Замок Свети Иларион
Замок Свети Иларион — тврдина која лежи на планинскиот венец Киренија, на Кипар. Оваа локација го обезбедила замокот со контрола на патот за премин од Киренија до Никозија. Таа е најдобро сочуваната урнатина од трите поранешни упоришта во планините Киренија. Другите две се Кантара и Буфавенто.
| Замок Свети Иларион | |
|---|---|
| (турски: Saint Hilarion Kalesi грчки: Κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα) | |
.jpg) Замок Свети Иларион | |
 | |
| Општи податоци | |
| Град | Керинеја |
| Земја | Де јуре  Кипар Де факто  Северен Кипар |
| Координати | 35°18′44″N 33°16′51″E / 35.3123° СГШ; 33.2808° ИГД |
| Почната | 10. век |
Историја
уредиЗамокот не го носи името на Свети Иларион, активен во Палестина и Кипар во 4 век. Името го добила по нејасен светец, за кого традиционално се смета дека побегнал на Кипар по арапското освојување на Светата земја и се повлекол на врвот на ридот на кој бил изграден замокот за скита. Еден англиски патник пријавил зачувување на неговите мошти во 14 век.[1] Предложено било манастирот изграден во негово име да претходи на замокот, кој бил изграден околу него. Сепак, ова гледиште не е поддржано од какви било значителни докази.[2]
Почнувајќи од 11 век, Византијците започнале со утврдување. Свети Иларион и заедно со замоците Буфавенто и Кантара ја формирале одбраната на островот против арапските пирати кои го напаѓале брегот. Некои делови беа дополнително надградени под династијата Лусигнан, чии кралеви можеби го користеле како летна резиденција. За време на владеењето на Лусињани, замокот бил во фокусот на четиригодишната борба помеѓу Светиот римски цар Фредерик Втори и регентот Јован Дибелин за контрола на Кипар.
Голем дел од замокот бил демонтиран од Венецијанците во 15 век за да се намалат трошоците за гарнизоните.[2]
Архитектура
уреди
Замокот има три поделби или оддели. Долните и средните одделенија служеле за економски цели, додека во горниот оддел се сместувало кралското семејство. Долниот оддел имал штали и живеалишта за вооружените мажи. Кулата Принц Јон седи на карпа високо над долниот замок.
Горниот оддел бил опкружен со византиски ѕид со дебелина од 1,4 метри, направен од груба ѕидарија. Влезот е преку зашилен лак изграден од Лусињаните. Ова било заштитено со полукружна кула на исток. Во рамките на одделот се наоѓа двор, со близнаци што се наоѓаат на едната и на другата страна. На североисток е крајно руинирана кујна. На запад се наоѓаат кралските апартмани, датирани од различни извори во 13 или 14 век. Иако денес е претежно руинирана, ова била структура во оската североисток-југозапад, со должина од 25 м и ширина од 6 м. Има подрум кој содржи цистерна и два ката. Приземјето има висина од 7 м и заострен свод со буриња. Горниот кат е познат по своите врежани прозорци, од кои едниот е наречен Кралински прозорец.[2][1] Овие се поставени на западниот ѕид, кој има живописен поглед на северниот брег на Кипар, особено на рамнините на Лапитос.[3]
Во фикцијата
уредиСлика во романот „Трка на скорпиите“ од Дороти Данет од 1999 година. Замокот на Свети Иларион се појавува во акциско-авантуристичката видео игра „Assassin's Creed: Bloodlines“ во 2009 година романот „Изгубеното богатство на темпларите“ од 2015 година од Becејмс Бекер, а исто така е претставен и во крипто-трилерот <i id="mwMw">„Апокалипса оган“</i> од Доминик Селвуд во 2016 година.[4]
Галерија
уреди-
-
-
-
-
Шведскокипарската експедиција во посета на Замокот Свети Иларион помеѓу 1927 и 1931.
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 „St Hilarion Castle“. Cypnet. Посетено на 27 March 2018. Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „cypnet“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ 2,0 2,1 2,2 Petre 2010
- ↑ Newman 1948
- ↑ Selwood, Dominic. „Crusaders in the Clouds: Author Guided Tour“. The Big Thrill. International Thriller Writers. Посетено на 21 November 2016.
Користена литература
уреди- Newman, Philip (1948), The Castle of St Hilarion, Nicosia: K Rustem & Brother
- Petre, James (2010), Crusader Castles of Cyprus: the Fortifications of Cyprus under the Lusignans 1191-1489 (PDF) (Unpublished PhD thesis), University of Cardiff, Посетено на 28 March 2018