Розвелски инцидент

НЛО инцидентот кај Розвел бил околу наводното фаќање на вонземјанско вселенско летало, односно објект кој паднал во близина на Розвел, Ново Мексико (Roswell, New Mexico), во јуни или јули 1947 г. Од доцните 1970-ти инцидентот бил предмет на интензивно препирање и предмет на конспиративни теории, како што е вистинската природа на објектот што се урнал. Војската на Соединетите Американски Држави тврди дека она што всушност било откриено се остатоци од експериментален високо алтитуден балон за набљудување кој припаѓал на класификуваната група наречена “Могул” (Mogul); како и да е, многу НЛО поборници тврдат дека всушност вонземјанско летало заедно со неговиот екипаж било заробено, и дека војската тогаш се обврзала да го покрие тоа. Инцидентот станал широко познат поп културен феномен, правејќи го името Розвел еднозначно со името НЛО. Се рангира како најпублицирано и најконтраверзно од сите познати НЛО инциденти.

Розвелски дневен весник, на 8 јули 1947 г.,го објавува "пронаоѓањето" на "летечката чинија."

На 8 јули 1947 г., Розвел Армијата за Воздушно Поле(РАВП) (Roswell Army Air Field (RAAF)) и нејзината канцеларија за јавни односи во Розвел, Ново Мексико објавиле во јавност дека персонал од 509-та Бомбардерска група (509th Bomb Group) нашол паднат „летачки диск“ на ранч во близина на Розвел, предизвикувајќи голем интерес кај медиумите. Следниот ден, печатот известил дека Генералот на Осмата Воздушна Сила (Eighth Air Force) всушност изјавил дека е откриен балон следен со радар од страна на РАВП персоналот, а не „летечки диск“. Свикана била подоцнежна прес конференција на која се дискутирало за остатоците од паднатиот објект, а изгледало како да се дава опис на паднатиот балон.

Инциденот брзо бил заборавен и скоро комплетно игнориран, дури и од НЛО истражувачи, и тоа повеќе од 30 години. Тогаш во 1978год., физичарот и нло истражувач Стентон Т. Фридмен (Stanton T. Friedman) го интервјуирал Мајорот Џес Марсел (Jesse Marcel), кој учествувал во откривањето на остатоците во 1947 г. Марсел го споделил неговото верување дека војската го покрила пронаоѓањето на вонземјанскиот вселенски брод. Неговата приказна се раширила низ НЛО круговите, и била вклучена во некои НЛО документарни емисии во тоа време. Во февруари 1980год., Националните Распрашувања (The National Enquirer ) направиле свое сопствено интервју со Марсел, привлекувајќи национално и светско внимание за инцидентот кај Розвел.

Дополнителни сведоци додале нови значајни детали, вклучувајќи тврдења за голема воена операција посветена на пронаоѓањето на вонземјанското летало и на самите вонземјани, на околу 11 места каде што имало вакви несреќи, како и наводно застрашување на сведоците. Во 1989 г., поранешниот гробар Глен Денис (Glenn Dennis), дал сопствена детална изјава, во која што тој тврдел дека вонземјански аутопсии биле спроведени на базата во Розвел.

Како одговор на овие изјави, и како резултат на конгресните распрашувања, Генералната Канцеларија за Сметководство поставила прашање до Секретарот на воздушните сили со цел да се спроведе внатрешно испитување. Резултатот бил сумиран во два извештаи. Во првиот кој бил издаден во 1995 г., било заклучено дека пронајдените материјали во 1947 г. биле само остатоци од тајна владина програма наречена Проектот Могул (Project Mogul), во која што биле вклучени високо алтитудни балони за откривање на звучни бранови генерирани од тестирања на Советски атомски бомби и балистички ракети. Вториот извештај, издаден во 1997 г., потврдил дека изјавите за пронајдените вонземјански тела биле наводно комбинација на невино трансформирани сеќавањавоени несреќи во кои имало повредени или убиени луѓе, невино трансформирани сеќавања од откривањето на антропоморфистички имитации во воени програми каков што бил Проектот Високо Нурнување (Project High Dive) спроведен во 1950-те, и насамарувања извршени од страна на некои сведоци и НЛО поборници. Психолошките ефекти на временско сузбивање и збунетост околу тоа кога се случиле овие настани го објаснува разидувањето за прашањето низ годините. Овие извештаи биле отфрлени од НЛО поборниците како наводни дезинформации или едноставно неуверливи информации. Како и да е, бројни врвни НЛО истражувачи, ја попуштиле можноста дека инцидентот имал воопшто нешто со вонземјани.

Современи описи на пронајдените материјали

На 14 јуни 1947 г., Вилијам Вар (William Ware) „Мацк“ ("Mack") или „Мак“ ("Mac") Бразел забележал неколку чудни гроздови од остатоци додека работел на Фостер недвижноста, каде тој бил предузимач, некои 30 милји (50 км) северно од Розвел. Оваа дата (или „околу три недели“ пред 8 Јули) излегла во подоцнежните приказни вклучувајќи го Бразел, но првичниот објава во јавноста од Розвел Армијата на Воздушните Сили велела дека пронаоѓањето било „некое време минатата недела“, сугерирајќи дека Бразел ги нашол остатоците во почетокот на јули. Бразел за Розвелскиот Дневен Весник изјавил дека тој и неговиот син виделе „голема површина со прекршена светлина која била направена од гумени боцки, тенка фолија, поточно хартија и боцки“. Тој не обрнал големо внимание на тоа, но се вратил на 4 јули со неговиот син, жената и ќерката за да го соберат материјалот. Некои опишале дека Бразел порано успеал да собере дел од материјалот, ставајќи го на едно место и сокривајќи го под една четка. Следниот ден, Бразел слушнал извештаи за „летечки чинии“ и се чудел дали се работи за материјалот којшто тој го собрал претходниот ден. На 7 јули, Бразел го видел Шерифот Вилкох и „му прошепотел божем доверливо“ дека можеби тој пронашол „летечки диск“. Друг опис пак вели дека шерифот Вилкох кажал оти Бразел го пријавил објектот на 6 Јули.

Шерифот Вилкох се јавил во Розвел Армијата за Воздушно поле. Мајорот Џеси Марсел и “човек во костум” го придружувале Бразел назад до ранчот каде што биле соберени уште парчиња. „ [Ние], утрото во понеделник, [7 јули] потрошивме неколку часа барајќи дополнителни парчиња од временскиот уред“, рекол Марсел. „Пронајдовме уште неколку делови од тенка фолија и гума“.

Како што е опишано на 9 јули 1947год., во изданието на Розвелскиот Дневен Весник (Roswell Daily Record),

„

„Балонот којшто бил потпрен, ако тоа било начинот на кој работи, сигурно бил 12 стапки долг, (Бразел), осетил, мерејќи го растојанието со должината на собата во којашто седел. Каучукот по боја бил чадено сив и распрснат на површина во пречник од 200 јарди. Кога остатоците биле соберени, станиолот, хартијата, лентата и прачките направиле бовча 3 стапки долга и 7 или 8 инчи широка, додека каучукот направил бовча околу 18 или 20 инчи долга и 8 инчи широка. Севкупно, проценил тој, сите остатоци заедно, можеби, би имале тежина од 5 паунди. Немало никаков знак на метал во областа што би можел да се употреби за некоја машина и никаков знак на поборници од каков било вид, иако најмалку барем едно парче хартија било залепено на некој од станиолот. Не можеле да се најдат никакви зборови на инструментот, иако на некои од деловите имало и писма. Во конструкцијата биле употребени Скоч лента и лента испринтана со цвеќиња. Не можеле да се најдат никакви стрингови и жици, но имало некои окциња во хартијата за да покажат дека можеби бил употребен некаков вид прицврстување”

“

Телекс бил испратен до канцеларијата на ФБИ од нивната канцеларија во Далас,Тексас на 8 јули, нагласил мајорот од Осмата Воздушна Сила:

„

“ДИСКОТ ПО ФОРМА Е ШЕСТОАГОЛЕН И БЕШЕ ОТСТРАНЕТ ОД БАЛОНОТ СО КАБЕЛ, НА КОЈ БАЛОНОТ ПРИБЛИЖНО БЕШЕ 20 СТАПКИ ВО ДИЈАМЕТАР. ПОНАТАМУ НАЗНАЧЕНИОТ МАЈОР КАЖАл ДЕКА НАЈДЕНИОТ ПРЕДМЕТ НАЛИКУВА НА ВИСОКО АЛТИТУДЕН ВРЕМЕНСКИ БАЛОН СО РАДАР ЗА РЕФЛЕКТОР, НО ДЕКА ТЕЛЕФОНСКИТЕ РАЗГОВОРИ ПОМЕЃУ НИВНАТА КАНЦЕЛАРИЈА И ПОЛЕТО НЕ ГО ПОДДРЖУВААТ ОВА ВЕРУВАЊЕ ”

“

Временски балон веднаш после лансирањето.

