Едвард VII

Едвард VII (англиски: Edward VII) бил крал на Велика Британија и Ирска, император на Индија (1901-1910), прв крал од династија Сакс-Кобург-Гота, која подоцна била преименувана како Виндзорска династија.

Едвард VII Edward VII
Портрет
Крал на Обединетото Кралство, Император на Индија (повеќе...)
На престол	22 јануари 1901 – 6 мај 1910
Крунисување	9 август 1902
Претходник	Кралица Викторија
Наследник	Џорџ V
Почивалиште	20 мај 1910 Виндзорска палата
Сопруга	Александеа Данска
Деца	Принц Алберт Виктор Џорџ V Луиза Принцеза Викторија Maud, Queen of Norway Принц Александар Велшки
Полно име Алберт Едвард
Династија	Династија Сакс-Кобург-Гота
Татко	Алберт фон Сакс-Кобург-Гота
Мајка	Кралица Викторија
Потпис

Едвард бил син на кралица Викторија и принцот Алберт фон Сакс-Кобург-Гота. Поради фактот што неговата мајка долго време се задржила на престолот, тој за крал бил прогласен кога имал 59 години, кое пак означува дека тој најдолго се задржал на функцијата Принц на Велс од сите други британски монарси. Денот на неговото крунисување било одложено поради тоа што тој добил апендицит, па морал да оди на операција. Неговата политика довела до создавање на пријателски односи со Франција и Русија. Тој одиграл голема улога при создавањето на Антантата. Тој бил првиот британски монарх кој ја посетил Русија.

Неговото управување, аналогно на неговата мајка, се познати како Едвардска ера. Со исклучок на Бурските војни (1899-1902), кои биле започнати во времето на неговата мајка, тој водел мирна политика. Големиот број на патувања надвор од границите на островот, на кралот Едвард го претвориле во еден од најпочитуваните водачи во светот. Голем дел од европските владетели му биле роднини, кое дополнително му дозволувало да води успешна надворешна политика. Често бил нарекуван Чичко на Европа.