Област 51

Областа 51 е воена база, и дел од Едвардс воената база. Сместена е во јужниот дел на Невада во западен САД, 133 километри северно-северозападно од Лас Вегас. Сместено во самиот центар, на јужниот брег на Езерото Грум, се наоѓа голема воена писта. Примарната цел на базата не е дефинирана, но засновано на историски податоци, изгледа како да се спроведува развој и тестирање на експериментални летала и оружје.

Област 51 Area 51
Сателитска снимка на Областа 51 која го покажува исушеното Езеро Грум на североисток од местото.
IATA: none ICAO: KXTA
Општо
Аеродромски вид	Воен
Сопственик	Сојузната власт на САД
Оператор	Воена авијација на САД
Местоположба	Хико, Невада, Соединетите Држави
Надм. височина	4.462 ст / 1.360 м
Координати	37°14′06″N 115°48′40″W

Преглед

Областа 51 е дел од големата област на американската авијација за тестирње. Иако целата област е раководена од 99то крило на воздухопловството изгледа како делот околу Грум езерото да е дел од делот за тестиранје на летала дел од Едвардс воздушната база во пустината Мохаве, која се наоѓа на околу 300 км југозападно од езерото Грум, и како таква базата е позната како Центар за тестирање на летала. Иако името Област 51 се користи во официјалните документи од ЦИА, за установата се користат и имиња како „Земја од соништата“, „Рајски ранч“, „Домашна база“, „Хоми аеродром“ и др. Областа е дел од простор за тајни тестирања а воздушниот простор е познат како (R-4808N), а именувана од воените пилоти како “кутијата” или “контејнер”. Областа не е конвенционална воздушна база, но изгледа како да се користи за високо тајни воени и одбранбени програми, кои не се признаени јавно од владата, воениот персонал и одбраната. Нејзината мисија можеби е да го поддржува развојот, тестирањето и обуката за новите воени авиони и оружја. Откако такви проекти ќе бидат одобрени од воздушната одбрана на САД и од агенции како ЦИА, и се готови да и се претстават на јавноста, а потоа операциите се преместуваат во нормална база. Интензивхата тајност што го опкружува местото, чиешто постоење владата на САД не го потврдува сè до 29 Септември 1955, го направи местото мета на теоретичарите на заговор и на фолклорот за НЛОа во Областа 51. Се што се случува во Областа 51 е класифицирано како “тајни информации”. Ова дава сигурност дека само оние кои требе да знаат ги добиваат потребните информации, додека сите оние кои не знаат ништо остануваат да не знаат ништо.

Позицијата на владата на САД за Областа 51

Кколичината на информации што владата на САД ги дава за Областа 51 најчесто се оскудни. Владата експлицитно кажува дека воената команда има “локација на оперирање” во близина на езерото Грум, но не дава никакви понатамошни информации. Меѓутоа информации и слики за различни проекти од минатото сега се декласифицирани и и се достапни најавноста. Базата не се појавува на јавни американски владини карти. Топографската карта на УСГС за областа покажува само голема област каде езерото Грум се наоѓа. А картата за цивилна пловидба издадена од Агенцијата за транспорт на Невада покажува само забранета забранета територија. Но ја дефинира како дел од забранетиот воздушен простор на воздушната база Нелис. Официјалната воздушна карта го покажува езерото но нема ниту еден воен објект. Слично на ова националниот атлас покажува федерално земјиште но нема делови од Езерото Грум и воената база Нелис. Иако официјално декласифицирани сликите од Шпионскиот сателит на САД Корона, сликите се објавени откако претходно се изменети, како дел од законот за достапност на информации, авладата кажала дека делот каде се наоѓа езерото и воената база наводно се уништени. Сликите од сателитот Тера кои беа јавно достапни се отстранети од мрежните места во 2004 година. Сликите од НАСА стаелитот Ландсат 7 сè уште се достапни. Понови слики со поголема резолуција од други сателити како Рускиот Иконос се комерцијално достапни. Тие во најголема мера ги покажуваат аеродромските писти, површинските објекти, авиони и некои возила. Иако федералната сопственост во самата база се иземени од плаќање на федерални и локални даноци, установите во сопсвеност на приватни контрактори не се.истражувачот Глен Гејбл во 1994 година тврдел дека во областа е деклариран имот за оданочување во вредност од 2 мил. Долара, додека надлежните органи не се во можност самите да влезат во базата и да извшат проценка. Кога документи во кои се споменува базата на Гроом езерото и Областа 51 се декласифицираат тие најчесто не содржат никакви траги од какво било споменуванје на овие два поима. Еден забележителен исклучок се случил во 1967 во една наредба од директорот на ЦИА Ричард Хелмс кој се однесувал на преместување на три Окскарт авиони од базата во Грум езерото во Кадена воената база, при што овие авиони потоа требало да извршат мисија во северен Виетнам. Иако речиси сите информации поврзани со овие летала и нивната домашна основа најчесто се бришаат, очигледно во овој документ на стр. 15 дел 2 завршува со реченицата “Окскарт авионите и потребниот воен персонел ќе тргнат од Областа 51 до Кадена.”

Обезбедување и операции

За разлика од базата Нелис, областа околу езерото е строго забранет воздушен простор за цивилен и нормален воен воздушен сообраќај. Радарски станици ја штитат областа, а неовластените лица се отстрануваат во најкраток можен рок. Дури и воените пилоти кои тренираат во базата се подложени на санкции ако се упатат кон “забранетиот квадрат” кој се наоѓа околу воздушниот простор на езерото Грум. Границата на Областа 51 содржи знаци со пораки како “забрането фотографирање” или ”употреба на смртоносна сила е дозволено”. Возило на владата секогаш е паркирано на височинка од каде се набљудува приоѓањето кон езерото Грум. Периметарска заштита е обезбедена од страна на униформирани приватни чувари кои работат за безбедносниот подизведувач EG & G Wackenhut, [25] кои патролираат во СУВ, спортски автомобили и пикап камиони. Стражарите се вооружени со M16, но нема насилни средби со набљудувачите на површина 51, наместо тоа, стражарите генерално ги следат посетителите во близина на периметар и радио за Линколн Каунти Шериф. Смртоносна сила е овластен ако прекршителите кои се обидуваат да го прекршат обезбедената област не успеваат да го послушаат предупредувањето за да се запре. Парични казни од околу 600 $ се чини дека се на нормалниот тек на акцијата, иако некои посетители и новинари го пријавите добивањето следење посети од агенти на ФБИ. Некои набљудувачи се притворени на јавно земјиште за посочувањето камерна опрема кон базата. Надзорот е дополнет со користење закопани сензори за движење. [26] Идентификација на цивилна авијација Во декември 2007 година, авиокомпанија пилоти забележале дека базата се појави во најновата нивните авиони системи за навигација 'Jeppesen база на податоци ревизија со ICAO аеродромот Идентификациска шифра на KXTA и е означена како "Домашен аеродром". На веројатно ненамерно ослободување на аеродромот податоци предводена на совети од страна на воздухоплови сопственици и пилоти асоцијација (AOPA) што студентот пилоти треба да биде експлицитно предупреди за KXTA, а не да го сметаат како бележник или одредиште за секој лет, иако тоа сега се појавува во јавни навигациски бази на податоци. [27]

Објекти

Советскиот шпионски сателит даде фотографии на областа околу Грум езерото во текот на врвот на Студената војна. Покрај тоа, цивилни далечинско набљудување сателити се произведува детални слики на основа и неговата околина кои се достапни преку интернет на мрежни места како Google Earth / Maps.