Рано во вторник, на 8 јули, Розвел Армијата за Воздушно Поле издала соопштение за печатот кое веднаш било објавено во бројни продажни места на весници.

„

“Многу од гласините што се однесуваат на летачкиот диск станале реалност вчера кога канцеларијата за интелигенција на 509-та група за бомбардирање на Осмата Воздушна Сила, Розвел Армијата на Воздушно Поле, била доволно среќна за да добие власништво над дискот преку соработката на еден од локалните ранчери и канцеларијата на шерифот во округот на Чавс. Летачкиот објект минатата недела слетал на ранч близу Розвел. Немајќи телефон, ранчерот го складирал дискот додека да најде можност за да контактира со канцеларијата на шерифот, кој пак го известил мајорот Џес А. Марсел (Jesse A. Marcel) на 509-та група за бомбардирање на канцеларијата за интелигенција. Веднаш била преземена акција и дискот бил соберен од домот на ранчерот, прегледан во Розвел Армијата на Воздушно Поле и подоцна позајмен од мајорот Марсел на високите штабови.”

“

Полковник Вилијам Х.Бланчерд (William H. Blanchard), командантен офицер на 509-та стапил во контакт со генерал Роџер М. Рамеј (Roger M. Ramey) од Осмата Воздушна Сила во Форт Ворт (Fort Worth), Тексас и Рамеј наредил објектот да се предаде на Форт Ворт Армијата за Воздушно Поле. На базата, аѓутантот Ирвинг Њутн (Irving Newton) го потврдил првичното мислење на Рамеј идентификувајќи го објектот како временски балон и неговиот “змеј од хартија”, прекар за радар рефлектор кој се употребувал за да ги следи балоните од земјата. Уште едно соопштение било издадено, овојпат од Форт Ворт базата, опишувајќи го објектот како “временски балон”.

Во Форт Ворт тој ден биле направени неколку фотографии од остатоците на објектот и објавени во весник.

Три години подоцна, (но со право пред порастот на интересот за насловот како прикривање) специјалниот агент на ФБИ поднел извештај (сега достапен и во собата за читање на ФБИ) кој укажувал на истрагите на Воздушната Сила за дискот од 50 стапки и дури до девет минијатурни човечки тела.

Се појавуваат приказни на очевидци

Нови приказни на очевидци и појавување на вонземјански раскази

Во 1978год., јадрениот физичар и автор Стентон Т. Фридмен го интервјуирал Џес Марсел, единствената личност која присуствувала на пренесувањето на остатоците од местото каде што биле пронајдени до Форт Ворт. Во следните неколку дена, описите кој тој и другите ги дале го воздигнале Розвел од заборавен инцидент до можеби најпознатиот НЛО инцидент на сите времиња.

До раните 1990-ти, НЛО истражувачите како Фридмен, Вилијам Мур (William Moore), Карл Т. Флок (Karl T. Pflock), и тимот на Кевин Д. Рендал (Kevin D. Randle), и Доналд Р. Шмит (Donald R. Schmitt) интервјуирале неколку стотици луѓе коишто имале, или тврделе дека имаат врска со настаните кај Розвел во 1947год. Дополнително, стотици документи биле стекнати со помош на барања за Слобода за изнесување информација, како што некои по се изгледа биле пропуштени од внатрешни луѓе, како што биле спорните Маџестик 12 (Majestic 12) документи.

Нивните заклучоци биле дека најмалку едно вонземјанско летало паднало во близината на Розвел, дека вонземјаните, можеби сè уште живи, закрепнале, и дека постоело масивно покривање на секаков вид знаење во врска со инцидентот.

Бројни книги, статии, специјални емисии, па дури и снимање на ТВ филмови, инцидентот од 1947год. го направиле познат и озлогласен, така што до средните 1990-ти, големото мнозинство во гласања, како што е СНН Време(CNN/Time) гласањето, го потврдиле верувањето дека вонземјаните ја посетиле земјата и особено дека вонземјаните слетале кај Розвел, а владата цело време го прикривала овој факт.

Се појавиле нови раскази, кои биле со голема предност за разлика од оние кои биле објавени во 1947год. Овие раскази еволуирале со текот на годините од времето кога била објавена првата книга за Розвел и од времето кога се појавиле многу нови сведоци и приказни, делумно зголемувајќи го публицитетот на инцидентот. Иако скептиците имале доста приговори за веродостојноста на овие приказни, некаде после 1994год. изданието на првата Воздушна Сила за инцидентот изјавила дека постоел силен контра аргумент во врска со присуството на вонземјаните и сето тоа широко го распространила меѓу јавноста.

Се појавиле бројни сценарија од автори што се однесувале на тоа дека она што го чувствувале тие биле вистински секвенции на настани, зависно од тоа на кои сведоци приказните биле прифатени или отфрлени, и што предлагале документарните докази. Ова било особено вистинито во поглед на различните повикувања за паѓањето и пронаоѓањето на локацијата на вонземјанското летало, како што различни автори имале различни сведоци и различни локации за овие настани.

Како и да е, следната општа скица од НЛО паѓањето кај Розвел 1991 г. (UFO Crash at Roswell (1991)), од Кевин Д. Рендл и Доналд Р. Шмит е слична на повеќето од овие приказни:

„

НЛО паднал североисточно од Розвел, Ново Мексико, во летото 1947 г. Војската реагирала брзо и ефикасно за да ги собере остатоците откако нивното постоење било објавено од страна на ранчер. Остатоците, за разлика од се друго што досега и најдобро тренираниот човек го има видено, биле пренесени без одложување до најмалку три владини инсталации. Смислена била прикриена приказна со цел да ги објасни остатоците и возбуденоста околу настанот. Било објаснето дека е најден временски балон, со нов уред за радиосонда со што привремено го збуниле персоналот на 509-та група за бомбардирање. Владините службеници ги зеле извештаите на новинарите од нивните канцеларии и ги предупредиле радио репортерите да не пуштаат снимено интервју со ранчерот којшто присуствувал на настанот. На човекот којшто учествувал во пронаоѓањето на остатоците му било кажано никогаш да не зборува за инцидентот. И со цимолење, не со удирање, случката кај Розвел брзо била заборавена од јавноста и испитувањето на печатот.

“

Она што следи се приказните за секвенцијата на настани во согласност со некои од повеќето книги објавени за предметот.

Инцидентот кај Розвел (1980 г.)

Првата книга поврзана со овој настан, Инцидентот кај Розвел од Чарлс Берлитс (Charles Berlitz) и Вилијам Л. Мур, била објавена во 1980 г. Авторите во тоа време рекле дека интервјуирале повеќе од 90 сведоци. Сметајќи ја за неверодостојна, Стентон Фридмен направил суштинско истражување за книгата. Книгата вклучувала приказни за остатоци опишани од страна на Џес Марсел, како “ништо не е создадено на оваа земја”. Дополнителни описи на настанот укажале дека материјалот што го открил Марсел имал супер јакост и други атрибути кои не можеле да се поврзат ни со било што од земско потекло, како ни со било што поврзано со временскиот балон којшто бил официјален опис на објектот. Книгата исто така го наметнала ставот дека остатоците што ги пронашол Марсел на ранчот на Фостер (видливи на фотографиите коишто покажуваат како Марсел позирал со остатоците), биле заменети со остатоци од временски уред (видливи на сликите со Ген, Рамеј, Марсел и др.), како дел од прикривањето. На печатото не му било дозволено одблиску да ги испита вистинските остатоци пронајдени на ранчот - за коишто авторите тврделе дека биле од паднатиот НЛО. Исто така опишани биле напорите од страна на војската да ги компромитира и да ја “намали зголемената хистерија во врска со летачките чинии”. Дополнително, вклучени биле и неколку гласини за застрашување на сведоците, во главно извештаи за затворањето на Мак Бразел (Mac Brazel), кој прв го изнел во јавност настанот со остатоците.

