Википедија

Харлан Кобен

Харлан Кобен (роден околу 1962 г.) е американски писател на мистерии и трилери. Заплетите на неговите романи честопати вклучуваат повторно појавување на нерешени или погрешно протолкувани настани во минатото, убиства или фатални несреќи и имаат повеќекратни пресврти. Дванаесет негови романи се адаптирани за филм и телевизија.

Харлан Кобен
Роден/аc. 1962 (воз. 61–62 г.)[1]
Њуарк Њу Џерси САД
ЗанимањеПисател
НационалностАмериканец
Апсолвент наАмхерст Колеџ
Период1990–сега
ЖанрМистерија, Трилер
Значајни наградиНаграда Антони (1996) Награда Едгар and Награда Шамус (1997)
Сопруг/аЕн Хелен Армстронг
Деца4
мрежно место
harlancoben.com

Кобен има добиено награда Едгар, награда Шамус и награда Ентони - првиот автор што ги добил сите три.[2] [3] Неговите книги се преведени на 43 јазици и продадени во над 60 милиони примероци.[4]

На македонски јазик се издадени од издавачката куќа Арс Ламина.

Ран живот и образование

уреди

Кобен е роден во еврејско семејство во Њуарк, Њу Џерси, и израснат во Ливингстон,[5] каде што и матурирал, со неговиот пријател од детството, гувернерот Крис Кристи.[6]

Студирал политички науки на колеџот Амхерст, каде што бил член на братството Пси Апсилон, заедно со Ден Браун.[7][8] Кобен бил на последната година на колеџ кога сфатил дека сака да пишува.[9]

Кариера

уреди

По дипломирањето во 1984 година, Кобен работел во туристичката индустрија, во компанија во сопственост на неговиот дедо.[7][9] Во тоа време ја напишал својата прва книга, романтичен напнат трилер Прави се мртов, која била прифатена за објавување кога имал 26 години и била објавена во 1990 година.[9] По него следела Магичен лек во 1991 година. Потоа почнал да пишува серија трилери во кои се појавува поранешен кошаркар а сега спортски агент, Мајрон Болитар, кој често истражува убиства во кои се вклучени неговите клиенти.

Не кажувај никому, неговиот прв самостоен трилер од бил објавен во 2001 година. Филмска адаптација на француски јазик базирана на книгата беше објавена во 2006 година.[10]Неговиот роман „Држи се цврсто“, објавен на 15 април 2008 година, била неговата прва книга што дебитирала на првото место на листата на најпродавани „Њујорк тајмс“.[11]

Во 2003 година, Кобен објавил кратка приказна за неговиот татко, кој починал од срцев удар на 59-годишна возраст во 1988 година.[4][12] Со наслов „Клучот за мојот татко“, приказната била објавена во Њујорк Тајмс на Денот на таткото, 15 јуни 2003 година.[13] Покрај „Њујорк тајмс“, неговите есеи и колумни се појавиле во списанието „Парада“ и „Блумберг Вивс“.[14]

Библиографија

уреди
Серијал Година Наслов
Мајрон Болитар 1995 Deal Breaker
1996 Drop Shot
Fade Away
1997 Back Spin
1998 One False Move
1999 The Final Detail
2000 Darkest Fear
2006 Promise Me
2009 Long Lost
2011 Live Wire
2016 Home
2024 Think Twice[15]
Мики Болитар
спин оф од Мајрон Болитар 		2011 Shelter
2012 Seconds Away
2014 Found
Див 2020 The Boy from the Woods
2022 The Match
Виндзор Хорн Локвуд

спин оф од Мајрон Болитар 		2021 Win
Самостојни романи 1990 Play Dead
1991 Miracle Cure
2001 Tell No One
2002 Gone for Good
2003 No Second Chance
2004 Just One Look
2005 The Innocent
2007 The Woods
2008 Hold Tight
2010 Caught
2012 Stay Close
2013 Six Years
2014 Missing You
2015 The Stranger
2016 The Magical Fantastical Fridge
Fool Me Once
2017 Don't Let Go
2019 Run Away
2023 I Will Find You

Награди

уреди

Кобен ја добил наградата „Ентони“ во 1996 година во категоријата „Најдобар оригинал во мек повез“, за Deal Breaker, првиот том од серијата Мајрон Болитар; исто така бил номиниран за наградата Едгар во истата категорија.[16][17] Fade Away ја освоила наградата Шамус во 1997 година и наградата Едгар за „Најдобар оригинал во мек повез“,[17] [18] а бил номиниран за наградата Ентони и наградата Бери во истата категорија,[16][19] и беше номиниран за Награда Дилис.[20] Следниот роман на Мајрон Болитар, Спин назад, ја освоил наградата Бери во 1998 година и бил номиниран за наградата Дилис и наградата Шамус.[18][19][20] Во 2002 година, Не кажувај никому бил номиниран за наградата Ентони, наградата Макавити, наградата Едгар и наградата Бери.[16][19][21] [22] Во 2010 година, Live Wire ја освоил наградата за криминалистичка фантастика,РБА награда за Крими романи, вредна 125.000 евра.[23]