Авионски писти

Антенски слики покажувааат аеродром на Површина 51 кој има седум писти вклучувајќи и една коај сега се чини дека се затвора. Затворената писта, 14R/32L, исто така е далеку од најдолгите со вкупна должина од околу 23.300 метри (7.100 м), не вклучувајќи простор за запирање. Се чини дека содржат бројни пукнатини,состојбата на бетонските плочи кои се користат во неговата изградба имаат лоша состојба поради пустинската топлина. Двете активни аеродромот писти се од асфалт изградба, 14L/32R со должина од 12.000 метри (3.700 м) и 12/30 со должина од 5.400 метри (1.600 м), и четири писти наоѓа на Солт Лејк. Овие четири писти се 09L/27R и 09R/27L, кои се приближно 11.450 стапки (3490 м), и 03L/21R и 03R/21L, кои се приближно 10.000 метри (3.000 м). [29] [30] контролната кула и поддршка зграда се наоѓа на 37 ° 14'25 "N 115 ° 48'32" W непосредна близина на пристапен пат во пристап кон писта област. Исто така постои близнак крај хангар наоѓа во областа пристап кон писта, 37 ° 14'03 "N 115 ° 48'16" В Таа има едниот крај за фиксни крилја авиони, на спротивниот крај за хеликоптери и она што може да биде област за персоналот во средината на структурата. Што веројатно може да се користи за алармирање авиони. На линијата за лет има две отворени рампи за паркирање, заедно со она што се претпоставува да биде терминал / база на операциони згради 37 ° 14'22 "N 115 ° 48'44" W видливи. Голем број на возила се паркирани во близина на неа, најверојатно се користи за транспорт на персонал околу основата. Северната рампата се чини дека да се користи за еден или дво моторни патнички авиони; јужната минливи рампа за поголеми авиони. Слики покажува неколку Боинг 737 авиони паркирани на јужниот рампата. Овие се најверојатно се користи за транспорт на персоналот од Грум езерото во објекти од други локации. Станици Патниот пристап до објектот е со Невада Патот 375 кој се наоѓа на 37 ° 38'03 "N 115 ° 43'10" W каде пристапниот пат се поврзува на јавен автопатен систем. На безбедносната порта и паркинг е на 37 ° 35'37 "N 115 ° 53'57" W околу 10 милји западно-југозападно од патот. Портата е околу 25 милји од главната база за поддршка. Се чини дека откако еднаш патниот сообраќај стигне до базата, возила се препраќаат на голем објект 37 ° 14'28 "N 115 ° 49'26" W каде снимки покажува голем број на трактор-приколки и други возила кои се паркирани. Овој објект најверојатно обработува дојдовни пратки и веројатно овалтувањата за персоналоти за нивно движење во базата. Неколку магацински области се околу објектот, најверојатно, се користат за надвор чување на големи предмети. Патот потоа продолжува кон запад, за на крајот да навлеземе во Тест Невада мрежно место, и на југ до Меркур, Невада, заедница со ограничен пристап на околу 40 милји на југ-југоисток каде што патот се поврзува на јавен автопатен систем на САД Пат 95. Што може да биде големата Градежена област, заедно со разни области за складирање опрема и работилници 37 ° 14'25 "N 115 ° 49'10" W кои можат да бидат видливи во југоисточниот дел на истата област. Голем број на бело-насликани, веројатно владини возила се видливи во бројни паркиралишта во станичната област, најчесто се пикап-камиони, СУВ автомобили и комбиња. Областа за поддршка на станицата го има она што се чини дека се неколку касарни од 1960-те и се наоѓаат 37 ° 14'30 "N 115 ° 49'02" W од тип кои порано се наоѓаат на брегот и биле на морнарицата. Не е познато колку лица може да бидат стационирани на Грум езерото или должината на нивната турнеја на должност. Простории за фамилиите на персонелот не се наоѓаат во базата. Видливи рекреативни објекти вклучуваат безбол терен, тениски игралишта, а што може да биде затворен отворен неред, можеби некои од типот на основа на размена, објекти за јадење и, најверојатно, некој вид на медицинска клиника. Главната станица за електрична енерѓија се наоѓа само на северозапад од тениското игралиште. Што може да биде седиштето на зградата се чини дека се наоѓа на околу еден блок на север и запад на аеродромската терминална зграда на 37 ° 14'27 "N 115 ° 48'50" В Тоа е голем, модерен, мулти-наменска зграда со широко уредување и паркинг простор, по што се разликува од другите објекти. Не е познато што, ако ги има, колку воени единици се назначени во Грум езерото. А голема повеќекатна зграда се наоѓа само на југ од зградата која се претпоставува дека е седиште, зграда која може да биде помошна зграда која содржи инженерски лаборатории или други објекти. Се чини дека има две одвоени авиотехнички области, еден од северната страна на станицата, а другиот на југ. Бројни хангари и згради за одржување се наоѓаат во нив. Двата објекти содржат многу голем број на хангари (четири во областа север, осум во јужниот), многу повеќе од нормалните воздухпловни бази или морнарицата има. Големиот број на хангари за станица е веројатно да се обезбеди оперативните воздухоплови се чуваат надвор од поглед на стаелити кои орбитираат, како и од интензивната пустинска топлина. Северната страна за одржување е областа на 37 ° 14'38 "N 115 ° 48'54" W и се чини дека е оригиналниот ЦИА објект, со тоа што се појави да биде 1950-тите и 1960-тите години ера хангари и згради, откако е проширен со текот на годините со дополнителни згради и четири нови големи хангари. Неколку отворени авионски паркинг рампи се видливи, еден има неколку црно-обоени F-16-ки. А хеликоптерската паркинг рампата се наоѓа само на север, со неколку црни насликани хеликоптери. Обично црно-обоени воен авион се пренесени во текот на ноќта. Голема кула, можеби стара аеродромска контролна кула е видлива во оваа област. На север од областа за одржување се појавуваат неколку згради 37 ° 14'51 "N 115 ° 49'03" W, и две големи сателитски чинии, веројатно се на основа комуникации за објектот. Неколку радари се видливи на 37 ° 14'52 "N 115 ° 48'50" W поврзани со она што е најверојатно една воздушна одбрана и следење на објектот. Голем, триаголнички облик на кула 37 ° 14'46 "N 115 ° 49'24" W се наоѓа на запад. Неговиот необичен изглед, насликани црна и исто така необично надворешните одлики на двете страни се забележи, неговата употреба е неодредена. На југ од хангарот за авионско одржување се чини дека има многу продавници и згради за поддршка 37 ° 14'34 "N 115 ° 48'53" W, еден се појавува да биде административна канцеларија комплекс, и 1960 ерата хангар на flightline, која е проширен во можност за логистичка поддршка на објектот и магацинот. На јужната страна за одржување на областа 37 ° 14'03 "N 115 ° 48'47" W се чини дека е релативно нова градба, со модерни згради и неодамна изграден полетно-слетните писти и хангарите на тековната област. Таа се состои од неколку двојно авиони хангарите и што најверојатно се одржување и поддршка на згради. Голем quad-големина хангар, 37 ° 13'53 "N 115 ° 48'54" W кој се чини дека има четири одделни групи на врати, заедно со две други хангари се видливи. Еден хангар само на исток од хангарот со quad-големина се чини дека имаат многу висок покрив, двапати на висината на другите хангари во оваа област. Друг голем хангар, можеби неколку ката 37 ° 13'44 "N 115 ° 48'40" W се наоѓа одвоено од другите објекти, има прилично широки врати, можеби способен за обезбедување на многу голем, широк крилести авиони. Она што се појавува да биде POL (од британските: "petrol, oil and lubricante", односно бензин, нафта, и маст) област со големи надземни резервоари за гориво и неколку полнење гориво во авион камиони се наоѓа на јужната страна на станицата 37 ° 13 '24 "N 115 ° 48'54" W, заедно со уште неколку области на нерамно земјиште, можеби укажува нова градба. Околните се она што се појави да биде неколку резервоари 37 ° 13'44 "N 115 ° 49'24" W, заедно со она што може да биде база за безбедност, полициска зграда и на отворено стрелиште. На екстремниот јужен крај на станицата се чини дека се неколку области од висока безбедност, ограден со огради и следени од страна на видеокамери на столбовите. Една изгледа како да е површина за муниција 37 ° 12'48 "N 115 ° 48'40" W, со оглед на тоа дека изгкедаат на бункери за складирање на мунуција кои се наоѓаат на останатите воени бази. Две други високи безбедносни области од неодредена употреба исто така можат да се забележат 37 ° 12'28 "N 115 ° 48'56". Една третина оградена област, се состои од голеи купишта нечистотија е видлива; областа има некоја природната вегетација која расте на насипи. Како што се тврди дека нема материјал за кој е дозволено да ја напуштат базата, тоа може да биде погребно место и депонијата.