Вклучен бил и извештај од жители на Розвел – Ден Вилмот (Dan Wilmot ) и неговата жена, кои кажувале за тоа како виделе објект “како две превртени чинии свртени уста во уста” кој минал над нивните глави вечерта на 2 јули. Книгата исто така ја изнела и приказната на Барни Барнет (Barney Barnett), којшто починал години порано. Негови пријатели кажувале за тоа како тој имал бројни прилики во кои го опишувал падот на летачката чинија и пронаоѓањето на вонземјанските лешови во областа на Сокоро (Socorro), која се наоѓала околу 150 милји (240 км) западно од ранчот Фостер. Утрото на 3 јули Барни со група археолози случајно наишол на вонземјанското летало и неговите патници, само за да подоцна бидат одведени од страна на војската. Дополнителни гласини укажувале на тоа дека вонземјаните заедно со нивното летало биле испратени во Едвардс Базата за Воздушна Сила (Edwards Air Force Base) тогаш позната како Мурок Армија на Воздушно Поле (Muroc Army Air Field) во Калифорнија. Книгата укажувала дека или биле две летала кои паднале, или Барнет опишал како остатоци од леталото слетуваат на ранчот Фостер откако претходно се слушнала експлозија.

Марсел кажал дека тој “слушнал за тоа на 7 јули” кога Бразел се јавил на шерифот, но исто така кажал дека во недела, на 6 јули Бразел одлучил дека е подобро да оди во градот и да извести некого за ова, “кој веднаш се јавил на Марсел, сугерирајќи, не кажувајќи дека бил контактиран на 6 јули”. Во 1947 г., Марсел бил цитиран како кажува дека го посетил ранчот во понеделник на 7 јули.

Марсел го опишал враќањето кај Розвел вечерта на 7 јули, но дознал дека новостите за откритието на летачкиот диск биле веќе оддадени. Имало телефонски јавувања до неговата куќа, дури и посета од новинар, но тој не сакал да ги потврди изјавите за печатот. “ Следното утро, сите овие настани печатот ги изнел во јавноста, и после тоа обожавателите биле трогнати од случувањата”.

Книгата упатувала на тоа дека војската го изрежирала сведочењето на Бразел со цел да прикаже дека она што слетало на ранчот бил обичен, секојдневен објект, иако книгата не кажувала јасно дека војската била таа што го инструктирала Бразел да каже за тоа дека откритието се случило во средината на Јуни „Бразел ... имал големи тешкотии да им објасни на новинарите што точно го инструктирале Воздушните Сили да каже во врска со тоа како тој успеал да дојде до откритието на остатоците од леталото и за тоа како изгледале тие...”

Падот на НЛО кај Розвел (1991)

Во 1991 г., како резултат на публицитетот околу инцидентот и бројните нови интервјуа со сведоци, Кевин Д. Рендл и Доналд Р. Шмит ја објавиле Паѓањето на НЛО кај Розвел.

Времињата на случувањата биле малку изместени. Датумот кога Бразел известил за остатоците и Марсел отишол на ранчот бил недела, 6 Јули, а не наредниот ден како што укажувале првичните описи, и Инцидентот кај Розвел останал нерасчистен. Дополнително, Марсел и еден неидентификуван агент биле цела вечер на ранчот, нешто што не било спомнато претходно. Тие го собрале материјалот во понеделник, тогаш кога Марсел застанал до неговата куќа на пат за базата во Розвел во раните часови во вторник на 8 јули.

Се појавиле значајни нови детали, вклучувајќи описи за „ вдлабнатини... кои биле долги околу четиристотини до петстотини стапки “ на ранчот и детали околу појавата на елаборативен кордон и операцијата за пронаоѓање. (Неколку сведоци во Розвел инцидентот кажале дека биле отфрлени од ранчот во Фостер од страна на униформирана воена полиција, но недостасувале подетални описи).

Споменати биле изјавите на Барнет, иако датумите и локациите биле сменети од описите најдени во Инцидентот кај Розвел. Според новиот опис, Бразел бил опишан како водач на војската до втора судирна страна на ранчот, каде што армијата била „ ужасната од пронаоѓањето на цивили (вклучувајќи го и Барнет) на местото на случувањето“.

Нови описи на сведоци додале многу работи во извештаите за пронаоѓање на вонземјаните. Глен Денис се појавил како важен сведок после повикот на хотлајн кога во епизода на „ Нерасчистени Мистерии “ бил вклучен и инцидентот кај Розвел во 1989 г. Неговите опишувања за аутопсии на вонземјани во Розвел биле причина да се постават трупи за вонземјани во Базата на Воздушната Армија на Розвел.

Без да се спомене, исклучок бил направен во Инцидентот кај Розвел дека вонземјаните од Розвел и нивното летало биле пратени во Базата за Воздушна Сила во Едвардс. Книгата основала синџир од случки со вонземјански лешови кои биле видени на местото на настанот, нивните тела, според сведочењето на Денис, биле пратени во базата во Розвел, а потоа препратени во Форт Ворт и на крај конечно пратени во Врајт Фиелд (Wright Field) во Дејтон, Охајо, (Dayton, Ohio), последната позната локација на телата (повеќе делчиња склопени во едно како резултат од сведочењето на Френк Кауфман (Frank Kaufmann ) и Капетан О.В. Хендерсон (Capt. O. W. Henderson)).

Книгата исто така не запознава со описот на Генерал Артур Е. Ексон (General Arthur E. Exon), офицер кој бил стациониран на наведеното крајно место за одморање на пронајдениот материјал. Тој изјавил дека имало осенета група, којашто тој ја нарекувал Unholy Thirteen, и која имала контрола и пристап до сите материјали коишто биле пронајдени. Тој подоцна изјавил:

„

“ Во 55-от временски период ( кога Ексон бил во Пентагонот (the Pentagon)” исто така постоела и приказната дека што и да се случи, што и да било најдено кај Розвел сè уште било блиску држано и веројатно ќе биде држано сè додека не починат овие другарчиња што ги спомнав така што тие нема да бидат засрамени или нема да мораат да објаснуваат зошто го прикрија целиот настан... сè додека оригиналните тринаесет изумрат и јас мислам дека никој од нив нема да изнесе ништо во јавност ( сè додека ) и последниот од нив не замине.

“

Падот кај Корона (1992)

Во 1992год., Падот кај Корона, напишана од Стантон Фридмен и Дон Берлинер (Don Berliner), укажувала на прикривање од високо ниво во врска со пронаоѓањето на НЛО, засновано на документи со кои тие се стекнале, како што е Маџестик 12 архивата. Овие документи анонимно биле пренесени до НЛО истражувачкото биро во 1984год. за наводно во 1952год. да бидат средени во кус извештај за доаѓањето на претседателот Двит Ајзенхауер (Dwight Eisenhower), опишувајќи владина агенција на високо ниво чија цел била да го испита пронаоѓањето на вонземјаните кај Розвел и оваа информација да ја чува скриена од очите на јавноста.

Фридмен го спровел поголемиот дел од истражувањето за Инцидентот кај Розвел заедно со Вилијам Мур, и Падот кај Корона кој исто така спаѓал во ова истражување. Насловот го содржел името Корона наместо Розвел бидејќи Корона е географски поблизу до ранчот на Фостер.

Временската линија во голема мера била истата како претходно, кога Марсел и Кавит (Cavitt) го посетиле ранчот во недела, на 6 јули. Но книгата кажувала за тоа дека дека Бразел бил “држан во притвор околу една недела” и придружуван во канцелариите на Розвел Дневниот Запис на 10 јули каде што тој го изјавил она што му било кажано да го изјави од страна на владата.

