Трентски собор
Трентскиот собор бил деветнаесеттиот вселенски собор на католичката црква. Се состанал во Тренто, денес северна Италија на 13 декември 1545, и траел, во 25 седници низ три периоди, сѐ до 4 декември 1563. Првите 8 седници се одржале во Тренто (1545-1547), 9-11 седница во Болоња (1547), 12-16 во Тренто (1551-1552), а последните 9 седници се одржале повторно во Тренто (1559-1563). Со соборот претседавале тројца папи: Павле III до 1547, Јулиј III до 1552 и Пиј IV до 1563.
_-_National_Museum_of_Capodimonte.jpg)
Соборот се смета за еден од најзначајните собори на црквата,[1] бидејќи бил реформски, како одговор на ширењето на протестантското движење.
Соборот издал осуди на „протестантскиот ерес“ и ги зацврстил црковните учења на католичката црква во домените на скриптурата, традицијата, изворниот грев, оправданието, богослужението, евхаристијата и обожувањето на светите. Издал и неколку реформски декрети.[2] Дефинирајќи ја католичката доктрина за спасението, богослужбите и библиските канони, Соборот всушност одговорил на аргументите на протестантската реформација.
Трентскиот собор, иако издолжен и прекинуван неколкупати поради политички и верски несогласувања, претставувал значајна реформа на католичката црква и отелотворение на она што се нарекува контрареформација. Се смета за прв современ вселенски собор на католичката црква, чии достигања продолжуваат да живеат во неа до денес.[3][4]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Wetterau, Bruce. World history. New York: Henry Holt and company. 1994.
- ↑ Jedin, 138
- ↑ Cross, F. L., ed. The Oxford Dictionary of the Christian Church (Oxford University Press 2005 ISBN 978-0-19-280290-3), article Trent, Council of
- ↑ What was, still is, quoted in Responses to Some Questions Regarding Certain Aspects of the Doctrine on the Church