Други области

Околу 15,5 милји северно-североисточно од базата, на врвот познат како Baldy планина, се серија на радари 37 ° 26'58 "N 115 ° 44'01" W, 37 ° 27'06 "N 115 ° 44 '06 "W на околу 3000 метри височина. Видовите на радарот на овие мрежни места е непознат, иако тие можат да бидат ARSR-4 авионски надзорен радар кој се користи од страна на воздухопловните сили и на Федералната Агенција за Авијација на Соединетите Американски Држави. Уште една серија на радари од различен тип се наоѓа на рид на 1200 метри височина само на север на езерото Грум на 37 ° 17'41" N 115 ° 49'21 "В Сите радари се чини дека се автоматски и без надзор. Околу 85 милји на североисток од Областа 51 е 2400 метри долга писта подредени 21/3, која е паралелна со автопатот 6, 38 ° 18'55 "N 116 ° 16'59" В Овој аеродром е познат како "базниот камп на аеродромот". Нема знаци во објектот освен "Влада на САД" и "Не влегувај". Се тврди дека објектот е управувана од страна на цивилен изведувач најмен од владата, персоналот работи во име на воздухопловните сили од Едвардс базата, Калифорнија. Тоа може да биде помошен аеродромот на Областа 51. Во прилог на една писта, постои мала станбен комплекс веројатно за операциониот персонал. На пистата, опремени со модерни навигациски помагала, е прикажан како "затворена" на воздушниот графикон и е означен со "Х", насликан на крајот од секоја писта, сепак антенски слики го покажува дека индустрискиот комплекс има неколку возила паркирани во неа, и возило паркирано во близина на рампата на пистата. Халиган радарскиот комплекс се наоѓа на околу 15 милји североисточно од базниот камп на аеродром 38 ° 30'18 "N 116 ° 08'50". Тоа е електронски и комуникациски објект се користи за собирање на податоци за воздухопловните сили, тестирање програми спроведени во близина на Тонорап делот за испитување (TTR) и Nellis Северниот дел.

Втората светска војна

Првото познато користење на областа беше изградбата во 1941 година на помошен аеродром за Западниот брег на воздухопловниот корпус Центарот за обука во Лас Вегас воздушното поле. Познат како Индијан Спрингс помошен аеродром број 1, се состоела од две неасфалтирани писти СИ / СР, NW / ЈИ 37 ° 16'35" N 115 ° 45'20 "В На аеродромот беше искористена и за бомбардирање и артилериска практика, кратери сè уште се видливи во близина на пистите. Тоа беше напуштено по училишото артилериско пукање во Лас Вегас, затворен во јуни 1946 година.

У-2 програмата

Главна статија: Локхид У-2 На зетот Грум тест објект е основана од страна на Централната разузнавачка агенција (ЦИА) за проектот Aquatone, развојот на Локхид У-2 стратешки извидувачки авион во април 1955 година. Како дел од проектот, директор, Ричард М Bissell Џуниор, сфати дека, со оглед на екстремни тајност обвивна на проектот, лет тест и пилот програми за обука не може да се спроведе во Едвардс воздухопловната база или Palmdale објект Локхид е. А за пребарување за соодветна тестирање мрежно место за У-2 беше спроведена под исти екстремни безбедносни како и остатокот на проектот. Bissell се сеќава на "малку Х-полиња" во јужна Невада додека тој беше пренесен во текот на многупати во текот на неговата вмешаност оружје тест-програмата. На аеродромот беше напуштена Индискиот Спрингс аеродром Помошни број 1 поле, што од 1955 го врати на песок и се неупотребливи, но соседните зетот Суво Езеро на северозапад се сретна со барања за мрежно место што е "далечинскиот управувач, но не премногу оддалечен". Тој известен Локхид, кој испрати инспекциски тим надвор да го проверат езерото Грум. Според Кели Џонсон, "... Ние полета над него и во рок од триесет секунди, знаев дека тоа е место ... тоа беше во право со сува езерото. Човекот е жив, ние погледна тоа езеро, и сите се загледаа други. тоа беше уште еден Едвардс, па ние тркала наоколу, слета на тоа езеро, taxied до едниот крај од неа. тоа беше совршен природен слетување поле ... како мазна како маса за билијард без ништо да се направи за да ја ". Џонсон користи компас за да нокаутирам насока на првиот пистата. Местото беше наречен "зетот Езеро". На lakebed направи идеална лента од кои тие би можеле да работат на проблематично тест авион, и планински масиви на Задграничното Долина и НТС периметар заштитени тестот мрежно место од љубопитните очи и надвор пречки околу 100 милји северно од Лас Вегас. На 4 мај 1955 година, една анкета тим пристигна во зетот Езеро и изложени 5.000 метри (1.500 метри), север-југ пистата на југозападниот агол на lakebed и назначено место за база на поддршка објект. Новиот аеродром, тогаш познат како Мапа II или "ранчот", првично се состоеше од малку повеќе од неколку засолништа, работилници и приколка домови во кои во куќата на неговиот мал тим. [35] Во малку повеќе од три месеци, на основа состои на еден, поплочен пистата, три хангари, контролна кула, и рудиментарни сместување за тест персонал. Неколку погодности на основа на вклучени кино и одбојка суд. Исто така, имаше менза, неколку бунари и резервоари за гориво. До јули 1955 година, ЦИА, воздухопловната и Локхид персонал почнаа да пристигнуваат. [1] ранчот доби својот прв У-2 испорака на 24 јули 1955 година Бурбенк на Ц-124 Globemaster II карго авион, во придружба на Локхид техничари на Даглас ДЦ-3. [35] Првиот У-2 крена надвор од зетот на 4 август 1955 година. А У-2 флота под контрола на ЦИА започна прелети на советска територија до средината на 1956 година. На зетот Езеро аеродром наскоро се стекна со име: Watertown. Според некои сметки, на местото беше именуван по родното место директор на ЦИА, Ален Далес ": Watertown, Њујорк. По неговото активирање, на тестирање објект се користи со зголемување на честотата за У-2 тестирање, сепак тоа се промени во 1957 година, кога за атомска енергија комисија започна со тестирање јадрено оружје во близина на Yucca стан објект. Откако операцијата АЕК Plumbbob серија на тестови почна со експлозијата Болцман мај 1957, на Watertown аеродром персонал беа потребни за да се евакуираат на основа пред секоја детонацијата. АЕК, пак, се обиде да се осигура дека очекуваните последици од која било дадена снимка ќе бидат ограничени за да се овозможи повторното влегување на персонал во рок од три до четири недели. Сите вработени во основата се бара да носат зрачење значки да се измери нивната изложеност на последиците. Откако атомска тестирање започна, ЦИА У-2 тестирање операции беа прекинати постојано поради експлозиите во Yucca стан, кои беа закажани и повторно закажани често. ЦИА објекти на зетот Езеро беа секогаш се смета од страна на агенцијата како привремен објект, да се приспособат на У-2 тестирање. Како проект почна да се намалат, а ЦИА пилот класи заврши нивната обука, Watertown стана виртуелен град на духови. До јуни 1957 година, повеќето У-2 тестирање се пресели Едвардс AFB и првата оперативна USAF единица да добие У-2, 4080. Стратешки извиднички крило, бил активен во Laughlin AFB, Тексас. За две години по заминувањето на U-2s од зетот Езеро, на основа беше прилично тивок, иако остана под ЦИА надлежност. [1]

