Радиобранови — вид бранови од електромагнетно зрачење, чијашто бранова должина во електромагнетиот спектар е поголема од инфрацрвената светлина. Како и сите други електромагнетни бранови, така и радиобрановите се движат со брзина на светлината. Природно, радиобрановите се добиваат од молњи или астрономски објекти. Вештачки добиените радиобранови се користат за фиксна, мобилна и сателитска комуникација, сметачки мрежи и останати навигациски системи. Различни честоти на радиобрановите имаат различни одлики на ширење во атмосферата на Земјата. Долгите радиобранови можат постојано да покриваат одреден дел од Земјата, а кратките радиобранови можат да се одбиваат надвор од јоносферата и да патуваат околу светот, но многу малку се одбиваат.

Приказ на проводливоста (или одбојноста) на Земјината атмосфера при различни бранови должини на електромагнетно зрачење, вклучувајќи ги радиобрановите.

Откривање и искористување

уреди

Радиобрановите прв ги предвидел Џејмс Максвел во 1865 година. Тој забележал светлина што има одлики на бран и сличности при електричните и магнетните набљудувања. Потоа тој предложува равенки што ги опишуваат светлинските и радиобрановите како електромагнетни бранови што патуваат низ просторот. Во 1887 г., Хајнрих Херц успеал да создаде радиобранови во својата лабораторија.[1] Во годините што следуваат, се создаваат многу пронајдоци во кои радиобрановите се користат за пренесување на информации во просторот.

Создавање

уреди

Одбивањето, прекршувањето, поларизацијата, дифракцијата и апсорпцијата се многу важни при изучувањето на радиобрановите и како тие се движат во просторот. На различни честоти се добиваат различни вредности на погоре наведените појави, а со нивно сврзување некои радиобранови стануваат покорисни, за определени цели, од други.

Радиокомуникација

уреди

За да се добие радиосигнал, на пример од AM/FM-радиостаници, мора да се користи радиоантена. Откако антената во еден временски период ќе прифати илјадници радиосигнали, радиоприменикот мора да се вклучи во одреден честотен опсег.[2] Ова најчесто се прави со резонатор. Тој се поставува да одекнува на истиот честотен опсег, со што синусните бранови во тој опсег се засилуваат, а се запоставуваат сите останати. Најчесто корисникот може да ја смени резонантната честота.[3]

Во медицината

уреди

Повеќе од 75 години, енергијата од радиочестотите се користи за медицинско лекување.[4] Магнетната резонанца користи радиобранови за добивање слики од човечкото тело.[5]

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. Heinrich Hertz: The Discovery of Radio Waves
  2. Brain, Marshall (2000-12-07). "How Radio Works". HowStuffWorks.com. Retrieved 2009-09-11.
  3. Brain, Marshall (2000-12-08). "How Oscillators Work". HowStuffWorks.com. Retrieved 2009-09-11.
  4. Ruey J. Sung and Michael R. Lauer (2000). Fundamental approaches to the management of cardiac arrhythmias. Springer. стр. 153. ISBN 9780792365594.
  5. Melvin A. Shiffman, Sid J. Mirrafati, Samuel M. Lam and Chelso G. Cueteaux (2007). Simplified Facial Rejuvenation Springer. p. 157. ISBN 9783540710967.