Дубравка (драма)

„Дубравка“ — драма (овчарска игра) во три чина на хрватскиот поет Иван Гундулиќ. Драмата била премиерно прикажана во Дубровник, во 1628 година, а нејзината премиера во Загреб се одржала во 1888 година. Драмата е напишана со употреба на повеќе говори, како: икавски, чакавски, дубровнички дијалект итн.

Ликови

Во драмата се појавуваат следниве ликови:

• Радмио
• Група овчари
• Рибар
• Љубмир
• Дубравка
• Група самовили
• Сатирот Дивјак
• Сатирот Горштак
• Загорко
• Љубдраг
• Сатирката Јељенка
• Брштанко
• Траторко
• Сатирот Вук
• Стојна
• Пелинка
• Гласник
• Група сатири
• Свештеник

Содржина

Прв чин

Овчарите ја повикуваат ѕвездата Деница побрзо да го најави утрешниот ден во кој треба да се одржи редовната веселба на овчарите и самовилите на која ќе се избере најубавиот пар. Притоа, тие го слават слободниот живот во Дубрава. Кога осамнува зората, и самовилите се подготвуваат за веселбата, а меѓу нив се наоѓа и убавицата Дубравка. Во неа е вљубен овчарот Миљенко, но неа ја посакува и сатирот Дивјак. Дивјак се среќава со сатирот Горштак и двајцата ја фалат својата убавина. Горштак е горд поради тоа што овчарите го поканиле да биде глумец на приславата. Овчарот Загорко го остава своето стадо, нестрплив да учествува на веселбата, а сатирката Јељенка тагува поради неверството на саканиот Дивјак кого повеќе го привлекуваат самовилите од неа.

Втор чин

Сатирот Вук, кој мисли само на храната, краде овца, но го фаќа селанката Стојна и така тој останува гладен. Тогаш го среќава сатирот Горштак, кој го кани да му се придружи на веселбата, ветувајќи му многу храна и пијалаци. Пелинка го советува Миљенко да ѝ даде подароци на Дубравка, ако сака да ја освои, но тој го одбива тоа. За да им се приближи на самовилите, сатирот Дивјак се облекува во самовилски фустан, а Јељенка, пак, се облекува како овчар. Стојна го кара синот Загорко поради тоа што го оставил стадото овци, а тој се надева дека на веселбата ќе си најде невеста.

Трет чин

Овчарите ја препознаваат измамата на Дивјак и го бркаат, а сатирот Горштак му се смее. Иако Дубравка според убавината му припаѓа на Миљенко, неа ја добива богатиот Грдан кој дава злато за неа. Миљенко тагува и се заканува дека ќе се бори до смрт со Грдан. Јељенка го спасува Дивјак од овчарите, а тој ветува дека никогаш повеќе нема да мисли на самовилите. Тогаш, таа му се открива и двајцата се колнат на меѓусебна љубов. До овчарите допира глас дека Миљенко е мртов, но тогаш доаѓа гласник кој кажува дека тоа не е вистина: кога Грдан и Дубравка влегле во црквата, земјата почнала да се тресе и да удираат громови, а штом во црквата влегол Миљенко, тресењето запрело. Присутните побарале да се исполни божјата волја и така Дубравка му припаднала на Миљенко. Драмата завршува така што сатирите и овчарите се веселат на свадбата на Дубравка и Миљенко при што сите присутни ја слават слободата.