Филателија: Разлика помеѓу преработките

Решенијата биле различни во различни земји, но доминирал обичајот примачот да плати за доставената пратка. Сепак, едно прашање останало неодговорено, а тоа бил случајот кога примачот ќе одбие да плати. Биле направени многу обиди да се најде решение што ќе гарантира дека Поштата ќе ја наплати својата такса за направената услуга. Во Франција, сопственикот на една мала пошта, Де Валајер, во 1653 година на своите муштерии им нудел мали парченца хартија на кои било испишано „потврда за платен превоз“. Сепак, дури во [[1840]] г. е воведена лепливата марка како потврда за однапред платена поштарина. Оваа марка се нарекува „[[Црно пени]]“ (англ. ''Penny Black''). Британската пошта прва ја донесладонела одлуката за печатење и за продажба на поштенски марки. А набрзо овој метод на плаќање поштарина го прифатиле и другите земји.

Со сѐ поголемата популарност на [[електронска пошта|е-поштата]] и другите форми на комуникација, се смета дека иднината на собирањето поштенски марки е тешка. Сепак, двете револуционерни алтернативи на физичката пошта - [[телеграф]]от и [[Телефон|телефоноттелефон]]от - се појавија во [[19 век|XIX]] век и не го означија крајот на поштенските марки на поштата. Колекционерите се заинтересирани за стари марки исто како и за нови; тие не би престанале со собирањето само затоа што не се издаваат нови марки; напротив, многу колекционери се согласуваат дека е тешко да се постигне бидејќи секоја година се издаваат преголем број на различни марки - напливот на марки се зголемува наместо да се намалува.