X-15 програма

Во јули 1959 USAF персонал од Едвардс AFB започна дводневната анкета патување да се испита потенцијалот принудно слетување мрежни места за Северна Америка X-15 ракетни авионот. Истражувањето екипажот доби дозвола да слета на тогашниот неискористени ЦИА објект на зетот Езеро. Екипажот тестира цврстината на lakebed површина од намалувањето на 10-фунта челик топката од висина од шест метри и мерење на пречникот на добиената отпечаток. Резултатот беше дека зетот Езеро површина се смета одлична за итна употреба. Во септември 1960 година, НАСА и воздухопловните сили лет Тест Центар персонал на Едвардс ги разгледа резултатите од истражувањето посета на зетот Езеро, како и други мрежни места угости од истражувањето екипажот. Употребата на зетот Езеро значеше намалување на поддршка на барањата што имало аеродром со итни опрема и персонал на местото. На крајот на краиштата, тие се согласија да се отстрани зетот од предвид како принудно слетување мрежно место, поради тешкотии со добивање дозвола во областа. oxcart програма Главни статии:Локхид А-12 и СР-71 Blackbird А-12 во текот на радарот тестирање на зетот Езеро Дури и пред У-2 развој е завршена, Локхид почна да работи на неговиот наследник, како дел од oxcart проект на ЦИА, вклучувајќи А-12, маха-3 висока надморска височина извидувачки авион - подоцна варијанта на која стана познат USAF SR-71 Blackbird

