Средоземен сокол
| Средоземен сокол | |
|---|---|
| |
| Средоземен сокол | |
| Научна класификација | |
| Царство: | Животни |
| Колено: | Хордати |
| Класа: | Птици |
| Ред: | Соколовидни |
| Семејство: | Соколи |
| Род: | Сокол |
| Вид: | 'Средоземен сокол |
| Научен назив | |
| Falco eleonorae Gene, 1839 | |
Средоземниот сокол (Falco eleonorae) е сокол со средна големина. Научното име го добил според националната хероина од Сардинија, Елеонора од Арбореја.
Распространетост
уредиСредоземниот сокол се сретнува на островите во Средоземјето особено во Грција (таму се наоѓаат 2 третини од светската популација), но исто така и на Канарските Острови, Ибица, Шпанија, Италија, Хрватска, Мароко и Алжир. Овој сокол го има и во Македонија.
Опис
уредиОвој сокол е птица-грабливка долга од 36 до 42 см, со распон на крилјата од 87 до 104 см. Градбата му е слична со таа на соколот ластовичар или на сивиот сокол, со неговите долги остри крилја, долгата опашка и тенкото тело. Се сретнуваат во две бои: потемната варијанта е кафеаво, со црни пердуви под крилјата; посветлата варијанта е нешто слично на младите кај соколот ластовичар, само што средоземниот сокол има светложолт горен дел, при што се изразува контрастот помеѓу светложолтата и црната кај крилјата. Младите се слични со младите на соколот ластовичар само поголеми, и со потемни завршетоци и пердуви на крилјата. Цврцорењето на овој сокол е исто како и кај другите соколи и претставува едно кик-кик-кик.
Преселба
уредиОваа птица поминува големи растојанија при преселбата. Презимува на Мадагаскар и други делови од Африка.
Исхрана и размножување
уредиСе храни со поголеми инсекти како водното коњче, со коешто се храни фаќајки го во лет. Средоземниот сокол се размножува на крајбрежни карпи, и снесува најмногу 4 јајца. Овој вид се размножува доцна на пролет, подоцна од другите соколи бидејќи е специјален ловец на птици преселнички коишто поминуваат низ Средоземјето во тоа време од годината. Средоземниот сокол нив ги лови во лет, употребувајќи ги неговата брзина и акробатско летање.
Наводи
уреди- ↑ BirdLife International (2012). „Falco eleonorae“. IUCN Red List. Version 2012.1. International Union for Conservation of Nature. Посетено на 16 јули 2012.
- Ferguson-Lees, James & Christie, David A. (2001): Raptors of the World. Houghton Mifflin, Boston. ISBN 0-618-12762-3
- Helbig, A.J.; Seibold, I.; Bednarek, W.; Brüning, H.; Gaucher, P.; Ristow, D.; Scharlau, W.; Schmidl, D. & Wink, Michael (1994): Phylogenetic relationships among falcon species (genus Falco) according to DNA sequence variation of the cytochrome b gene. In: Meyburg, B.-U. & Chancellor, R.D. (eds.): Raptor conservation today: 593-599. PDF fulltext
- LÓPEZ-LÓPEZ, P., LIMIÑANA, R. & URIOS, V. 2009: Autumn migration of Eleonora’s falcon Falco eleonorae tracked by satellite telemetry Zoological Studies 48(4)
- Walter, Hartmut (1979): Eleonora's Falcon: Adaptations to Prey and Habitat in a Social Raptor. University Of Chicago Press Wildlife Behavior and Ecology series, Chicago. ISBN 0-226-87229-7
- Wink, Michael; Seibold, I.; Lotfikhah, F. & Bednarek, W. (1998): Molecular systematics of holarctic raptors (Order Falconiformes). In: Chancellor, R.D., Meyburg, B.-U. & Ferrero, J.J. (eds.): Holarctic Birds of Prey: 29-48. Adenex & WWGBP. PDF fulltext
(англиски)