Навестување на спорови помеѓу неколку истражувачи биле претставени на екран, како што Фридмен и Берлинер ја пренеле изјавата на Барнет назад близу до Сокоро и претставиле нова изјава на очевидец од страната на Џералд Андерсон (Gerald Anderson) кој обезбедил живи описи на двете паднати вонземјански летала и четирите вонземјани, од кои најмалку барем еден бил жив. Авторите констатирале дека многу од нивните докази биле отфрлени од Падот на НЛО кај Розвел “без цврсти основи” и дека “личен конфликт помеѓу Андерсон и Рендал” значел дека Фридмен бил авторот кој го проучил неговото тврдење. Како и да е, книгата во голема мера ги опфаќала низата на настани од Падот на НЛО кај Розвел, каде вонземјаните биле видени во Розвел Армијата за Воздушно Поле, според изјавата на Денис, и потоа однесени до Форт Ворт, па пренесени до Врајт Фиелд.

Книгата укажувала на тоа дека и од двете места на настанот не биле пронајдени повеќе од осум вонземјански лешови: три мртви и можебо еден жив од ранчот на Фостер, и три мртви и еден жив од местото кај Сокоро.

Вистината за падот на НЛО кај Розвел (1994)

Во 1994год., Рендл и Шмит издале втора книга, Вистината за падот на НЛО кај Розвел додека преформулирањето на поголемиот дел од случајот бил сместен во нивната претходна книга, во која биле вклучени и нови и проширени изјави на вонземјанци, и била детализирана нова локација за пронаоѓањето на вонземјаните. Дополнително, било вметнато скоро целосно сценарио со низа нови настани.

За првпат, за објектот било кажано дека паднал вечерта во петок, на 4 јули наместо во среда, на 2 јули, датумот којшто стоел во сите претходни книги. Друга поважна разлика била тврдењето дека пронаоѓањето на вонземјаните било во тек пред Бразел да отиде во Розвел со неговите новости за пронајдените остатоци на ранчот Фостер. Во близина на настанот, некој ден пред едното од леталата да падне, неколку од објектите постојано биле следени со радар. Во сите претходно дадени описи за настанот, војската станала свесна за наведеното вонземјанско летало во моментот кога Бразел се понудил за помош. Дополнително, на Бразел му било кажано конференцијата на која требало тој да ги изнесе новостите да ја одржи на 9 јули, неговата прес конференција, како и откривањето на првичните новости објавувајќи го откритието за “летачкиот диск” биле дел од добро смислена измама, сè со цел да успее да се сврти вниманието од местото на настанот.

Книгата вклучила нова изјава на сведок опишувајќи вонземјанско летало и вонземјани од Џим Рагсдејл (Jim Ragsdale), на нова локација северно од Розвел, наместо близу до Корона на Фостер ранчот. Група на археолози дале поткрепа со своите изјави. Биле видени пет лешови на вонземјани. Сè додека Фостер ранчот претставувал извор на остатоците, ниедно тело не било пронајдено таму.

Биле кажани проширени изјави од Денис и Кауфман. Новиот опис даден од Рубен Анаја (Ruben Anaya) го претставил тврдењето на заменик гувернерот на Ново Мексико Џозеф Монтоја (Joseph Montoya), како тој видел вонземјански леш на базата во Розвел.

Во книгата биле запишани поголем број на несогласувања помеѓу истражувачите на Розвел. Цело поглавје било посветено за отфрлањето на изјавите на Барнет и Андерсон од Сокоро, централниот дел од Падот кај Корона и Инцидентот кај Розвел. “... Приказната на Барнет, и всушност, сценариото за Рамниците (Plains) [на Сен Августин (San Augustin), близу Сокоро], мора да биде отфрлена”, рекле авторите. Посветен бил додаток како измама во кој се опишувале Mаџестик 12 документите, уште еден централен дел од Падот кај Корона.

Двете книги на Рендл и Шмит оставиле големо влијание врз општеството на НЛО, нивните интервјуа и заклучоци широко се распространиле низ мрежните места. Рендл и Шмит тврделе дека имаат “спроведено повеќе од 2 000 интервјуа со повеќе од 500 луѓе ” за време на Розвел истрагите.

Раскол на НЛО заедницата

Со издавањето на Вистината за падот на НЛО кај Розвел во 1994год., се појавила сериозна поделба во НЛО заедницата што се однесувала на вистинската низа на настани и локациите на наводните места на падот на вонземјаните. Центарот за НЛО Студии (Center for UFO Studies (CUFOS)) и Заедничка НЛО Мрежа (Mutual UFO Network (MUFON)), две водечки НЛО општества, толку многу не се согласувале со различните сценарија презентирани од страна на Рендл/Шмит и Фридмен/Берлинер, така што биле одржани неколку конференции со цел да се обидат да го решат проблемот со разликите. Еден од предметите на расправа бил каде точно се наоѓал Барнет кога го здогледал вонземјанското летало. На конференцијата од 1992год. имало обиди да се постигне договор меѓу различните сценарија како што било опишано во 'Падот кај Корона' и 'Падот на НЛО кај Розвел', но објавувањето на 'Вистината за падот на НЛО кај Розвел' во 1994год. “го реши” Барнет проблемот едноставно игнорирајќи го и наведувајќи нова локација за пронаоѓањето на вонземјанското летало, вклучувајќи нова група на археолози кои воопшто не биле поврзани со оние од приказната на Барнет.

“Аутопсија на вонземјани” Должина на филмска лента

Филмската лента за која се тврдело дека била земена од војската на САД брзо после инцидентот кај Розвел, која наводно покажувала аутопсија на вонземјани, била произведена во 1995год. од Реј Сантили (Ray Santilli), видео претприемач од Лондон. Филмската лента предизвикала меѓународна сензација кога била прикажана на телевизиските мрежи насекаде низ светот. Во 2006год., Сантили признал дека најголемиот дел од филмот бил преработка, но продолжил да тврди дека бил заснован на оригинална филмска лента која моментално била загубена, и дека некои делови од оригиналот останале. Ставот на повеќето луѓе бил дека целиот филм е една добра измама. Приказната била прераскажана во комедијата Аутопсија на Вонземјаните'', објавена во 2006год.

Воздушната сила и скептичните одговори на извештаите за вонземјаните

Извештаите на Воздушната Сила за НЛО инцидентот кај Розвел

Во средината на 1990-те, Воздушната Сила на САД издала два извештаи кои, кажале тие, објаснувале за пронајдените остатоци и кои биле објавени во 1947год., и кои исто така образложувале за подоцнежните извештаи поврзани со пронаоѓањето на вонземјаните. Во извештаите било кажано дека пронајдените остатоци потекнуваат од крајно доверлив експеримент на владата наречен Проект Могул кој ја тестирал можноста за детектирање на Советски јадрени тестови и балистички ракети со помош на високо алтитудни балони. Изјавите за вонземјаните биле објаснети дека настанале како резултат на лоша идентификација на воените експерименти при кои биле користени антропоморфни имитации, несреќни случаи или убиени воени лица, и извршени лукавштини од страна на некои сведоци и НЛО поборници.

Извештајот за воздушните сили поставил основа за скептичен одговор на тврдењата на многу автори кои се занимавале со истражување на вонземјани, иако скептичките истражувачи како Филип Ј. Клес и Роберт Тод веќе објавувале артикли неколку години предизвикувајќи сомненија околу вонземјанските изјави пред Воздушните Сили да излезат со свои одговори.

Додека објавените книги во 1990 година кажувале дека имало многу повеќе околу Розвелскиот инцидент отколку мало откритие на временски балон, скептичарите, па дури и некои социјални антропологисти наместо тоа гледале зголемени изјави на докази за конструиран мит. После излегувањето на извештаите од Воените Сили во средината на деведесеттите, неколку книги, како што се Кал К. Корлфс Розвелскиот НЛО судир: Што тие не ви дозволуваат да знаете, објавена во 1997 година, напишана врз основа на презентираните извештаи „не постои кредибилен доказ дека остатоците се од вонземјански вселенски брод“.