Локхид YF-12A 60-6934 во воздушна одбрана команда ознаки 1963 година. Единствениот YF-12A во ADC ознаки, својот прв тест лет се случил на 7 август 1963 година на зетот Езеро, Невада. Тоа е опширно тестирани во Едвардс воздухопловната база. Овој авион беше оштетена надвор од поправка од пожарот во Едвардс за време на слетувањето несреќа на 14 Август, 1966 година, а неговата задна половина беше непоправени и во комбинација со предната половина на Локхид статички тест за воздухопловни конструкции да се создаде една и единствена SR-71C 64-17.981. Како и со претходните У-2 програма, барања за безбедност на oxcart проект потребни една мрачна, тајна локација за A-12 тестирање. И покрај успехот на У-2 лет тестови и oxcart макет радар тестови, зетот Езеро не беше првично се смета. Тоа беше "Дивиот Запад" истурена позиција, со примитивни објекти за само 150 луѓе. А-12 тест-програмата ќе бара повеќе од десет пати тој број. Пет илјади метри младоженецот Езеро асфалт пистата беше и премногу краток и не може да ја издржи тежината на oxcart. На снабдувањето со гориво, хангар простор, и продавница простор беа несоодветни. Десет воздухопловната база програмиран за затворање се смета, но сите биле одбиени. Мрежната страница мораше да биде настрана од било градови и воени или цивилни дишните патишта за да се спречи видувања. Таа, исто така мораа да имаат добри временски услови, неопходни за домување и снабдувањето со гориво, како и 85-100 метри пистата. Ниту еден од воздушните сили бази сретна со барања за безбедност, иако, за време, Едвардс воздухопловната база се смета. На крајот, зетот Езеро беше единствената можност од гледна точка на безбедноста, но неговиот краток пистата и построг објекти значеше голема надградба ќе биде потребно пред oxcart А-12 тестирање може да започне. [1] зетот Езеро, исто така, од ова време, доби нови официјално име. Невада јадрен тест мрежно место е поделено на неколку нумерирани простори. Да се вклопуваат во, зетот Езеро стана "Ареа 51". Овој авион лет одлики и барања за одржување принудени голем проширувања на објектите и пистите на зетот Езеро. На 1 октомври 1960 година, Рејнолдс електротехника и инженерска компанија (REECo) започна со работа на мрежното место, познат како "Проект 51". Работници ангажирани во двојни смени градежните планови за наредните четири години да ремонт и надградба на базата објекти, како и проширување на постоечките пистата до 8500 метри (2600 m), како и зацврстуваат постоечките пистата за поддршка на потешки А-12. Покрај тоа, новиот 10.000 метри пистата е изградена (14/32) дијагонално низ југозападниот агол на lakebed. На кривата на Архимед во околу две милји беше одбележан на сува езерото така што А-12 пилот приближува крајот на пребрзувањето може да прекине на Playa наместо слегување на авионот во Пелин. Површина 51 пилотите го нарече "јадица". За турбулентно слетувања две земјени писти (писти 9/27 и 03/21) се означени на мапата. До август 1961 година, изградбата на основните објекти беше завршена. САД морнарица обезбедени три вишок хангари кои биле изградени на северната страна на основа на. Тие беа означени како 4 Hangar, 5 и 6. Четвртиот, Hangar 7, беше нова градба. Оригиналниот У-2 хангари се претвораат во одржување и машина продавници. Објекти во главниот Cantonment област вклучени работилници и објекти за складирање и администрација, Комесар, контролна кула, противпожарна станица и домување. Морнарица исто така придонесе повеќе од 130 вишок Babbitt дуплекс станбени единици за долгорочно вработување објекти. Постари згради беа поправени и дополнителни објекти биле изградени како што е потребно. А резервоар езерцето, опкружен со дрвја, служел како рекреативната зона еден километар северно од базата. Други рекреативни објекти се вклучени гимназија, кино, и безбол дијамант. [1] [37] Постојаната авиони резервоарот за гориво фарма е изградена на почетокот од 1962 за специјални ЈП-7 гориво бара од страна на А-12. Седум тенкови биле изградени, со вкупен капацитет од 1.320.000-литри. [1] Подготовките започнаа за доаѓањето на oxcart; безбедност е значително подобрена, и мали цивилни рудникот во басенот зетот беше затворена. Во јануари 1962 година, Федералната администрација за авијација (Faa) прошири ограничен воздушен простор во близина на зетот Езеро. На lakebed стана центар на 600 квадратни километри прилог на забранета зона Р-4808N. Ограничено континуирано на сите височини, воздушниот простор зафаќа центарот на Nellis воздухопловната опсег. [1] [37] Иако останува под надлежност на ЦИА, што доби осум USAF F-101 Voodoos за обука, две Т-33 метеор обучувачи за владеење летање, C-130 Херкулес за карго транспорт, У-3A за административни цели, хеликоптер за потрага и спасување, како и Cessna 180 за врска користење и Локхид предвидени F-104 Starfighter за употреба како авион потера [37]. Првиот oxcart беше тајно пренесен на основа во февруари 1962 година, и го направи својот прв лет 26 април 1962. Во тоа време, на основа пофали дополнување на повеќе од 1.000 лица. Тоа беше разгорувајќи резервоарот, контролна кула, и безбол дијамант. А-12 беше голем, силен и карактеристичен изглед авиони. Во текот на првиот тест летови, ЦИА се обиде да го ограничи бројот на луѓе кои го виделе авиони. Сите оние на зетот Езеро не се поврзани со oxcart програмата беа одведени во менза пред секое полетување. Ова беше наскоро падна како што нарушена активности и беше непрактично со голем број на летови. [34] Иако воздушниот простор над зетот Езеро е затворен, тоа беше во близина на зафатен Nellis воздухопловната база. Неизбежно, имаше видувања. Некои Nellis пилоти видов А-12 неколкупати. Најмалку еден НАСА тест пилот од Едвардс AFB видов А-12. Тој radioed на Едвардс кула и праша што е тоа. Тој беше лаконски изјави за да се запре преноси. По слетувањето, тој беше кажано она што тој го гледа е од витално значење за американската безбедност. Тој, исто така, потпишаа тајност договор. Главен извор на А-12 видувања беше авиокомпанија пилоти. Се верува дека дваесет до триесет авиокомпанија видувања беа направени. Еден Американ ерлајнс пилот видел А-12 двапати. Во текот на една видување, пилот видел А-12 и два потера авиони, тој radioed "Гледам гуска и две goslings". [34] Зетот го виде првиот лет на повеќето големи Blackbird варијанти: А-12, неуспешниот YF-12A пресретнувачи варијанта со цел да се пресретнат Советскиот екипаж самоубијци, и Д-21 Blackbird-засновани зујат проект. До крајот на 1963 година, девет А-12s беа Површина 51, доделен на ЦИА работат "1129. посебни активности ескадрила". [38] А макет на "извиднички Штрајк-71" (РС-71) е прегледано од страна на воздухопловните сили на 4 јуни 1962 година. Концептот на штрајк А-12 со стратешки бомбардирањето способности налетав политички проблеми од двете воздухопловни сили, кој бил вмешан со XB-70 Valkyrie програмата на време и недостаток на ентузијазам од секретарот за одбрана Роберт С Мекнамара. Мекнамара и неговиот "факир деца" не гледа потреба за дополнителни екипаж самоубијци во ерата на ICBMs. Во прилог Мекнамара беше постепено надолу воздушна одбрана команда и видов не се користи за YF-12A пресретнувачи. Соодветно на тоа, само на извидничката верзија на РС-71 останаа (тоа се чува на "штрајк" дел од името, сепак). Додека А-12 беше наменета за тајни прелети на советска територија, РС-71 носи дополнителни странични камери камери и други сензори кои му даваат многу поголема способност. На 27-28 декември 1962 година, договорот е издаден на Локхид да се изградат шест тест RS-71-ци. Според легендата, претседателот Линдон Б Џонсон побара помошник наскоро по преземањето на функцијата по атентатот на Кенеди што РС-71 е за. На помошник одговори: "стратешки извидување". Така, кога Џонсон го објави постоење на нова извидувачки авиони, на 24 јули 1964 година, претседателот Џонсон го нарече на "СР-71". Најави претседателот Џонсон создаде необични безбедносната ситуација. Додека USAF SR-71 проект беше "Бели" или отворен проект, ЦИА е-12 не беше. Своето постоење ќе остане тајна до 1981 година. За одржување на тајна, сите оние кои се вклучени беше кажано на претстојниот SR-71 објава и предупреди да се задржи на А-12 одвоени. [34] На SR-71 првпат полета од Локхилд објект во Палмдејл, Калифорнија во декември 1964 година, а Палмдејл и Едвардс авиобазата служеше како примарна работа површина за тој модел. 4200-то Стратешко извидничко крило е активирно во Бејл воздушната база на 1 јануари 1965 година, но првиот SR-71 не пристигна до 7 Јануари 1966 година. Почнувајќи од ноември 1965 година, па дури и како A-12 беа прогласени за оперативни за употреба од страна на ЦИА и планирање беше направен за неговата употреба, сомнежи беа изразени за трошоците на работење на две одделни групи на А-12s и СР-71s. По една година или повеќе од дебата, беше одлучено на 10 јануари 1967 година, да се прекине програмата А-12 на ЦИА. Иако oxcart ја нема, нејзината USAF потомок, СР-71, ќе продолжи да лета разузнавачки мисии во следните 22 години. Конечно, во 1990 година, SR-71 е во пензија. А-12s ќе остане на зетот Езеро до 1968 година и повремено беа распоредени во Kadena AB, Окинава. [5] [38] на ЦИА девет останатите А-12s биле сместени во чување на Palmdale во јуни 1968 година и на 1129. САС беше неактивна. [38] Сите преживеаните авиони остана таму за речиси 20 години пред да биде испратена до музеи низ САД. Д-21 монтирани на задниот дел на М-21. Обрнете внимание на внесот на капакот на беспилотното летало, кој беше користен на почетокот на летови. По загубата на Гери Пауерс и У-2 авионот над воздушниот простор на Советскиот Сојуз, имаше неколку дискусии за користење на А-12 oxcart како беспилотно летало. Иако Кели Џонсон се дојдени да ја поддржуваат идејата за беспилотно летало разузнавање, тој се спротивстави на развој на А-12 летало, тврдејќи дека авионот е премногу голем и комплексен за такво реализација. Сепак, на воздухопловните сили согласи да го финансира изучувањето на големобрзински големовисински беспилотни летала во октомври 1962 година. Воздушните сили интерес се чини дека се преселија на ЦИА да преземат акција, проектот го означи како "П-12". До октомври 1963 година, дизајн на беспилотно летало на беше финализиран. Во исто време, Q-12 подложен на промена на името. Да го одвои од другите A-12-засновани проекти, тоа беше преименувана во "Д-21." (Прозорецот "12" беше обратна до "21"). "Tagboard" е кодот името на проектот. Првиот D-21 заврши во пролетта на 1964 година од страна Локхид. По четири месеци од checkouts и статички тестови, авионот беше транспортирана на зетот Езеро и reassembled. Тоа требаше да биде извршена од страна на две места дериват на А-12, назначен на "М-21". Кога D-21/M-21 достигна лансирање точка, првиот чекор ќе биде да експлодирам влезот на Г-21 и издувните покрива. Со D-21/M-21 во правилна брзина и висина, од подрачните одделенија ќе започне ramjet и други системи на D-21. Соактивирање на Д-21 системот и негова оперативност, и лансирање на авиони во правилен момент, М-21 ќе започне мала лесна работа, од подрачните одделенија ќе им дадат зелено светло, и Г-21 ќе падне од престолот ". Тешкотии се однесува на целата 1964 и 1965 година на Езерото Грум со различни технички прашања. Заробените летови покажа непредвидени аеродинамичен тешкотии. До крајот на јануари 1966 година, повеќе од една година по првиот заробеник лет, се чинеше подготвен. Првиот D-21 лансирањето беше направен на 5 Март, 1966 со успешна лет, со Д-21 летаа 120 милји со ограничен гориво. А втората D-12 лет беше успешен во април 1966 година со беспилотно летало летање 1.200 милји, достигнувајќи Мах 3.3 и 90.000 метри. Сообраќајна несреќа на 30 јули 1966 со целосно подгреан Д-21, на планираната исходот лет страдал од не-почетокот на беспилотно летало по нејзиното одвојување, предизвикува таа да се судираат со М-21 лансирањето авиони. Двете crewmen извади и слета во океанот 150 милји од брегот. Еден член на екипажот беше собрал од страна на хеликоптер, но од друга страна, ја преживеа авиони распадот и ѓубришта, се удавиле кога морска вода влезе во неговиот притисок костум. Кели Џонсон лично ја откажа целата програма, имале сериозни сомневања од почетокот на физибилити. Голем број на D-21s веќе се произведени, и наместо укинувањето на целиот напор, Џонсон повторно предложи да воздухопловните сили дека тие се лансиран од Б-52H-самоубиец. До крајот на летото на 1967 година, модификација работа на двете Д-21 (сега назначен Д-21б) и Б-52Hs се заврши. На тест-програмата сега може да продолжи. Тестот мисии беа пренесени од зетот Езеро, со реалните започна над Тихиот Океан. Првиот Д-21б да биде пренесен беше член 501, прототип. Првиот обид беше направен на 28 септември 1967 година, а заврши во целосен неуспех. Како Б-52 летал кон лансирање точка, D-21б паднал од кула. B-52H даде остар цедило како беспилотно летало падна слободно. Засилувач отпуштен и е "прилично глетка од земјата". Неуспехот е проследи до одземени орев на напред десно приврзаност точка на кула. Уште неколку тестови биле направени, од кои ниту се сретна со успех. Сепак, факт е дека resumptions на D-21 тестирањето се одржаа против промена на извидничката позадина. А-12 конечно беше дозволено да се распореди, и СР-71 беше наскоро да го замени. Во исто време, нови случувања во извидување сателитска технологија беа речиси операција. До овој момент, ограничен број на сателити на располагање ограничена покриеност на Советскиот Сојуз. Нова генерација на извидничката сателити наскоро би можеле да покријат цели насекаде во светот. На сателитите "резолуција ќе биде слична на онаа на авиони, но без и најмал политички ризик. Времето истекувашњ за Tagboard. Уште неколку тест летови, направени од Си AFB, Калифорнија, вклучувајќи и две над комунистичка Кина беа направени во 1969 и 1970 година на различни степени на успех. На 15 јули 1971 година, Кели Џонсон доби жица поништување на Д-21б програма. Останатите беспилотни летала биле пренесени од страна на Ц-5A и се става во мртов простор. Инструментално користи за изградба на Д-21Bs беше наредено уништени. Како А-12 oxcart, D-21б Tagboard беспилотни летала остана црна авион, дури и во пензија. Нивното постоење не бил осомничен до 1976 година август, кога првата група беше ставен во багаж на Дејвис-Monthan AFB Воената чување и распоредување центар. А втората група пристигна во 1977 година. Тие беа етикетирани како "ГДД-21Bs" (GT означува: копнена обука). Дејвис-Monthan е отворена база, со јавни тури на површина во тоа време, па чудни летала беа веднаш забележани и фотографии почнаа да се појавуваат во списанијата. Шпекулациите за D-21Bs циркулираше во рамките авијација кругови со години, и тоа не беше до 1982 дека деталите на Tagboard програмата беа ослободени. Сепак, тоа не беше до 1993 дека програмата B-52/D-21B беше објавен. Истата година, на преживеаните Д-21Bs беа ослободени во музеите. Странски технологијата за оценување Главна статија: Tonopah Тест Опсег на аеродром

