Асиметрична дигитална претплатничка линија

(Пренасочено од ADSL)

Асиметрична дигитална претплатничка линија, АДПЛ, (англ. ADSL Asymmetric Digital Subscriber Line) е облик на ДПЛ, технологија за комуникација на податоци која врши пренос на истите преку бакарна телефонска жица преку модем.

За АДСЛ врска потребна е порта. Модемот на сликата е воедно и точка на безжичен пристап.

Разликата помеѓу АДПЛ и другите xДПЛ-и e во тоа што протокот на информации во една насока е поголем од протокот во друга, т.е. во тоа што е асиметричен. Затоа АДПЛ се користи за пасивно користење на интернет со можност за брзо „преземање“, но не и подигање.

Постојат технички и маркетиншки причини зошто АДПЛ-от е чест вид на интернет насекаде. Од технички причини, поверојатно е да има интерференција од страната на други кола како ДСЛАМ (каде жиците од повеќе локални јазли се близу една од друга) отколку во просториите на корисниците. Затоа сигналот за подигање е најслабиот и најбучниот дел од локалниот јазол, додека преземачкиот сигнал е најјакиот и најбучниот дел. Затоа е технички издржано за ДСЛАМ-от да пренесува со поголема брзина отколку што пренесува модемот од другата страна. Бидејќи типичниот домашен корисник претпочита побрзо преземање, АДПЛ е полуларен колку што е.

Кај конвенционалниот АДПЛ, брзините на преземање почнуваат од 256 кбит/с и типично достигаат до 8 Мбит/с во рамките на 1.5 км од централата со ДСЛАМ опрема или далечнскиот терминал. Брзините на подигање почнуваат од 64 кбит/с и типично достигнуваат до 256 кбит/с, но може да достигнат до 1024 кбит/с. Називот АДСЛ Лајт понекогаш се користи за побавни верзии. Забелешка: растојанијата се само проценки наменети за потрошувачите на АДСЛ услуги. Слабеењето на соодносот на сигналот и буката се главните одлики и можат да варираат тотално независно од растојанието (како на пр. не-бакарни кабли, пречник на каблите). Практичните перформанси зависат од претстојноста на линијата, која може динамички да се менува во зависност од временските прилики (за стари линии) или бројот и квалитетот на спојките и разводниците при дадена должина на кабел. Поновата варијанта се нарекува АДСЛ2 која дозволува поголема брзина на преземање до 12 Мбит/с во полупречник помал од 2,5 км. Повисоките симболски стапки и понапредната бучна модулација се тоа што ја прави оваа линија брза. АДСЛ2+, исто така позната како ИТУ Г.992.5, одзволува стапка на преземање до 24 Мбит/с во полупречник помал од 1.5 км. АДСЛ2+ исто така нуди опции за безшевно спојување, и им дозволува на линиите со повисока стапка на слабеење или понизок сооднос на сигнал и бука да се спојат заедно за теоретски да го достигнат севкупниот број на линии (т.е. до 50 Мбит/с за две линии, итн.), како и опции во контролата на силата и безчевна адаптација на стапките — промена на стапката на пренос на податоци без ресинхронизација.

DSL технологии
Стандард
ADSL ANSI T1.413 Issue 2
ITU G.992.1 (G.DMT)
ITU G.992.2 (G.Lite)
ADSL2 ITU G.992.3/4
ITU G.992.3 Annex J
ITU G.992.3 Annex L
ADSL2+ ITU G.992.5
ITU G.992.5 Annex M
HDSL ITU G.991.1
HDSL2  
IDSL  
MSDSL  
PDSL  
RADSL  
SDSL  
SHDSL ITU G.991.2
UDSL  
VDSL ITU G.993.1
VDSL2 ITU G.993.2

Заради релативно ниската стапка на пренос на информации (во споредба со оптичките мрежи), АТМ е соодветна тенологија за мултиплексирање на податоци од временска важност како дигитален глас со податоци од не толкава временска важност како веб сообраќај; АДСЛ-от често се развива заедно со АТМ-от за да се запази оваа можност и во иднина. Во тројно сценарио, разни АТМ виртуелни кола (ВК) се доделуваат за разни услуги.

Во последно време мрежните оператори се оддалечуваат од АТМ и се приближуваат кон Етернет-заснован решенија, каде 802.1К и/или ВПЛС нуди решенија за мултиплексирање. Главната причина за оваа промена е заштеда на трошоци и можноста за отфрлање на постарата и поскапа АТМ мрежа.

Услужниците на АДСЛ услуги може да нудат статичка или динамичка IP-адреса. Статичката адресура се препорачува на луѓе кои сакаат да се поврзат со нивната канцеларија преку виртуелна приватна мрежа, за некои интернет игри, и за оние кои сакаат да користат АДСЛ за вдомување на мрежен опслужувач.

