Слободан Владушиќ
Слободан Владушиќ е српски писател, романописец и есеист, роден воСуботица, 1973 година.
Биографија
уредиРоден е во Суботица во 1973 година. Дипломирал српска литература во 1998 година на Филозофскиот факултет во Нови Сад.[1] Тој е еден од уредниците на списанието „Реч“ од 1999 година.[1] Објавувал во Нин и Вечерни новости, а пишувал критики за проза во Политика.[1] Работел како доцент на Катедрата за српска книжевност на Филозофскиот факултет во Нови Сад.[1]
Признанија
уреди- Награда Исидора Секулиќ во 2011 година, за студијата „Црњански, мегалополис“.[2]
- Виталова наградата Златен сончоглед во 2009 година, за романот Напред.[1]
- Награда Борислав Пекиќ во 2008 година, за синопсисот на романот Напред.[1]
- Награда Милан Богдановиќ за најдобра книжевна критика 2004 години.[1]
- Награда Меша Селимовиќ во 2013 година, за романот „Ние, избришаните“.[3]
- Награда „Лаза Костиќ“ за книгата есеи Книжевност и коментари, Нови Сад 2018 година.
Работи
уреди- Напред ,
- Црњански, мегалополис,
- Ние, избришаните,
- Голем напад
- Омама.
Извори
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 „Слободан Владушић“ (српски). Стубови културе. 2012. Посетено на 7 јуни 2012. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help)[мртва врска][мртва врска] [мртва веза] - ↑ „„Исидора Секулић" Слободану Владушићу“ (српски). Радио-телевизија Републике Српске. 6 јуни 2012. Посетено на 7 јуни 2012.
- ↑ Награду „Меша селимовић“ деле Негришорац и Владушић
