Вечност

Иако во секојдневието вечноста често означува безвременско постоење. Многумина овој поим го користат за да означат постоење надвор од времето. Постојат бројни дискусии за вечноста, при што поборниците на овој концепт, главно Аристотел, докажуваат дека материјата, движењето и времето вечно постојат^[1].

Вечноста како безвременско постоење

Христијанскиот теолог и филозоф, Августин Аурелие, напишал дека времето постои само во рамките на физичкиот универзум, а само Господ постои надвор од времето. За Господ не постои ниту минато ниту иднина, туку само вечна сегашност. Не мора да се верува во Бога за да се прифати овој концепт за вечноста: на пример, математичарот кој е атеист може да го докаже филозофскиот принцип дека бројките и врските меѓу нив постојат надвор од времето, а во таа смисла и во вечноста.

Господ и вечноста

Теистите велат дека Господ постои вечно. Како се сфаќа ова, зависи од дефиницијата што е употребена за вечноста. Од една страна, Господ може да постои вечно, безвременско постоење каде категориите минато, сегашност и иднина не важат. Од друга страна, Господ постои за или низ вечноста, или во сите времиња, постоел бескрајно долго и продолжува да постои бескрајно долго. Една поинаква дефиниција вели дека Господ постои надвор од човечкиот концепт на времето, но сепак во рамките на времето. Причината за последнава дефиниција е дека ако Господ не постои ни внатре ни надвор од времето, не би можел да влијае врз луѓето.

Која дефиниција и да се употреби, јасно е дека смртните човечки битија не можат потполно да ја сфатат вечноста, затоа што таа е или бесконечно количество од времето што го знаеме или нешто поинакво од времето и просторот што ги знаеме.

Вечното постоење е концепт на Бог како творец, затоа што е потполно независен од сè што постои, бидејќи тој е творец на сè (спротивно од пантеизмот). Ако ова тврдење е точно, тогаш произлегува дека Господ е независен и од времето и просторот, кои се одлики на универзумот. Понатаму следува дека Господ постоел пред да започне времето, постои во сите моменти од времето, и ќе продолжи да постои доколку на некој начин универзумот и времето престанат да постојат.

Симболизмот и вечноста

Уроборос

Вечноста често се претставува симболично со сликата на „змија која си ја јаде опашката“, позната како „Уроборос“, иако тој симбол има и други значења. Кругот исто така се користи како симбол на вечноста, а сличниот концпет, бесконечност, го користи симболот на „превртена осмица“ - $\infty$ .

Постои приказна за овчарчето од браќата Грим, каде се вели дека едно мудро овчарче е донесено пред кралот за да одговори на три прашања. Третото прашање кое го поставил кралот гласело: „Колку секунди има вечноста?“ Овчарчето одговорило: „Постои Дијамантска Планина, која е три и пол километри висока, три и пол километри широка и три и пол километри длабока. На секои сто години, таму доаѓа една мала птица и си го остри својот клун на неа. Кога целата планина ќе биде ишарана од птиците, тогаш ќе помине првата секунда од вечноста.“

Поврзано

Наводи

↑ Предлошка:Cite OED

Бранко Павловић, Филозофски речник (одредница вечност), Плато, Београд, 1997.

Надворешни врски

[1] Предлошка:Cite OED

[1]