Волфганг Паули (25 април 190015 декември 1958) Волфганг Ернст Паули е теоретски физичар со Австро-швајцарско потекло  и е еден од пионерите на квантната физика. Во 1945, после неговото номинирање од страна на Алберт Ајнштајн , Паули ја добил Нобеловата награда за голем придонес во физиката , проучувајќи го новиот закон на природата, начелото на исклучување или Паулиево начело. Проучувањето ја вклучувало теоријата за спин која претставува основва на теоријата за структура на материјата.

Волфганг Паули
Роден(а)Волфганг Ернст Паули
25 април 1900(1900-04-25)
Виена, Австроунгарија
Починал(а)15 декември 1958(1958-12-15) (возр. 58)
Цирих, Швајцарија
ДржавјанствоШвајцарија
НационалностАвстриец
ПолињаФизика
УстановиГетингенски универзитет
Копенхагенски универзитет
Хамбуршки универзитет
ETH Цирих
Институт за напредни студии
ОбразованиеЛудвиг-Максимилијанов универзитет
Докторски менторАрнолд Зомерфелд
Други менториМакс Борн
ДокторандиНиколас Кемер
Феликс Виларс
Други значајни студентиМаркус Фирц
Зигурд Циенау
Ханс Фрауенфелдер
Познат поПаулиево начело
Паули–Виларова регуларизација
Паулиева метрика
Паулиев ефект
Паулиева равенка
Паулиева група
Паулиево одбивање
Паули–Лубанскиев псевдовектор
Влијание одЕрнст Мах
Карл Јунг
Влијаел врзРалф Крониг
Поважни наградиЛоренцов медал (1931)
Нобелова награда за физика (1945)
Матеучиев медал (1956)
Медал „Макс Планк“ (1958)
Белешки
Негов кум бил Ернст Мах. Не треба да се поистоветува со Волфганг Паул , кого Паули го нарекувал „имагинарен дел“,[1] каламбур со имагинарна единица i.

Животопис

уреди

Младост

уреди

Паули е роден во Виена и неговиот татко Волфганг Јозеф Паули бил хемичар и бил во брак со Берта Камила Шулц. Неговото средно име му било доделено во чест на неговиот кум, физичарот Ернст Мах. Поколението на Паули потекнувало од истакнатите еврејски семејства од Прага: неговиот пра-прадедо бил евреин и неговото име било Волф Паскелес. Таткото на Паули ја сменил религијата од јудаизам во католицизам кратко пред неговата свадсба во 1899 година. Мајката на Паули, Берта Шулц, израснала како дете чии родители биле католици. Нејзиниот татко бил евреин и бил писател познат како Фридрих Шултц. Паули бил одгледан како католичко дете, иако тој и неговите родители ја напуштиле црквата.

Паули учел во гимназијата Доблингер во Виена, каде дипломирал во 1918 година. Само два месеци после дипломирањето, тој го објавил својот прв труд, за Ајнштајновата теорија за општата релативност. Тој студирал на универзитетот „Лудвиг-Максимилијан“ во Минхен, работејќи за Арнолд Зомерфилд, каде се стекнал со титулата Доктор на Филозофија во јули 1921 година за неговите тези поврзани со квантната теорија за јонизиран молекуларен водород. Зомерфилд го замолил Паули да ја разгледа теоријата за релативноста за Енциклопедијата на математички науки.Два месеци по неговото доктрорирање , Паули го завршил неговиот проект, кој бил објавен на 237 страници. Амјнштај бил восјхитен од неговата работа. Паули поминал една година на Гетингенскиот универзитет како асистент на Макс Борн и следната година на Институтот за теориска физика во Копенхаген. Од 1923 до 1928 година, тој бил предавач на Хамбуршкиот универзитет. Во овој период, Паули ја развил модерната теорија за квантната механика. Тој воедно го срочил начелото на исклучување и теоријата за нерелативистичиот спин.

Во 1928 година, тој бил назначен за професор по теориска физика во Цирих, Швајцарија каде што направил значајни научни подвизи. Во 1931 година добитник е на Лоренцов медал.

На крајот од 1930 година, краток период по потрагата за неутриното и веднаш по неговиот развод во ноември, Паули доживува нервен слом.

 
Wolfgang Pauli lecturing

He consulted psychiatrist and psychotherapist Carl Jung who, like Pauli, lived near Zurich. Jung immediately began interpreting Pauli's deeply archetypal dreams,[2] and Pauli became one of the depth psychologist's best students. He soon began to criticize the epistemology of Jung's theory scientifically, and this contributed to a certain clarification of the latter's thoughts, especially about the concept of synchronicity. A great many of these discussions are documented in the Pauli/Jung letters, today published as Atom and Archetype. Jung's elaborate analysis of more than 400 of Pauli's dreams is documented in Psychology and Alchemy.

The German annexation of Austria in 1938 made him a German citizen, which became a problem for him in 1939 after the outbreak of World War II. In 1940, he tried in vain to obtain Swiss citizenship, which would have allowed him to remain at the ETH.[3]

Pauli moved to the United States in 1940, where he was employed as a professor of theoretical physics at the Institute for Advanced Study. In 1946, after the war, he became a naturalized citizen of the United States and subsequently returned to Zurich, where he mostly remained for the rest of his life. In 1949, he was granted Swiss citizenship.

In 1958, Pauli was awarded the Max Planck medal. In that same year, he fell ill with pancreatic cancer. When his last assistant, Charles Enz, visited him at the Rotkreuz hospital in Zurich, Pauli asked him: "Did you see the room number?" It was number 137. Throughout his life, Pauli had been preoccupied with the question of why the fine structure constant, a dimensionless fundamental constant, has a value nearly equal to 1/137. Pauli died in that room on 15 December 1958.[4]

Научно истражување

уреди

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. Gerald E. Brown and Chang-Hwan Lee (2006): Hans Bethe and His Physics, World Scientific, ISBN 981-256-610-4, p. 338
  2. Varlaki, P.; Nadai L.; Bokor, J. (2008). „Number Archetypes and Background Control Theory Concerning the Fine Structure Constant“ (PDF). Acta Polytechnica Hungarica. 5 (2). Посетено на 2009-02-12.
  3. Charles Paul Enz: No Time to be Brief: A Scientific Biography of Wolfgang Pauli, first published 2002, reprinted 2004, ISBN 0-19-856479-1, p. 338
  4. "By a 'cabalistic' coincidence, Wolfgang Pauli died in room 137 of the Red-Cross hospital at Zurich on 15 December 1958." - Of Mind and Spirit, Selected Essays of Charles Enz, Charles Paul Enz, World Scientific, 2009, ISBN 978-981-281-900-0, pg.95.

Надворешни врски

уреди
 
Викицитат има збирка цитати поврзани со: