Антарес (Алфа Скорпија, α Sco). НЕколку тунели ги поврзуваат шуплините на месниот меур со меурот Јамка I, наречен „Волков Тунел“.[8] Other bubbles which are adjacent to the Local Bubble аре меурите Јамка II и Јамка III. Во 2019 г. истражувачите на Антарктикот нашле меѓуѕвездено железо кое го ставаат во врска со Месниот Меѓуѕвезден Облак, кој може да е поврзан со образувањето на Месниот Меур.[9]

Набљудување

уреди

Од февруари 2003 до април 2008 г. вршено е испитување на врелиот гас во Месниот Меур од малата вселенска опсерваторија CHIPS на основа на плазмена спектрометрија.[10] Месниот Меур е изучуван и од мисијата EUVE (1992–2001), кој ги испитувал врелите ултравиолетови извори во него. Најдени се извори надвор од работ на меурот, но тие се послаби заради погустата меѓуѕвездена средина. Во 2019 г. е изработена првата тридимензионална карта на Месниот Меур споерд набљудувања на расеани меѓуѕвездени појаси.[11]

Влијане врз ѕвездообразбата

уреди

Во јануари 2022 г. по пат на набљудување и моделирање е утврдено дека ширењето на меурот предизвикало насобирање на гас и отпад, и дека ова дејство е одговорно за образувањето на сите млади околни ѕвезди.[12]

Овие млади ѕвезди обично се наоѓаат во молекуларни облаци како Биковиот и расеаното ѕвездено јато Плејади.

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. ↑ Egger, Roland J.; Aschenbach, Bernd (февруари 1995). „Interaction of the Loop I supershell with the Local Hot Bubble“. Astronomy and Astrophysics. 294 (2): L25–L28. arXiv:astro-ph/9412086. Bibcode:1995A&A...294L..25E.
  2. ↑ „NAME Local Bubble“. SIMBAD. Центар за астрономски податоци во Стразбур. (англиски)
  3. ↑ Abt, Helmut A. (декември 2015). „Hot gaseous stellar disks avoid regions of low interstellar densities“. Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 127 (958): 1218–1225. Bibcode:2015PASP..127.1218A. doi:10.1086/684436.
  4. ↑ „Our local galactic neighborhood“. Interstellar.jpl.nasa.gov. National Aeronautics and Space Administration (NASA). 8 февруари 2000. Архивирано од изворникот на 21 ноември 2013. Посетено на 23 јули 2013.
  5. ↑ Berghoefer, T.W.; Breitschwerdt, D. (2002). „The origin of the young stellar population in the solar neighborhood – a link to the formation of the Local Bubble?“. Astronomy and Astrophysics. 390 (1): 299–306. arXiv:astro-ph/0205128v2. Bibcode:2002A&A...390..299B. doi:10.1051/0004-6361:20020627. S2CID 6002327.
  6. ↑ Gabel, J.R.; Bruhweiler, F.C. (8 јануари 1998). „[51.09] Model of an expanding supershell structure in the LISM“. American Astronomical Society. Архивирано од изворникот на 15 март 2014. Посетено на 14 март 2014.
  7. ↑ „Local Chimney and Superbubbles“. Solstation.com.
  8. ↑ Lallement, R.; Welsh, B.Y.; Vergely, J.L.; Crifo, F.; Sfeir, D. (2003). „3D mapping of the dense interstellar gas around the Local Bubble“. Astronomy and Astrophysics. 411 (3): 447–464. Bibcode:2003A&A...411..447L. doi:10.1051/0004-6361:20031214.
  9. ↑ Koll, D.; и др. (2019). „Interstellar 60Fe in Antarctica“. Physical Review Letters. 123 (7): 072701. Bibcode:2019PhRvL.123g2701K. doi:10.1103/PhysRevLett.123.072701. PMID 31491090. S2CID 201868513.
  10. ↑ „Cosmic Hot Interstellar Plasma Spectrometer (CHIPS)“. Chips.ssl.berkeley.edu. University of California – Berkeley. 2003-01-12. Архивирано од изворникот на 21 ноември 2013. Посетено на 23 јули 2013.
  11. ↑ Farhang, Amin; van Loon, Jacco Th.; Khosroshahi, Habib G.; Javadi, Atefeh; Bailey, Mandy (8 јули 2019). „3D map of the local bubble“. Nature Astronomy (letter). 3: 922–927. arXiv:1907.07429. doi:10.1038/s41550-019-0814-z. S2CID 197402894.
  12. ↑ „Star Formation near the Sun is driven by expansion of the Local Bubble“. The Local Bubble. Посетено на 7 февруари 2022.

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Месен_Меур&oldid=4998404“