Критичарите препознале неколку причини за нивниот состав дека Розвелскиот инцидент нема ништо во врска со вонземјани:

Проблеми со изјави на сведоци

Критичарите истакнале дека стотици сведоци биле интервјиуирани од познати истражувачи, навидум импресивни фигури, но некои од нив биле „сведоци“ кои тврделе дека всушност виделе остатоци или вонземјани. Повеќето „сведоци“ фактички ги повторувале тврдењата на другите, и нивното сведочење би било недопустливи гласини во Американски суд, вели Корф. Од 90 сведоци кои тврделе дека биле интервјуирани за Розвелскиот инцидент, вели Корлф, сведочењето на околу 25 се појавувало во книгата, а всушност само седум виделе остатоци. Од нив, пет ги допреле остатоците.

Карл Т. Флок, во неговата книга за Розвел од 2001 година: Несоодветните Факти и Желбата да се Верува, правел сличност околу НЛО судирот во Розвел на Рендл и Шмит. Околу 270 луѓе биле напишани во книгата кои биле „контактирани и интервјуирани“ за книгата, и оваа бројка не ги вклучувала оние кои избрале да бидат анонимни, итн, во овој случај повеќе од 300 „сведоци“ биле интервјуирани, рекол Флок. Од овие 300 плус поединци, рекол Флок, само 41 можеле да бидат „сметани за веродостојни први – или преку втора рака сведоци на случките за и околу Розвел или во Форт Ворт Воздушната команда“, и само 23 можеле да се сметаат „за разумни и дека виделе физички докази, остатоци откриени од ранчот Фостер“. Од овие, рекол Флок, само седум потврдиле билошто како претпоставка во врска со остатоците.

За оние пак неколку изјави од оние кои тврделе дека виделе вонземјани, критичарите ги препознале како информации од втора рака (Папи Хендерсон, Генерал Ексон, итн), правејќи сериозни кредибилитетни проблеми со сведоците правејќи лажни тврдења или пак повеќекратни, контрадикторни изјави (Џералд Андерсон, Глен Денис, Френк Кофман, Џим Рагсдејл), до крајно несигурни „сведочења“ или изјави од возрасни и збркани сведоци (Мајор Едвин Изли, Луис Рикет).

Флок, пишувајќи во 2001 година, забележал дека само четири луѓе со познавања на вонземјански тела биле интервјуирани и идентифицирани од авторите од Розвел: Френк Кофман, Џим Рагсдејл, Потполковник Алберт Ловџои Дјуран, Џералд Андерсон. Дјуран бил споменат при едно кусо обраќање во Вистината околу НЛО судирот во Розвел и никогаш потоа, додека другите три имале сериозни проблеми со кредибилитетот, кажал Флок. Основниот проблем со сите изјави на сведоците и критиките бил дека сите тие дошле пред 31 година после случките, и во многу случаи биле преброени повеќе од 40 години после самите факти. Не само што биле спомените стари и несигурни, велат критичарите, тие исто така биле предмет на контаминација од други изјави кои тие ги слушнале. Критичарите рекле дека како за крај, тврдењата на Џеси Марсел, чии сомнежи дека открил нешто „не од овој свет“ во 1947 година, во прво време разгореле интерес околу инцидентот, но исто така предизвикале сериозни сомнежи околу веродостојноста на неговото тврдење.

Во Розвелскиот Инцидент , Марсел рекол: „Всушност, овој материјал можеби изгледал како тенка фолија и балсамско дрво, но сличноста завршува таму. „И тие ме сликаа на подот, држејќи некои малку-интересни остатоци...“ Сликаните работи биле парчиња од пронајдените остатоци. Фотографија не била исценирана. Тимоти Принти, покажувал дека материјалот бил идентификуван позитивно од Марсел, и дека бил дел од она што тој го пронашол и дека скептиците и НЛО следбениците се согласувале дека тоа биле остатоци од балонска направа.

После тоа што фактот произлегол од него, Марсел ја променил приказната дека материјалот не е тоа што тој пронашол. Скептиците како Роберт Г. Тод, спореле дека Марсел имал историја од китења и преувеличувања, како и тврдења дека бил пилот и дека добил воздухопловни медали за уривање на непријателски авиони, тврдења кои се докажале како неточни, и неговата приказна за Розвел била друга верзија .

Контрадикторни заклучоци, сомнително истражување, Розвел како мит

Критичари укажувале на тоа дека големата разновидност на потврдени паднати летови упатувала на случки низ многуте години кои на крај биле опфатени и инкорпорирани во еден настан и дека многу автори некритички прифаќале сè што било поврзано со зборот вонземјани, дури и кога описите биле контрадикторни еден со друг. Карл Флок, некогашен застапник на инцидентот кај Розвел, кажал: “Случајот Розвел е класичен пример на триумфот на квантитет над квалитет .” Застапниците на приказната за паднатата чинија... едноставно ископувале сè што имало изгледи дека можело да послужи како поддршка на нивниот став, во кутијата обележана како ‘Доказ’ и велеле, ‘Гледате? Погледнете во сите овие работи. Ние мора да сме во право.’ [нагласено како што е во оригиналот] Заборавете на спротивностите. Заборавете на недостатокот од поткрепувачките факти. Заборавете на безобѕирните апсурдности.

Кал Корф (Kal Korff) упатувал на тоа дека постоеле јасни иницијативи за некој да може да ја промовира идејата за вонземјаните кај Розвел, сè додека поголемиот дел од истражувачите не ја вршеле компетентно својата работа. “НЛО полето е компресирано од луѓе кои се спремни да ја искористат лековерноста на други, особено платената публика. ” Ајде да не привлекуваме интерс за ова: Митот за НЛО-то кај Розвел бил многу добар бизнис за НЛО групите, објавувачите, за Холивуд (Hollywood), градот Розвел, медиумите... Бројот на истражувачите кои ја искористиле науката и нејзината дисциплинирана методологија е застрашувачки мала.

Гилденберг (Gildenberg) и другите рекле дека кога ги собрале, имало повеќе од 11 различни изјави за местото на пронаоѓањето на вонземјаните и овие откритија биле занемарливо слични со настанот изнесен уште на почетокот во 1947год. или подоцна раскажан од страна на првичните сведоци. Некои од овие нови изјави можеле да бидат збунувачки за веќе познатите изјави во врска со пронаоѓањата на повредените и починатите од несреќите на четирите воени авиони што се случиле приближно од 1948-1950год. Останатите би можеле да бидат пронаоѓања на имитациски тестови, како што упатувале во извештаите на Воздушната Сила.

Чарлс Зиглер (Charles Ziegler) тврдел дека приказната за Розвел ги имала сите одлики на традиционален народен расказ. Тој посочил шест различни раскази, почнувајќи од Инцидентот кај Розвел (1980год.) и процес на пренос преку раскажувачи со суштина на приказната која била создавана од различни изјави на сведоци, и била оформувана под влијание на оние коишто ја продолжувале традицијата на групата (НЛО заедницата). Други биле пронајдени за да ја прошират суштината на приказната, со оние кои дале изјави кои не биле во согласност со суштинските верувања или биле изоставени од “вратарите”. Други ги раскажале приказните во нови форми, и така процесот би требало да се повторува.

Неодамнешни случувања

Застапниците на НЛО го прекинаа инцидентот кај Розвел

Еден од непосредните исходи од извештаите на Воздушната Сила за НЛО инцидентот кај Розвел била одлуката дека некои од истакнатите истражувачи требало да гледаат на инцидентот кај Розвел како на инцидент кој не вклучувал вонземјанско летало.

Додека шефот бил причината за првиот извештај на Воздушната Сила, причина за другиот било наоѓањето на тајни документи од 1948год. кои покажувале дека врвните службеници на Воздушната Сила не знаеле какви изјави биле давани на медиумите во врска со НЛО објектите и тоа дека за нив се мислело оти можеби тие се шпиони на превозни средства испратени од Русија.

