Игор Мандиќ
Игор Мандиќ (Шибеник, 20 ноември 1939 — Загреб, 13 март 2022) — книжевен критичар, есеист, колумнист и полемичар. Објавувал книжевна критика, социокултурни фељтони, есеи и полемики. Бил долгогодишен соработник на многу радио и телевизиски станици. Добитник е на Наградата за животно дело на Хрватското здружение на новинари во 2005 година.
| Игор Мандиќ Igor Mandić | |
|---|---|
 Мандиќ во 2008 година на саемот за книги во Загреб | |
| Роден/а | 20 ноември 1939 Шибеник, Хрватска Бановина, Кралство Југославија |
| Починат/а | 13 март 2022 (возр. 82) |
| Занимање | |
| Јазик | хрватски |
| Националност | хрватска |
| Апсолвент на | Универзитет во Загреб |
| Период | 1959 — 2022 |
Животопис
уредиДипломирал компаративна книжевност на Филозофскиот факултет во Загреб во 1963 година. Од 1966 година е вработен во Вјесник, како критичар во дневните весници, како колумнист за „Вјесник у сриједу“ и како внатрешен рецензент, уредник и автор на текстови во некои од изданијата на Вјесник. Од 1993 до 1995 година пишувал културни коментари за Слободна Далмација, а во 1997 година станал слободен уметник, објавувајќи во различни весници, меѓу кои и Нови пламен. Бил главен уредник на весникот Вјесник (2000). Живеел и работел во Загреб, каде што починал на 13 март 2022 година.
Политички ставови
уредиВо емисијата Во недела во два, Мандиќ рекол дека Татковинската војна била „граѓанска војна“ и дека тоа не е агресија туку уназадување бидејќи е нормално да се очекува побуна на Србите за ситуацијата во Хрватска.[1] Тој бил против независноста на Косово бидејќи, според него, Космет е српска земја.[се бара извор] Исто така, изјавил дека се противи на независноста на Црна Гора. Тој смета дека Србите и Хрватите се „две племиња од ист народ“ и дека е за повторно создавање на федерална заедница.[се бара извор]
Дел од изјавата на Мандиќ од комеморацијата во Јадовно на 26 јуни 2011 година (според српските Новости): „Усташкиот колачки менталитет сè уште е во хрватскиот народ и тоа можам да го викам од облакодерот на плоштадот на Републиката во Загреб“... „Сѐ додека има злонамерни извици на стадионите, графити... а зад таа омраза и ирационален бес потпомогнати од политиката, нема да има среќа. Што е уште полошо, зад сето тоа се крие интересот на цела фашистичка Европа.[2]
Дела
уреди- Uz dlaku, критики (Загреб, 1970)
- Mysterium televisionis, есеи (Сплит, 1972)
- Gola masa, фељтони (Загреб, 1973)
- Nježno srce, полемики (Загреб, 1975)
- Mitologija svakidašnjeg života, фељтони (Риека, 1976)
- Od Bacha do Cagea, есеи, критики (Загреб, 1977)
- 101 kratka kritika (Загреб, 1977)
- U sjeni ocvale glazbe, полемики (Загреб, 1977)
- Policajci duha, полемики (Загреб, 1979)
- Šok sadašnjosti, есеи (Загреб, 1979)
- Arsen, монографија (Загреб, 1983)
- Književnost i medijska kultura, есеи (Загреб, 1984)
- Što, zapravo, hoće te žene?, фељтони (Загреб, 1984., Вараждин и Пула, 1985)
- Principi krimića, есеи (Белград, 1985)
- Jedna antologija hrvatske poratne poezije, антологија (Прокупље, Загреб, 1987)
- Zbogom dragi Krleža, полемики (Белград, 1988)
- Bračna kuhinja, фељтони /со Славица Мандиќ / (Загреб, 1989)
- Ekstaze i mamurluci, есеи (Загреб, 1989)
- Romani krize, критики (Белград, 1996)
- Književno (st)ratište, критики (Загреб, 1998)
- Za našu stvar, критики, полемики (Загреб, 1999.; II роширено издание, Белград, 2001)
- Prijapov problem, есеи (1999)
- Između dv(ij)e vatre, колумни (Белград, 2000)
- Bijela vrana, колумни-полемики (Загреб, 2002)
- Sloboda lajanja i Zauzeto, Hrvat (Загреб, 2012)
- Hitna služba; избор колумни од „Вјесник“ 1999 – 2005 (Загреб, 2005)
- Sebi pod kožu. Nehotična autobiografija (Загреб, 2006)
- Bračna kuhinja /со Славица Мандиќ/ (Загреб, 2006)
- Notes - VUS 1968-1972 (Загреб, 2007)
- U zadnji čas. Autobiografski reality show (Загреб, 2009)
Надворешни врски
уредиНаводи
уреди- ↑ „Nedjeljom u dva: Smrt, ljubav i patriotizam po Mandiću“. Hrvatska radiotelevizija. Посетено на 2021-01-03.
- ↑ novossti.com, Ne slavimo smrt nego život svih ljudi, 3. srpnja 2011., пристапено 10 јули 2011