ЈА FERRY, вториот од двата МИГ-17F "Фреска" е позајмен во САД од страна на Израел во 1969 година.

ЈА крофна, (МИГ-21F-13) пренесен од САД морнарица и военото воздухопловство системи команда во текот на 1968 експлоатација. За време на Студената војна, една од мисиите спроведени од страна на САД беше тест и евалуација на заробени советски борбени авиони. [1] Со почеток во 1960 година, и за неколку децении, Површина 51 беше домаќин на асортиман на Советскиот Сојуз изградена авиони. Под ЈА крофна, се вежба и се FERRY програми, првиот MIGS пренесен во САД, биле користени за да се оцени на авионот во перформанси и технички способности, како и во оперативна способност, спротивставувајќи ги типови против американските борци. Ова не е нова мисија, како тестирање на странски технологија од страна на USAF започна во текот на Втората светска војна. По војната, тестирање на стекнатото странски технологија беше изведена од страна на воздухот Технички разузнавање центар (сведување, која стана многу влијателна за време на Корејската војна), под директна команда на воздух материјалните Секторот за контрола. Во 1961 година сведување стана министер за надворешни технологија Дивизија (FTD), и беше распореден на воздухопловната системи команда. Сведување на персоналот беа испратени секаде каде што странски воздухоплов може да се најде. Во фокусот на воздухопловната системи команда ограничена употребата на борец како алатка со која ќе се обучуваат линијата на фронтот тактички борбени пилоти. [39] воздухопловната системи команда регрутирани своите пилоти од воздухопловните сили лет Тест центар на Едвардс воздухопловната база, Калифорнија, кој обично беа дипломирани студенти од различни тест пилот училишта. Тактички воздух команда избра својот пилоти првенствено од редот на оружје училиште дипломираните студенти. Во август 1966 година, ирачките воздухопловната пилот на борбен авион капетан Мунир Redfa дефектирал, летање неговата МиГ-21 на Израел откако беше наредено да нападне ирачки Курд села со напалм. Неговиот авион бил префрлен во Невада рок од еден месец. Во 1968 година на американските воздухопловни сили и морнарица заеднички формираа проект познат како Имаат поничка во кои воздухот Тест воздухопловната системи команда, тактички воздух команда, и на американската морнарица и евалуација ескадрила Четири (VX-4) полета овој стекнати Советскиот направени авиони во симулирани воздухот борбената обука. [1] [39] Бидејќи САД сопственост на Миг-21 беше, сам по себе, тајна, тоа беше тестирана на зетот Езеро. Заедничка воздухопловните сили-морнарицата тим беше составен за серија dogfight тестови. Споредби меѓу Ф-4 и МиГ-21 е наведено дека, на површината, тие се подеднакво исти. Но воздухот борба не е само за технологија. Во крајната анализа, тоа беше вештина на човекот во пилотската кабина. На Имаат крофна тестовите покажаа дека ова најсилно. Кога морнарица или воздухопловната пилоти летале Миг-21, резултатите беа нерешено, Ф-4 ќе победи некои борби, Миг-21 ќе победи другите. Немаше јасен предности. Проблемот не беше со авиони, но со пилоти летаат нив. На пилотите не би слетал или авион на своите граници. Еден од морнарицата пилоти беше Marland В "Док" Таунсенд, а потоа командант на VF-121, Ф-4 обука ескадрила на NAS Мирамар. Тој беше еден инженер и Корејската војна ветеран и беше пренесен речиси секој морнарица авион. Кога замина против Миг-21, тој ќе го outmaneuver во секое време. На воздухопловните сили пилоти не би отишле вертикала во МиГ-21. На Имаат крофна проект офицер беше Том Касиди, пилот со VX-4, Ер развој на Морнарицата ескадрила во точка Mugu. Тој бил гледајќи како Таунсенд "восок" на воздухопловните сили Миг 21 пилоти. Касиди се искачи во Миг 21 и отиде против Таунсенд Ф-4. Овој пат резултатот беше далеку поинаква. Касиди е подготвен да се бори во вертикална, летање на авионот до точка каде што беше buffeting, веднаш над штанд. Касиди беше во можност да се добие на опашката на Ф-4. По летот, тие сфатија Миг-21 се претвори подобар од F-4 на помали брзини. Клучот е за F-4 да го задржи својата брзина нагоре. Што се случило на небото над зетот Езеро беше извонредна. На F-4 поразил Миг 21; слабоста на советската авионот бил пронајден. Понатаму тест летови потврдија она што е научено. Исто така, беше јасно дека Миг-21 беше сериозен непријател. САД пилотите ќе мора да летаат многу подобри отколку што биле да го победи. Ова ќе бара специјално училиште да учат напредни воздух борба против техники. На 12 август 1968 година, две Сириска воздухопловните сили поручници, Валид Adham и Radfan Rifai, полетал во пар на МиГ-17Fs на обука мисија. Тие загубија својот пат и, верувајќи дека тие беа над Либан, слета на одликувало Целна поле во северниот дел на Израел. (Една верзија е тоа дека тие биле заведени од страна на арапски јазик израелските). [34] Во 1968 година овие екс-ирачката МиГ-17s биле префрлени од израелските акции и биле додадени на операција. Овие авиони беа дадени USAF ознаки и лажни сериски броеви, така што тие може да се идентификува во Дод стандард лет логови. Како и во претходната програма, една мала група на воздухопловните сили и морнарицата пилоти спроведена потсмеваат dogfights со МиГ-17s. Одбрани инструктори од Top Gun на Морнарицата училиште во NAS Мирамар, Калифорнија, беа избрани да лета против MIGS за запознавање цели. [1] Многу наскоро, Миг-17 е недостатоци стана јасно. Тоа беше исклучително едноставен, дури сурова, контрола систем кој немал моќ зголеми контролите на американските авиони. Ф-4 е близнак мотори беа толку моќен што може да се забрза надвор од опсегот на МиГ-17 е оружје во триесет секунди. Тоа е важно за F-4 да се задржи неговата оддалеченост од МиГ 17. Додека F-4 беше еден и пол милји од Миг-17, тоа беше надвор од дофатот на оружје на Советскиот борец, но Миг беше на дофат на Ф-4 на проектили. [34] Податоците од Имаат крофна и имаат ударна тестови беа обезбедени за новоформираната Top Gun училиште во NAS Мирамар. Од 1970 година, Имаат ударна програма беше проширена, неколку избрани флота F-4 екипи добија шанса да се бори против MIGS. Најважниот резултат на проектот имаат ударна е дека без пилот морнарица кој допатува во проектот поразен Миг 17 фреска во првиот ангажман. На Имаат ударна dogfights беа само со покана. Другите пилоти врз основа на Nellis воздухопловната база, не треба да знаете за американско-управувана MIGS. За да се спречи било видувања, воздушниот простор над зетот Езеро спектар беше затворена. На воздухопловни карти, вежба област е означена со црвено мастило. Зоната забранета стана познат како "Црвениот плоштад". Во текот на остатокот од Виетнамската војна, морнарица убие сооднос се искачи на 8,33-1. Спротивно на тоа, на воздухопловните сили стапка подобри само малку да 2,83-1. Причината за оваа разлика беше Top Gun. Морнарицата го ревитализира својот воздушен борбената обука, а воздухопловните сили остана стагнантна. Повеќето од морнарицата Миг убива беа од Top Gun дипломираните студенти. Во мај 1973 година, проектот имаат идеја беше формирана која го презеде од постарите имаат поничка, Имаат Фери и имаат ударна проекти и проектот беше префрлен во Тест Tonopah Опсег на аеродром. Во Tonopah тестирање на странски технологија авиони продолжи и прошири во текот на 1970-тите и 1980-тите години. Површина 51, исто така, беше домаќин на уште еден странски материјал евалуација програма наречена имаат нагло. Оваа вклучени тестирање Советскиот следење и проектили контрола радарски системи. А сложени фактички и реплика советски тип закана системи почна да расте околу "Слејтер Езеро", еден километар северозападно од главната база, заедно со стекнати советската "Barlock" пребарување радар поставен на Tonopah воздухопловната станица. Тие биле договорени да симулираат советски стил воздушна одбрана комплекс. На воздухопловните сили почнаа финансирање подобрувања Површина 51 во 1977 година под проект SCORE настан. Во 1979 година, ЦИА префрлен надлежност на Површина 51 страницата на воздухопловните сили лет Тест центар на Едвардс AFB, Калифорнија. Г-дин Сем Мичел, последниот ЦИА командант на Површина 51, откажа команда за да USAF потполковник Лери Д McClain. Имаат Blue/F-117 програма Главни статии: Локхид имаат сини, Локхид Ф-117 Nighthawk и Tonopah Тест опсег аеродром На Локхид имаат сини прототип Стелт борец (помал доказ за концепт модел на Nighthawk Ф-117) прв полета во зетот во декември 1977 година. Во 1978 година, воздухопловната награден со полн обем развој договор за Ф-117 до напредни развој Проекти Локхид Корпорацијата. На 17 јануари 1981 година тест Локхид тим Површина 51 прифати испорака на првата полна скала развој (FSD) прототип 79-780, назначени YF-117A. [1] Во 06:05 на 18 јуни 1981 Локхид изигравам Автор е на книгите тест пилот Хал Farley подигна носот на YF-117A 79-780 'од пистата на Површина 51. Во меѓувреме, тактички воздух команда (ТАС) одлучи да формира група на ниво на организацијата за водење на F-117A да почетна оперативна подготвеност. Таа организација стана 4450. тактички група (Првично означува со "единица"), која официјално активира на 15 октомври 1979 во Nellis AFB, Невада, иако групата е физички се наоѓа во Површина 51. На 4450. TG исто така, работи на А-7D Corsair II како сурогат тренер за F-117A, а овие операции продолжи до 15 октомври 1982 година под маската на тест Авионика мисија. Летање ескадрони на 4450. TG беа 4450. тактички Squadron (Првично назначен "Јас единица") активиран на 11 јуни 1981 година, а 4451. тактички Squadron (Првично назначен "Р одделение") на 15 јануари 1983 година. На 4450. TS, стационирани во Површина 51, беше првиот F-117A ескадрила, додека 4451. TS била стационирана на Nellis AFB и беше опремен со A-7D Corsair IIS насликани во темни мотив, опашка кодирани "LV". Локхид тест пилоти стави YF-117 преку своите рани чекори. A-7Ds се користи за обука на пилоти пред било Ф-117A е биле доставени од страна Локхид да Површина 51, подоцна А-7D беа користени за F-117A потера тестирање и други оружје тестови на Nellis опсег. 15 Октомври 1982 е важно да се на програмата, бидејќи на тој датум мајор Alton В Уитли, Jr стана првиот USAF 4450. TG пилот да лета F-117A. Иако идеален за тестирање, Површина 51 не е соодветно место за оперативна група, па нов тајни база морале да се утврди за F-117 операции. [42] Tonopah Тест опсег аеродром беше избран за работењето на првиот USAF F-117 единица, 4450. тактички група (ТГ). [43] Од октомври 1979 година, Tonopah аеродром база беше реконструирана и проширена. На 6.000 ft пистата беше продолжен до 10.000 ФТ полетно-слетните писти, бетонски престилка, голем одржување хангар, и пропан резервоар беа додадени. До почетокот на 1982 година, четири повеќе YF-117A авиони работеа надвор од јужниот крај на база, познат како "Саутенд" или "Долна зетот Езеро". По наоѓање на големи скорпија во нивните канцеларии, тестирање тим (назначено "Р одделение") го усвои како и нивните маскота и самите наречена "Долна Шкорпиони". [1] Тестирање на серија на ултра-тајна прототипови продолжи во Површина 51 до средината на 1981 година, кога тестирање transitioned на почетната производство на F-117 Стелт борци. F-117s биле пренесени кон и од Површина 51 од Ц-5 под наметката на темнината, со цел да се одржи програма за безбедност. Ова значеше дека авионот мораше да се defueled, расклопуваат, cradled, а потоа натоварени на бродот на Ц-5 во текот на ноќта, пренесен во Локхид, и извадени во текот на ноќта пред вистинската работа би можела да започне. Се разбира, ова значи дека на задната акции мораше да се случи на крајот на депо работа пред авиони би можеле да се reassembled, лет-тестирани, и redelivered, повторно под превезот на темнината. Во прилог на лет тестирање, Зетот врши радар профилирање, F-117 оружје тестирање, и беше локација за обука на првата група на фронтот USAF F-117 пилоти. Производство FSD airframes од Локхид биле испратени во Површина 51 за прифаќање тестирање. Како Долна Шкорпиони тестирани на авионот со функционална проверка летови и LO верификација, оперативни авиони биле префрлени на 4450. TG. На 17 мај 1982 година, потег на 4450. TG од зетот Езеро да Tonoaph беше иницирана, со финалниот компоненти на потег завршен во почетокот на 1983 година. Производство FSD airframes од Локхид биле испратени во Површина 51 за прифаќање тестирање. Како Долна Шкорпиони тестирани на авионот со функционална проверка летови и LO верификација, оперативни авиони биле префрлени на 4450. TG во Tonopah. R-единица беше активирана на 30 мај 1989 година. По деактивирано единица е реформиран како реформиран како 1 одред, 57 борец Оружјето крило (FWW). Во 1990 година на последната Ф-117A (843) беше доставена од Локхид. По завршувањето на прифаќање летови во Површина 51 на овој последен новата F-117A авиони, лет тест ескадрила продолжи лет тест задачи на refurbished авиони по модификации од Локхид. Во февруари / март 1992 година тест единица се пресели од Површина 51 до USAF Palmdale растенијата 42 и беше интегрирана со воздухопловната системи команда 6510. Тест ескадрила. Некои тестирање, особено ЦРС верификација и други класифицирани активност беше уште спроведено во Површина 51 во текот на оперативната живот на F-117. Неодамна неактивна (2008) 410. лет Тест ескадрила влече свои корени, ако не и неговата формална потеклото на 4450. TG Р-единица.