Како работи АДПЛ

уреди

За жицата

уреди

АДПЛ користи две различни стапки на честота. Кај стандардниот АДПЛ, стапката од 25.875 кХц до 138 Кхц се користи за подигања, додека 138 кХц – 1104 кХц се користи за спуштања.

 
Честотен план за ADSL. Црвено - опсег на обичната гласовна телефонија (ЈКТМ), зелено - опсег на појдовниот проток (подигање), сино - опсег на дојдовниот проток (преземање).

Секоја од овие се развива во помали парчиња од 4.3125 Кхц. За време на првичната обука, АДСЛ модемот тестира кое од достапните парчиња има прифатлив сооднос на сигнал и бука. Растојанието помеѓу телефонската централа, или буката на бакарната жица може да предизвика грешки при некои честоти. Со тоа што парчињата се чуваат мали, грешка кај една честота не би требало да ја онеспособи целата линија: тоа парче нема да се користи, а со тоа само се намалува протокот на информации, но линијата останува функционална. Услужниците можат да нудат поддршка на повисоки честоти како продолжение на стандардот. Меѓутоа, ова бара сврстување на опремата од услужникот со двете страни, и веројатно би резултирало во проблеми со интерференција.

Постои директна врска помеѓу бројот на парчињата и капацитетот на проодност на АДСЛ врската. Точниот капацитет на податоци по едеиница парче зависи од користениот модулацион метод.

Една честа грешка е припишувањето на буквата A во кратенката АДСЛ на зборот асинхрон. АДСЛ технологиите користат синхрон врамен протокол за пренос на податоци на жицата.

Модулација

уреди

АДСЛ првобитно постоел со два вкуса: (слично како ВДСЛ), имено БАМФ и ОМДФ. БАМФ бил де факто стандард за АДСЛ сѐ до 1996, употребуван во 90% од инсталациите на АДСЛ во тоа време. Меѓутоа, ОМДФ бил избран за првите ITU-T АДСЛ стандарди, G.992.1 и G.992.2 (исто така познати како G.dmt односно G.lite). Затоа, сите современи инсталации на АДСЛ се засноваат на ОМДФ модулационата шема.

АДСЛ стандарди

уреди
Верзија Назив на стандардот Употребен назив Преземање Подигање Одобрен во
ADSL ANSI T1.413-1998 Issue 2 ADSL 08,08,0 Мбит/с 1,0 Мбит/с 1998
ADSL ITU G.992.1 ADSL (G.DMT) 12,0 Мбит/с 1,3 Мбит/с јули 1999
ADSL ITU G.992.1 Annex A ADSL преку POTS 12,0 Мбит/с 1,3 Мбит/с 2001
ADSL ITU G.992.1 Annex B ADSL преку ISDN 12,0 Мбит/с 1,8 Мбит/с 2005
ADSL ITU G.992.2 ADSL Lite (G.Lite) 01,51,5 Мбит/с 0,5 Мбит/с јули 1999
ADSL2 ITU G.992.3 ADSL2 12,0 Мбит/с 1,0 Мбит/с јули 2002
ADSL2 ITU G.992.3 Annex J ADSL2 12,0 Мбит/с 3,5 Мбит/с
ADSL2 ITU G.992.3 Annex L RE-ADSL2 05,05,0 Мбит/с 0,8 Мбит/с
ADSL2 ITU G.992.4 безразделен ADSL2 01,51,5 Мбит/с 0,5 Мбит/с јули 2002
ADSL2+ ITU G.992.5 ADSL2+ 24,0 Мбит/с 1,0 Мбит/с мај 2003
ADSL2+ ITU G.992.5 Annex M ADSL2+M 24,0 Мбит/с 3,5 Мбит/с 2008

Како додаток, не-Анекс-ните АДСЛ2 и АДСЛ2+ поддржуваат подигање со 256 кбит/с доколку ширината на опсег обично користена за ПОТС гласовни повици е наменета за користење на АДСЛ.

Додека АДСЛ пристапот користи опсег од 1,1 МХц, АДСЛ2+ користи опсег од 2,2 МХц.

Стапките на подигање и преземање прикажани тука се теоретски максимуми. Исто така треба да се спомне дека бидејќи ДСЛАМ и АДСЛ модемите може да биле имплементирани на основа на различни и нецелосни стандади, некои производители рекламираат различни брзини.

¹ АДСЛ2 и АДСЛ2+ Анекс Л исто така се нарекува РЕ-АДСЛ2 / РЕ-АДСЛ2+, каде РЕ (RE) значи „Reach Extended“. Со овој АДСЛ стандард, моќта на пониските честоти која се користи за пренос на податоци се поткренува за да се зголеми опсегот на сигналот на до 7 километри. Иако овој стандард е ратификуван од страна на ИТУ, не сите поддржувачи на локални мрежи (обично стари монополистички компании) дозволуваат овој протокол да се користи на нивната мрежа, зарди тоа што додатната сила кај пониските честоти може да предизвика проблеми кај постоечките услуги со интерференција.

уреди

Надворешни врски

уреди