Во јануари 1997год., Карл Т. Флок, еден од поистакнатите истражувачи за НЛО, кажал: Врз основа на моите, како и на истражувањата на другите, јас сум скоро сигурен дека нема никаков доказ што може да го потврди паѓањето на летачките чинии кои паднале во близината на Розвел или на Рамниците на Сан Августин во 1947год. Најдените остатоци од Мак Бразел... биле остатоци од нешто со земско потекло, со сигурност нешто од крајно доверливиот проект на Могул... Поранешниот високо класифициран запис на кореспонденција и дискусии помеѓу врвните службеници на Воздушната Сила кои биле одговорни за откривањето на мистеријата за летачката чинија во средината на 1940-те преку раните 1950-ти, кристално јасно кажувал дека тие немале никакви остатоци од падната чинија или тела од членови на екипаж на летачка чинија, но тие биле очајни во потрагата по такви докази...

Кент Џефри (Kent Jeffrey), кој организирал петиции за да го праша претседателот Бил Клинтон (Bill Clinton) да издаде извршна наредба (Executive Order) да ја декласифицира секоја владина информација за инцидентот кај Розвел, исто така заклучил дека најверојатно споменатите вонземјани не постојат.

Вилијам Л. Мур, еден од најраните поборници на инцидентот кај Розвел, во 1997год. кажал: ”После темелно и внимателно разгледување на неодамнешните случувања во врска со случајот Розвел... Јас повеќе не го поддржувам мислењето дека вонземјанските објаснувања се најдобрите објаснувања во врска со овој настан. ” Мур бил соавтор на првата книга за Розвел, Инцидентот кај Розвел.

Обелоденувањето на подлите истражувања; сведоците насетија измами

Во истото време, се појавил сериозен јаз помеѓу два истакнати автори кои пишувале за Розвел. Кевин Д. Рендл и Доналд Р. Шмит имале соавторизирано две книги за настанот кои генерално биле прифатени, заедно со Стентон Фридмен, како водечки истражувачи во инцидентот кај Розвел. Извештаите на Воено Воздушнитe Сили за инцидентот укажувале дека основното истражување за кое се тврдело дека било спроведено, всушност, не било спроведено, факт кој бил потврден во магазинот Омни (Omni) во 1995год.

Дополнително, Шмит потврдил дека тој имал диплома, магистратура и дека имал во тек докторат во областа на криминологијата. Тој исто така тврдел дека бил лекарски илустратор.Кога сите овие податоци биле проверени, било откриено дека тој всушност бил писмоносец во Хартфорд, Висконсин (Hartford, Wisconsin), и немал академска кредитибилност. Во истото време, Рендл јавно се дистанцирал од Шмит и неговото истражување. Што се однесува до истрагата на Шмит, која била заснована на изјавите на сведокот Денис за исчезнатата болничарка кај базата на Розвел, тој кажал: ”Истражувањето за болничарките докажува дека тој [Шмит] ќе лаже за се. Тој ќе го лаже секој... Тој се обелодени себеси како неразумен лажливец ... јас повеќе нема што да правам со него.”

Понатаму, неколку познати сведоци биле покажани како изнесувачи на лаги или пак осомничени за тоа. Френк Кофман, главен извор на вонземјански извештаи во 1994 година, во книгата на Рендл и Шмит „Вистината за НЛО судирот во Розвел“ и сведочењето коешто беше „игнорирано“ од Воздушните Сили при собирањето на извештаи, исто така било покажано, после смртта во 2001 година, лажирајќи документи и вовлекувајќи се во инцидентот крај Розвел. Рендл и Марк Родигер го негирале кредибилитетот на Кофман во две статии во 2002 година.

Фотографски анализи; документарци; нови тврдења

НЛО истражувачот Дејвид Рудиак, и други пред него тврделе дека телеграма е видена на една слика од 1947 година, за остатоците од балонот во канцеларијата на Ремејс која содржела текст кој потврдувал дека биле најдени тела и „диск“. Рудијак и некои други испитувачи тврделе дека кога ќе се зголеми текстот од хартијата што ја држи Генерал Ремеј се чита клучна фраза „жртвите од несреќата“ и во и на „дискот“ плус други фрази кои асоцирале на најдено возило. Како и да е, професионални НЛО интерпретации на овој документ биле отфрлени од независни фото анализи, како што биле оние од истражувачот д-р Џејмс Хуран кој велел дека буквите и зборовите се нејасни. Друго објективно прашање било неговата учтивост да се слика со ваков важен документ, ова создало прашања околу форматот кое ја обмислувало логиката на Ремеј да го има овој документ, како што Рудиак спорел „несреќата напред“ и така се едно е адресирано до главниот штаб на Воздушните Сили во Вашингтон а не до Воздушните Сили во Розвел.

Во 2002 година Скај-Фај каналот спонзирирале ископ во Бразил со надеж дека ќе најдат некои пропуштени остатоци од страна на војската во случај тие да пропуштиле нешто. Независно од тоа што резултатите биле негативни, Универзитетот во Ново Мексико пратил археолошки тим кој направил анализа на почвата на точното место според сведоци кои виделе долга, линеарна вдлабнатина. Гувернерот Бил Ричардсон од Ново Мексико, кој бил главен на енергетскиот оддел во Америка под раководство на претседателот Клинтон, ги протолкувал резултатите како провокативни. Во 2004 година, тој во Розвелскиот Дневник напишал, „мистеријата околу овој судир никогаш не била соодветно објаснета—не од независни истражувачи, ниту пак од владата на Америка“.

На 26 октомври 2007 година Ричардсон (во тој момент кандидат од Демократската Партија за претседател на САД) се доверил кога бил прашан во врска со ослободување на владините фајлови во всрска со Розвел. Ричардсон одговорил дека кога тој бил пратеник, се обидел да добие информација, но му било кажано од Министерството за Одбрана и Лос Аламос Лабораторијата дека информацијата е доверлива. „Тоа ме оддалечи“ тој рекол „Владата не ја кажува вистината за многу проблеми“.Тој ветил дека фајловите ќе се отворат ако биде избран за претседател.

Во Октомври 2002год. пред емитувањето на документарецот за Розвел, Скај Фај Каналот исто така ја организирал и конференцијата за новости во Вашингтон поврзана со НЛО. Џон Подеста (John Podesta), шеф на колегиумот на претседателот Клинтон, се појавил како дел од тимот за зацврстување на меѓународни односи најмен од Скај Фај за да и помогне на владата да ги разоткрие документите поврзани со овој предмет. Подеста изјавил, “Време е за владата да ги декласифицира записите кои се стари повеќе од 25 години и со тоа да им обезбеди на научниците податоци кои ќе им помогнат во утврдувањето на вистинската природа на феноменот.”

Во февруари 2005год., телевизиската мрежа АБЦ ТВ (ABC TV) емитувала специјална емисија за НЛО направена од телевизискиот водител Питер Џенингс (Peter Jennings). Џенингс доста остро го прекорил случајот Розвел како “мит... без постоење на доказ.” АБЦ ТВ го потврдила објаснувањето на Воздушната Сила дека инцидентот резултирал единствено од падот на балонот кој бил дел од проектот Могул.

Строго доверливо/Маџик (издание од 2005год.)

Стентон Т. Фридмен продолжил да го брани неговиот став дека Mаџестик 12 документите, кои опишувале како тајна владина агенција крие информација за пронајдени вонземјани, биле веродостојни. Од поранешното застарено издание од април 2005год. па до новото издание на неговата книга Строго доверливо/Маџик (првпат издадена во 1996год.), тој реагирал за валидноста на повеќе скорашни прашања и заклучил: “Јас сè уште сум убеден дека Розвел навистина се случи, [и] дека документот за кусиот извештај на Ајзенхауер [т.е., Маџестик 12]”... [и други] се најважните класифицирани документи кои некогаш излегле пред очите на јавноста.

Додека поголемиот дел од книгата ги опишувала документите во детали, меѓу другото се спомнувало и местото на настанот според Барнет, близу Сокоро, и Фридмен објавил статии кои го бранеле неговиот став дека вонземјаните биле откриени таму и на второто место на Фостер ранчот, навидум истите места како што било опишано во Падот кај Корона.

Сведок кај Розвел (2007год.)

