Цар на Јапонија

Царот на Јапонија е шеф на државата и глава на царското семејство на Јапонија. Во Уставот на Јапонија, царот е дефиниран како „симболот на државата и на единството на народот“, а неговата титула е изведена од „волјата на народот, кој е суверен“. Наследувањето на престолот е регулирано согласно Законот за царскиот дом на Јапонија. Врховниот суд на Јапонија нема судска моќ над царот. Исто така, царот се смета за поглавар на шинто религијата. На јапонски, царот се нарекува Tennō (天皇code: ja is deprecated , pronounced [tennoꜜː]), што буквално значи „Небесен суверен“ или „Божји цар“. Јапонската шинто религија го смета царот за директен потомок на божицата на сонцето Аматерасу. На англиски, употребата на изразот Mikado (帝／御門code: ja is deprecated ) за царот порано била вообичаена, но денес се смета за застарена и погрешна.

Царскиот дом на Јапонија е најстариот постојан монархиски дом во светот. Историското потекло на јапонските цареви лежи во доцниот Кофун период од 3-ти до 6-ти век од н.е., но според хрониките Коџики (завршени во 712 година) и Нихон шоки (завршени во 720 година), Јапонија е основана во 660 година п.н.е. од страна на царот Џинму, за кој се вели дека е директен потомок на Аматерасу.

Нарухито е актуелен цар на Јапонија. Тој застанал на Хризантемовиот престол по абдикацијата на неговиот татко, царот Акихито, на 1 мај 2019 година.