Во 2023 година, јапонското издание на Победа, преведено од Тошики Тагучи, било номинирано за наградата Писатели на мистерии Јапонија за мистериозна фикција во превод.[24][25]

Личен живот

уреди

Кобен живее во Риџвуд, Њу Џерси, со неговата сопруга Ен Армстронг-Кобен, педијатар, и нивните четири деца.[14][26]

Наводи

уреди
  1. ↑ „Mysteryscenemag“. www.mysteryscenemag.com.
  2. ↑ Khomami, Nadia (January 1, 2023). „New thriller from master of twists and turns Harlan Coben comes to Netflix“. The Guardian. Посетено на January 1, 2023.
  3. ↑ „Harlan Coben“. www.fantasticfiction.com.
  4. ↑ 4,0 4,1 Black, Michael Ian (August 30, 2016), How to be Amazing with Michael Ian Black, Stitcher.com (podcast), Посетено на September 21, 2016
  5. ↑ Cowles, Gregory (March 29, 2013). „Inside the List“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Посетено на March 27, 2022.
  6. ↑ Coben, Harlan (November 5, 2009). „Chris Christie Confidential“. The New York Times. Посетено на October 29, 2015.
  7. ↑ 7,0 7,1 „Harlan Coben Books in Order“. Books Reading Order (англиски). September 13, 2019. Посетено на March 27, 2022.
  8. ↑ „Authors“. Psi Upsilon Fraternity (англиски). March 24, 2020. Посетено на March 27, 2022.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Lochte, Dick (2004). „A Conversation With Harlan Coben“. www.mysteryscenemag.com. Посетено на March 27, 2022.
  10. ↑ „Ne le dis à personne (Thriller) : la critique Télérama“. Télérama (француски). March 1, 2022. Посетено на March 27, 2022.
  11. ↑ Finn, Robin (April 2, 2009). „Local Writer, Worldwide Following“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Посетено на March 27, 2022.
  12. ↑ Coben [@HarlanCoben], Harlan (June 21, 2020). „My dad died 32 years ago. I post this short story I wrote about him in 2003...“. - via Twitter (англиски). Посетено на March 27, 2022.
  13. ↑ Coben, Harlan (June 15, 2003). „Opinion | A WORK OF FICTION; The Key To My Father“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Посетено на March 27, 2022.
  14. ↑ 14,0 14,1 Coben, Harlan. „Bio“. harlancoben.com (англиски). Посетено на March 27, 2022.
  15. ↑ „Think Twice“. harlancoben.com. Посетено на May 15, 2024.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 „Bouchercon World Mystery Convention : Anthony Awards Nominees“. Bouchercon. Архивирано од изворникот на 2015-11-13. Посетено на April 20, 2012.
  17. ↑ 17,0 17,1 „Best Paperback Original Mystery Novel Edgar Award Winners and Nominees – Complete Lists“. Mystery Net. Архивирано од изворникот на December 20, 2012. Посетено на April 20, 2012.
  18. ↑ 18,0 18,1 „The Private Eye Writers of America and The Shamus Awards“. Thrilling Detective. Посетено на April 20, 2012.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 „Barry Awards“. Deadly Pleasures Mystery Magazine. Архивирано од изворникот на April 23, 2012. Посетено на April 20, 2012.
  20. ↑ 20,0 20,1 „The Dilys Award (IMBA)“. Independent Mystery Booksellers Association. Архивирано од изворникот на April 12, 2010. Посетено на April 20, 2012.
  21. ↑ „Macavity Awards“. Mystery Readers International. Посетено на April 20, 2012.
  22. ↑ „Edgar Award Winners and Nominees in the Private Eye Genre“. Thrilling Detective. Посетено на April 20, 2012.
  23. ↑ „Harlan Coben wins the 4th RBA Prize for Crime Writing with his novel 'Live Wire'“. Catalan News Wire. September 10, 2010. Посетено на September 13, 2013.
  24. ↑ „Mystery Writers of Japan is pleased to announce a new award for Mystery Fiction in Translation“. www.mystery.or.jp. Mystery Writers of Japan, Inc. April 27, 2023. Посетено на May 14, 2023.
  25. ↑ „第76回日本推理作家協会賞受賞作決定“. www.mystery.or.jp (јапонски). Mystery Writers of Japan, Inc. May 11, 2023. Посетено на May 14, 2023.
  26. ↑ Празен навод (help)

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Харлан_Кобен&oldid=5218572“