Во јуни 2007год., Доналд и Шмит, заедно со нивниот партнер од истрагата Том Кери (Tom Carey), ја објавиле својата прва книга, Сведок кај Розвел. Во оваа книга, тие изнеле “континуирано растечки список на повеќе од 600 луѓе директно или индиректно поврзани со случувањата кај Розвел коишто го поддржувале првиот опис за настанот – она првично тврдење за пронаоѓањето на летачката чинија.” Нови изјави за вонземјани или пронаоѓања на вонземјани биле опишани, вклучувајќи изјави од Волтер Хаут (Walter Haut) кој ја напишал првата изјава за печатот во 1947год.

Биле предложени нови податоци за падот на мистериозниот објект – вечерта во четврток, 3 јули 1947год. Исто како и претходните описи, Бразел зел остатоци до Корона, каде тој покажал фрагменти на месните жители во локалниот бар, продавницата за хардвер и на други места, и до Капитан на југ, додека делови од објектот завршиле на родеото на 4 јули. Опишани се голем број на луѓе како го посетуваат местото со остатоците и земаат сувенири пред Бразел конечно да отиде до Розвел за да го објави настанот на 6 јули. Еднаш веќе кога војската била предупредена за остатоците, биле преземени екстензивни напори за да се пронајдат овие сувенири: ”Селските куќи биле пребарувани. Дрвените подови од трлата за стоката биле вадени штица по штица,и подземните подруми во кои имало ладилници на овошје биле целосно празнети. ”

Неодамнешните случувања биле поврзани како во низа во претходните книги, освен оние за второто место на пронаоѓање на телата на вонземјаните кај Фостер ранчот. Ова пронаоѓање близу до местото на остатоците било истото место споменато во Падот на НЛО кај Розвел од 1991год.. Авторите напоменувале дека Бразел го открил второто место неколку дена после наоѓањето на местото на остатоците, и ова го поттикнало да патува до Розвел и да даде изјава за своето откритие на авторите.

Ниту Нитер Барнет (Neither Barnett) ниту археолозите биле присутни на местото на кое се наоѓале телата. Забележувајќи ги поранешните “главни проблеми” со изјавата на Барнет, која предизвикала изоставување на тврдењето на Барнет од страна на Шмит и неговиот претходен партнер Рендл во Вистината за падот на НЛО кај Розвел во 1994год., новата книга известувала за друго место споменато во изданието од 1994год. Ова место кое било поблизу до Розвел “се покажало дека е лажно, бидејќи било засновано на сведочењето на единечен, наводен сведок [Френк Кофман] за кој подоцна се открило дека бил снабдувач на лажни информации.” Џим Рагсдејл (Jim Ragsdale), чија изјава за вонземјаните ја започнала оваа книга и кој бил повикан за да биде претставен заедно со некои археолози, не бил спомнат во новата книга.

Книгата вклучувала тврдења дека Мејџор Марсел (Major Marcel) видел тела на вонземјани, тврдење кое не било присутно во претходно споменатите книги. Биле цитирани два сведока за кои Марсел кажал дека накратко спомнале за тоа како виделе тела, едниот роднина, а другиот тех.наредник кој работел со тимот на интелигенција на Марсел.

Дополнително било претставено ново сведочење со цел да ги подржи гласините дека тела на вонземјани биле пронајдени кај Фостер ранчот и кај другото место на падот заедно со леталото, потоа биле разгледани на базата во хангарот и во болницата, и на крај фрлени во контејнери, под целосна безбедност. Книгата упатувала на тоа дека Бразел открил “две или три вонземјански тела” околу две милји источно од местото на остатоците и го опишал остатокот од уништеното вонземјанско летало заедно со остатокот од екипажот кој останал во воздух некои 30 милји пред да се урне леталото на другото место оддалечено околу 40 милји северно/северозападно од Розвел (но не истото место опишано од Кофман). Авторите тврделе дека го лоцирале ова последно место на падот во 2005год. каде “дополнителни два или три мртви вонземјани и еден жив кој бил откриен од цивилните археолози,” не понудиле повеќе информации за новото место.

Волтер Хаут, како јавен офицер за афери на Розвел Армијата за Воздушно Поле, го направил првото објавување во јавноста кое се емитувало на повеќе радио вести утрото на 8 јули 1947год., изјавувајќи за “летачки диск.” Ова било единственото директно вмешување што Хаут претходно го опишал во јавните изјави и потпишаните изјави под заклетва. Книгата кажувала за една нова изјава под заклетва што Хаут ја потпишал во 2002год. во која тој искажал многу поголемо лично знаење и вмешаност, вклучувајќи го видувањето на вонземјанските лешови и леталото, и вмешаноста во прикривањето. Хаут починал во 2005год.

Друга изјава од прва рака од Елијас Бенџамин (Elias Benjamin) опишувала како тој ги заштитил вонземјаните на gurneys одведени во болницата на базата Розвел од истиот хангар. Слично на тоа, членови од фамилијата на Миријам Буш (Miriam Bush), секретарка на шефот на медицинските офицери на базата Розвел, кажала дека била водена во собата за испрашување каде лешови на вонземјани лежеле на gurneys. И во двете изјави било кажано дека еден од вонземјаните сè уште бил жив. Книгата исто така го раскажала поранешното сведочење на фамилијата Анаја за апсењето на заменик гувернерот на Ново Мексико, Џозеф Монтоја, и заканувањето на Монтоја поради тоа што тој видел четири вонземјански тела во хангарот на базата, од кои едниот бил жив. Изјавите на Бенџамин и на Буш, повторно ги ставиле вонземјаните во болницата на Розвел базата, како што тоа го направила приказната на Глен Денис 20 години порано. Книгата известувала дека Денис бил фатен како кажувал лаги, и затоа неговото сведочење се сметало за несигурно, но и покрај тоа тој им кажал на другите за инцидентите кај Розвел базата одамна пред да биде поврзан со вонземјаните во доцните 1970-ти.

Расправијата на Волтер Хаут

Објавувањето на изјавата под заклетва на Волтер Хаут во Сведок кај Розвел, каде што Хаут опишал прикривање и видување на вонземјански лешови, предизвикало расправија во НЛО круговите. Додека многу ги прифатиле неговите изјави како потврда за присуството на вонземјани од личност за која се знаело дека била на базата во 1947год., други покренале прашања за кредибилитетот на изјавите.

НЛО истражувачот Денис Г. Балтазар (Dennis G. Balthaser), кој заедно со неговиот другар истражувач Венди Конорс (Wendy Connors) го интервјуирале Хаут со камера во 2000год., се сомневал дека истиот човек кој тој го интервјуирал можел да ја напише изјавата под заклетва која тој ја потпишал. “[Видеото од 2000год.] покажува човек кој не можел да се сети на тоа каде ја поминал основната обука, на имиња, датуми, итн.., додека изјавата под заклетва од 2000год. била доста детална и прецизна со информации за кои Хаут не можел да се присети после 2год. од снимањето на видеото. ” Соавторот на Сведок кај Розвел, Дон Шмит, признал дека изјавата под заклетва не била напишана од Хаут, но била подготвена за тој да ја потпише, заснована на изјавите што Хаут ги дал пред Шмит и соавторот Том Кери (Tom Carey) во текот на годините. И понатаму, забележал Балтазар, ниту тој ниту Кери биле таму кога Хаут ја потпишал изјавата под заклетва и името на сведокот не било откриено, што предизвикало сомневање за околностите на потпишувањето.

Тој дополнително се прашувал себеси кој е проблемот со изјавата од 2002год. Ако прикривањето било одлучено на состанокот кај Розвел, прашал тој, “зошто било потребно за Маџор Марсел да ги пренесува остатоците од Розвел до канцеларијата на генерал Рамеј во Форт Ворт, кога веќе сите тие посегнале по остатоците на состанокот и по се изгледа ја наместиле операцијата за прикривање? ” Тој исто така се прашувал кои од изјавите на Хаут биле вистинити: изјавата под заклетва кој тој ја потпишал во 1993год., или видео интервјуто од 2000год., или пак изјавата под заклетва од 2002год.

Бил Бирнс (Bill Birnes), пишувајќи за НЛО магазинот, резимирал дека како и да е, несогласувањата се околу видеото од 2000год. и изјавата под заклетва од 2002год., “Јас мислам дека изјавата под заклетва на Волтер Хаут од 2002год. навистина кажува се и се согласува, врз основа на материјални факти, со интервјуто на Волтер од 2000год. со Денис Балтазар и Венди Конорс. Денис вели дека и тој се согласува со мене на оваа тема.”

