Љубивоје Ршумовиќ
Љубивоје Ршумовиќ (Љубиш, 3 јули 1939) е српски поет. Познат е по својата поезија за деца.
| Љубивоје Ршумовиќ | ||
| ||
| Роден | 3 јули 1939 Љубиш | |
|---|---|---|
| Националност | Србин | |
| Познат | поет | |
Животопис
уредиРоден е 1939 година во Љубиш на Златибор во семејството на Милесе и Михаила Ршумовиќ. Подалечни предци му се Окиљевиќи од Гацко.[1] Се школувал во Љубиш, Чајетина, Ужице и Белград. Дипломирал на Филолошкиот факултет во Белград, на Одсекот за компаративна книжевност.
Во Београд го запознал Душко Радовиќ, под чие влијание почнал да пишува песни за деца. Работел на Радио Белград Радио Београд, потоа на Радио-телевизија Србија, каде бил автор на емисијите за деца „Хиљаду зашто“, „Хајде да растемо“ и „Фазони и форе“. Управниот одбор на Здружението на книжевници на Србија 30 март 2012 го предложило за дописен член на Српската академија на науките и уметностите.[2]. Данес живее во Белград. Бил е директор на театарот „Бошко Буха“, а сега е претседател на Културно-просветната заедница Србије.[3]
Претседател е на советот на Меѓународниот фестивал на театри за деца кој се одржува во Суботица.[4]
Од 38 години работен стаж 18 ги поминал во Радио-телевизија Белград, потоа 4 години во издавачкта куќа „Книжевен весник” (српски „Књижевне новине”) и 16 години во театарот „Бошко Буха”.[5]
Награди
уредиДобитник е на голем број на книжевни награди и признанија:
- Книжевна награда Невен
- Младо поколение
- Награда на Змаевите детски игри
- Бранкова награда (1971),
- Награда Златно клуче
- Награда Бранко Ќопиќ
- Награда Радоје Домановиќ (2011)
- Повелба „Наиса“ (2016)[6]
Добитник е и на меѓународната награда за животно дело "Мали принц" (2006), која Меѓународниот фестивал на театри за деца во Суботица ја доделува за исклучителен придонес во развојот на културата и сценската уметност за деца.[7]
Дела
уредиКниги
уредиНајпознати книги му се:
- Ма што ми кажа (српски Ма шта ми рече),
- Уште само али ни фалат (српски Још нам само але фале),
- Татковина се брани со убавина (српски Домовина се брани лепотом),
- Ујдурми и зврчки од Стара Грција (српски Ујдурме и зврчке из античке Грчке)
- Сончање на месечината (српски Сунчање на месечини)
- Три јазли на трепката (српски Три чвора на трепавици)
- Заувари
- Лесно и е на прачката (српски Лако је пруту)
- Глушец (српски Миш)
- Волку, волку, бубачко мрзлива (српски Вуче, вуче, бубо лења)
- Ја нема земјата дембелија (српски Нема земље дембелије)
- Секој ден сонцето се раѓа (српски Сваки дан се сунце рађа)
- Браќата не ги донесува штрк (српски Браћу не доносе роде)
- Воз за Чачак (српски Воз за Чачак)
- Мечокот Брундо (српски Медвед Брундо)
- Другарство (српски Другарство)
- Љубов е тоа (српски Љубав је то)
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ „Херцеговачки рођаци Домановић, Лазаревић, Ршумовић (12 март 2015)“. Архивирано од изворникот на 2015-03-15. Посетено на 2018-02-28.
- ↑ „За дописне чланове САНУ предложено 18 књижевника“ (српски). Радио-телевизија Републике Српске. 30 март 2012. Посетено на 31 март 2012.
- ↑ Сад сви пишу („Политика“, 3 февруари 2013)
- ↑ Успех је дете смелости („Политика”, 10. септември 2016)
- ↑ Пензијом помажем синовима („Политика”, 3. јул 2017)
- ↑ Ршумовићу Повеља „Наиса” („Политика“, 23 март 2016)
- ↑ „Dobitnici Malog princa | Festival pozorista za decu“. Архивирано од изворникот на 2017-01-05. Посетено на 2018-02-28.