Википедија

Роберт Ангус Смит

Роберт Ангус Смит (англиски: Robert Angus Smith,15 февруари 1817 - 12 мај 1884) бил шкотски хемичар, чиј фокус на истражување биле бројни еколошки теми . Тој е познат по неговото истражување за загадувањето на воздухот во 1852 година, кога го открил она што денес е познато како кисели дождови . Тој понекогаш се нарекува и како „татко на киселиот дожд“.[1][2][3][4]

Образование и ран живот

уреди
 
Кралско здружение за хемија - сина плоча во чест на Смит на плоштадот Гросвенор Манчестер, местото на лабораторијата на Смит.

Тој бил роден во Полокшоус, Глазгов. Смит се школувал на Универзитетот во Глазгов кога се спремал за служба во црквата на Шкотска, но заминал пред да дипломира. Работел како личен учител и, придружувајќи го семејството во Гизен во 1839 година. Тој останал во Германија да студира хемија под надзор на Јустус фон Либиг. Смит докторирал во 1841 година.[4]

Кариера и истражување

уреди

По враќањето во Англија, тој повторно размислувал за Светите наредби, но наместо тоа тој заминал во Манчестер за да се приклучи кон хемиската лабораторија на Лион Плејфер во Кралската институција во Манчестер . Тука тој се вклучил во работата поврзана со некои еколошки прашања на првиот индустриски град во светот.

Смит работел како независен аналитички хемичар . По некои првични алармантни искуства, Смит одбил да се занимава со работа на стручни сведоци, која била основна работа за консултации со научниците од тоа време и која тој ја сметал за корумпирана.

Следствено, кога бил основан Инспекторатот за алкали со Законот за алкали од 1863 година, интегритетот на Смит го направил природен кандидат. Како инспектор на алкалните работи на кралицата Викторија, тој бил прототип на научниот државен службеник.[3] Тој ја работел таа работа до неговата смрт.[4] Тој е погребан на гробиштата на црквата Свети Павле на Керсал Мур, Салфорд [5]

Во 1872 година Смит ја објавил книгата Воздух и дожд: Почетоците на хемиската климатологија (Air and Rain: The Beginnings of a Chemical Climatology), која ги прикажува неговите истражувања за хемијата на атмосферските врнежи .[4] Овие студии го вклучуваат откривањето, во 1852 година, на киселите дождови во северните британски градови, како последица на согорувањето на јаглен богат со сулфур.[3] Тој бил награден со почесно членство на Институтот за инженери и бродоградители во Шкотска во 1884 година.[6] По неговата смрт, неговата колекција од околу 4.000 книги била купена од библиотеката при колеџот Овенс во Манчестер. Тие сега се во библиотеката на Универзитетот Џон Рајландс, наследникот на библиотеката.[7]

Спиритуализам

уреди

Смит со неговиот пријател Вилијам Крукс, присуствувал на сеанса на 21 април 1870 година во Лондон. Тој му испратил на Крукс 15 писма за спиритизмот во периодот помеѓу април 1869 и 1871 година.[8] Смит не сакал да пишува нашироко за спиритизмот бидејќи верувал дека тоа може да му наштети на неговата научна репутација. Бил член на Друштвото за психички истражувања од 1882 до 1884 година. Откако умрел, во неговата библиотека биле откриени 89 книги за окултизмот .[9]

Награди и почести

уреди

Смит бил избран за член на Кралското друштво (FRS) во 1857 година .[1]

Издаваштво

уреди

Наводи

уреди
  1. ↑ 1,0 1,1 Thorpe, T. E. (1884). „Robert Angus Smith“. Nature. 30 (761): 104–105. Bibcode:1884Natur..30..104T. doi:10.1038/030104a0.
  2. ↑ Gibson, A.; Farrar, W. V. (1973). „Robert Angus Smith, FRS, and Sanitary Science“. Notes and Records of the Royal Society. 28 (2): 241–62. doi:10.1098/rsnr.1974.0017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Gorham, E. (1982). „Robert Angus Smith, F.R.S., and 'Chemical Climatology.'“. Notes and Records of the Royal Society of London. 36 (2): 267–72. doi:10.1098/rsnr.1982.0016. PMID 11615878.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Hamlin, C. (2004) "Smith, (Robert) Angus (1817–1884)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press. Retrieved 10 August 2007 doi:10.1093/ref:odnb/25893 (subscription required)
  5. ↑ „The Parish of St Paul, Kersal Moor & St Andrew, Carr Clo“. Архивирано од изворникот на 20 August 2008. Посетено на 9 June 2008.Retrieved on 10 June 2008
  6. ↑ „Honorary Members and Fellows“. iesis.org.
  7. ↑ „Smith Memorial collection and Schunck Library“. University of Manchester (The). Архивирано од изворникот на 4 June 2012. Посетено на 7 March 2012.
  8. ↑ Brock, William Hodson. (2008). William Crookes (1832–1919) and the Commercialization of Science. Science, technology, and Culture, 1700–1945. Ashgate Publishing. p. 124. ISBN 0-7546-6322-1
  9. ↑ Reed, Peter. (2014). Acid Rain and the Rise of the Environmental Chemist in Nineteenth-Century Britain: The Life and Work of Robert Angus Smith (Science, Technology and Culture, 1700–1945). Routledge. p. 18. ISBN 978-1409457756

Библиографија

уреди
  • Eyler, J. (1980). „The Conversion of Angus Smith: the Changing Role of Chemistry and Biology in Sanitary Science, 1850–1880“. Bulletin of the History of Medicine. 54 (2): 216–34. PMID 6994850.
  • Kargon, R. H. (1977). Science in Victorian Manchester: Enterprise and Expertise. Baltimore: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-1969-5.
  • MacLeod, R. M. (1965). „The Alkali Acts Administration, 1863–84: The Emergence of the Civil Scientist“. Victorian Studies. 9: 85–112.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Роберт_Ангус_Смит&oldid=5230004“