Споредувањата на изјавата под заклетва и интервјуто покажале дека и во двете Хаут вели дека видел летало и најмалку барем едно тело во хангарот на базата а исто така и присуството на состанокот на персоналот на Розвел каде генерал Рамеј бил претставен и прикривањето било организирано како што треба.

Бирнс исто така зборувал за тоа како Кери кажал дека Хаут можеби не ја напишал изјавата под заклетва, “неговите изјави биле искуцани, во нив бил неговиот преглед и согласувањето, и потоа биле потврдени од него во присуство на сведок... Фактот што нотар бил присутен и ставил печат на документот покажува дека треба да биде исфрлен секаков вид на сомнеж за неговото постоење.”

Џули Шустер (Julie Shuster), ќерка на Хаут и директорка на Меѓународниот НЛО музеј во Розвел, рекла дека Шмит ја напишал изјавата под заклетва заснована на разговорите кои тој и Кери ги имале со него. Пишувајќи писмо до МУФОН (MUFON ), во септември 2007год., таа кажала за тоа како таа и Хаут го прегледале документот, дека “тој не сакал да прави какви било промени,” и во присуство на два сведока, јавен нотар и посетител на музејот, и двата неидентификувани, тој ја потпишал изјавата под заклетва.

Пронаоѓање на ФБИ документите во врска со НЛО документите во 2011

Flying saucer memorandum.

Во април 2011, ФБИ на нивното мрежно место објавиле документ кој датирал од 1950 и кој бил напишан од страна на агентот Гај Хотел во кој се дискутирало за извештајот издаден од страна на иследникот од Воздушните Сили за трите вонземјански летала и вонземјаните коишто биле пронајдени во Ново Мексико. Во извештајот пишувало дека биле пронајдени "три таканаречени летачки чинии", секоја кружна по форма, со зголемени центари секој долг по 50 пречници. Три патника со човечки облик биле пронајдени во секое од леталата, и сите биле облечени во метална облека направена од фина текстура. Во белешката пишувало дека извештаите биле "високо моќен радар" ги афектирале контролните системи на вонземјанските летала, и тоа предизвикало тие да паднат. Датум не бил спомнат, иако белешката била испечатена на 22 март 1950год., и не била спомената ниту една локација поспецифична од Ново Мексико. Во белешката пишувало дека "не била спроведена понатамошна процена" од страна на личноста која ја објавила информацијата.

Бројни извори ја поврзале белешката со НЛО инцидентот кај Розвел од 1947.

Други извори биле во јавна сопственост со години и се покажале како измама уште во 1952 во статијата на магазинот Вистина. Тие рекле дека измамата била извршена од неколку луѓе кои имале безначајни уреди кои наводно можеле да пронајдат злато, нафта, гас или нешто што нивните жртви го барале, засновано на наводна вонземјанска технологија. Двајцата мажи, Силас Њутн и Лео А.Гебауер биле обвинети за измама во 1953.

Областа 51 2011год.

"[Тие] не биле вонземјани. Ниту биле летала со беспилотно управување
. Тие биле човечки гвинејски прасиња."
— Annie Jacobsen, автор на Областа 51

Книгата Областа 51 од Ени Јакобсон , која била заснована на интервјуата со научници и инженери кои работеле во Областа 51,ја разрешиле вонземјанската приказна. Наместо тоа, се укажало дека Џозеф Менгеле бил регрутиран од Советскиот водач Џозеф Сталин за да произведе гротеска, дете со големина на авијатори летала со далечинско беспилотно управување со цел да слетаат во Америка за да предизвикаат хистерија во подобието на радио драмата од Орсон Велс Војна на световите'' од 1938год., но леталото паднало и инцидентот бил премолчан од страна на Американците.

Јакобсон напишал дека телата кои биле најдени на местото на настанот биле деца. Гротескно, но слично деформирани, на околу 12 г., секој од нив висок под пет фита, со големи глави и абнормално големи кружни очи. Тие не биле ниту вонземјани ниту пилоти, туку човечко гвинејски прасиња.

Културно влијание

Инцидентот кај Розвел стана популарна тема на голем број научно фантастични филмови, телевизиски серии, видео игри, и книги. Оваа листа се однесува на некои од постакнатите.

Филм

Научно стручната книга од 1991год.,Падот на НЛО кај Розвел,од Кевин Д. Рендл и Доналд Р. Шмит, во 1994год го поттикнало снимањето на американскиот филм Розвел (Roswell), во кој учествувале Мартин Шин (Martin Sheen) и Кајли Мек Лахлан (Kyle McLachlan).Филмот го опишува мајорот Џес Марсел како се обидува да ја открие вистината за чудните остатоци најдени на локален ранч во Розвел во јули 1947год. Филмот бил номиран за златен глобус во категоријата најдобри мини серии или слика во движење направена за телевизија, но не победил.

Литература

Напишани биле неколку новели за инцидентот кај Розвел, вклучувајќи ги Маџестик од Витли Штребер (Whitley Strieber) од 1989год., Операцијата Розвел од Кевин Д. Рендл од 2004год., и Ѕвездена Порта ЅП-1: Розвел ("Stargate SG-1: Roswell") од 2007год, Интервју со вонземјанин ("Alien Interview") од 2008год. издадена од Лоренс Спенсер (Lawrence Spencer), Денот после Розвел ("The Day After Roswell") од 1998год. од Кол. П. Ј. Корсо. (Col. P. J. Corso.), и Вистинското значење на Смекдеј ("The True Meaning of Smekday") од Адам Рекс (Adam Rex).

Телевизија

Американските телевизиски серии наречени Розвел емитувани од 1999 до 2002год., оригинално на ВБ Телевизиската Мрежа (The WB Television Network) и подоцна на УПН (UPN) се засновани на книгата за серии за деца Висок Розвел (Roswell High) од Мелинда Мелтз (Melinda Metz), во нив бил следен животот на четирите вонземјани кои го преживеале падот кај Розвел и го постигнале изгледот на човечки тинејџери.

Свечености

Секоја година, за време на викендот 4 јули, градот Розвел го организира Розвел НЛО Фестивалот на кој се прославуваат сите работи поврзани со НЛО,вклучувајќи и истакнати НЛО истражувачи и дискусии.

Комичари, серии и анимации

Книгите за комични серии Невидливите (The Invisibles) од 1994-2000год. од Грант Морисон (Grant Morrison), направиле широка употреба на инцидентот кај Розвел во нивните втори изданија. Хумористичните серии Бонго Хумор (Bongo Comics), наречени Малиот Зелен Човек од Розвел (Roswell, Little Green Man), се емитувала од 1996 до 1999год. која ги следела авантурите на вонземјанинот кој го преживеал падот. Цртаната новела Розвел, Тексас (Roswell, Texas) презентира една иста историја каде што местото на НЛО падот е дел од независната Република Текасас (republic of Texas.).

Музика

Американскиот рок бенд Пикси (Pixies)направил јавни упатувања за инцидентот во песните “Настанот” ("The Happening") и “Автопат до Розвел” ("Motorway to Roswell").

Американскиот бенд Будалите Тепачи го презеле своето име од стар термин за НЛО, специфично за „духовите“ коишто ги повлекувале крилјата од борбените авиони, и соодветно ја именувале својата етикета Розвел Записи. Бендот има одржано концерти на местото каде што се наоѓа Воздушната База во Розвел и на самото место на падот. Првиот човек на Будалите Тепачи Дејв Грохл е познат по тоа што има интерес во натприродните појави.

Играчки

Два пластични модела на бродот од Розвел, беа направени од Тестор, следејќи ги форензичарските реконструкции на Бил Мек Доналд, еден го покажал местото на падот, а другиот само недопрениот вселенски брод.

Поврзано

• Област 51

Надворешни врски

• Original Guy Hottel Statement Архивирано на 30 јули 2013 г.
• The Amazing Roswell UFO Festival
• The City of Roswell, NM. Visitors welcome! Архивирано на 29 април 2011 г.
• Walker Air Force Base at Roswell online museum