Подоцнежни операции

Од Ф-117 стана оперативна во 1983 година, операции на зетот Езеро продолжуваат. Основата и неговите поврзани пистата систем се прошири. [46] [47] Во 1995 година, федералната влада прошири исклучување област околу основата да се вклучат околните планини, кои беа досега дадена само пристоен превиди на база, се забранува пристап до 3972 хектари (16,07 км2) на земјиштето порано спроведено од страна на Бирото за управување со земјиштето. [46] САД воен авион, најверојатно, биле пренесени против Советскиот тип радарски системи и динамиката кохерентна системот за мерење (DYCOMS). На воздухот ЦРС спектар најверојатно се користи за мерење на LO одлики на сите познати Стелт авиони од Ф-117A на Б-2 Дух и F-22 Raptor. Во текот на изминатите 20 години од крајот на F-117A тестирање, основата е проширен со нови објекти, како и новата главна пистата се гради во 1990-тите. Тековни проекти во областа 51 може да вклучуваат Стелт авион развој, оружје развој, беспилотни возила и Авионика тестирање. Патнички сервис е предвиден заедно зетот Lake Road со автобус, угостителство за мал број на вработени живеат во неколку мали заедници надвор од границата НТС (иако не е јасно дали овие работници се вработени во зетот или во други објекти во НТС). Автобусот патува зетот Lake Road и запира во Кристал Спрингс, Еш Спрингс, и Аламо, и паркови во Аламо судницата во текот на ноќта.

Географија

Мапа која ги покажува Површина 51, NAFR и НТС Површина 51 граничи со Yucca стан регионот на тест Невада мрежно место (НТС), локацијата на 739 од 928 јадрени тестови спроведени од страна на САД на Министерството за енергетика на НТС. Yucca планински дел за складирање јадрен отпад е 44 милји (71 км), југозападно од езерото Грум.

Невада тест опсег топографски шема центриран на зетот Езеро Оригиналниот правоаголна основа на 6 од 10 милји (9,7 до 16 км) сега е дел од т.н. "зетот кутија", правоаголен простор мерење 23 од 25 милји (37 од 40 км), на ограничен воздушен простор. Областа е поврзан со внатрешната НТС патна мрежа, со асфалтирани патишта водат југ до Меркур и запад да Yucca стан. Водечките североисточно од езерото, на широк и добро одржувани зетот Lake Road тече низ помине во помешана Хилс. На патот порано доведе до рудници во зетот сливот, но е подобрена, бидејќи нивното затворање. Својата ликвидација Курсот трае минатото безбедносен пункт, но забранета зона околу основата се протега на исток. По напуштањето на ограничен простор, зетот Lake Road спушта кон исток до подот на Tikaboo долина, на донесувањето на нечистотија патот влезовите на неколку мали ranches, пред конвергенција со Државниот Пат 375, на "вонземски автопат", јужно од Рејчел. Животната средина тужба

Површина 51 видени од далечните Tikaboo Врв

А затворено коло ТВ камера часовници над периметарот на Површина 51 Во 1994 година, пет неименувани цивилните контрактори и вдовиците на изведувачи Валтер Kasza и Роберт Фрост го тужеше USAF и САД заштита на животната средина Агенцијата. Нивната тужба, во која тие беа застапувани од Универзитетот Џорџ Вашингтон професор по право Џонатан Турција, наводно тие биле присутни кога големи количини на непознати хемикалии биле изгорени во отворени јами и ровови во зетот. Биопсии земени од подносителите на претставките беа анализирани од Рутгерс Универзитетот биохемичари, кои се наоѓаат на високи нивоа на диоксин, dibenzofuran, и трихлоретилен во нивното тело масти. Подносителите тврди дека претрпел кожата, црниот дроб и респираторни повреди се должи на нивната работа зетот, и дека ова придонел за смртта на Фрост и Kasza. Во тужбата се бара надомест за повредите што ја претрпел, тврдејќи дека USAF се незаконски постапува токсични материјали, и дека ЕПА не успеа во својата должност да спроведе ресурси конзервација и наплата на Законот (кој се регулира ракување со опасни материјали.) Тие исто така бараат детално информации за хемикалиите кои тие наводно биле изложени, надевајќи се дека тоа ќе го олесни лекувањето на преживеаните. Конгресмен Ли Х Хамилтон, поранешниот претседател на Претставничкиот дом за разузнавање, изјави 60 минути новинар Лесли Стал "на воздухопловните сили се класифицирање на сите информации за Областа 51, со цел да се заштитат од тужба. Повикувајќи се на државни тајни привилегија, владата петиција судијата Американскиот окружен судија Филип Про (на САД Окружниот суд за област на Невада во Лас Вегас) за да забраните откривање на доверливи документи или испитување на тајните сведоци, наводно ова ќе се изложи на класифицирани информации и закана за националната безбедност. Кога судијата Про го отфрли аргументот на Владата, претседателот Бил Клинтон издаде претседателски Одредување, ослободувајќи како што ја нарече, "Оперативен Местоположба на воздухопловните сили во близина на зетот Езеро, Невада" од животната средина откривање закони. Како резултат на тоа, Про отфрли тужбата поради недостаток на докази. Turley апелираше до САД на Апелациониот суд за Деветта коло, врз основа на тоа владата ја злоупотребува својата моќ да се класифицираат материјал. Секретар на воздухопловната Шила Е Widnall поднесе краток кое изјавило дека обелоденувањата на материјалите присутни во воздухот и водата во близина на зетот "може да се открие воени оперативни способности или природата и обемот на класифицирани операции". На Деветтата коло ја отфрли жалбата Turley е, и Врховниот суд на САД одби да го слушнеш, ставајќи крај на случајот на подносителите. Претседателот продолжува на годишно ниво да издаде определување продолжување на зетот исклучок. Ова, и слично, премолчено текстот се користи во други владини комуникации, е само формално признавање на Владата на САД досега оглед на тоа дека зетот Езеро е повеќе од едноставно друг дел од Nellis комплекс. На некласифицирани меморандум за безбедно ракување на F-117 Nighthawk материјал беше објавен на мрежното место на воздухопловните сили мрежно во 2005 година. Ова разговараа за истите материјали за кои подносителите побараа информации (информациите на Владата тврдеа беше класифицирана). Меморандумот беше отстранет веднаш по новинари станаа свесни за тоа. 1974 Скајлаб фотографија

Младоженецот Езеро (горниот лев) и Papoose Езеро (долниот десен). Фото од Док Searls 2010 година. Во јануари 2006 година, простор историчар Dwayne А ден објави напис во онлајн воздушната списание Просторот Преглед на тема "Астронаутите и Површина 51:. Инцидентот Скајлаб" Во написот се заснова на меморандумот напишан во 1974 година да директор на ЦИА Вилијам Colby од непознат ЦИА официјален претставник. Меморандумот објавија дека астронаутите на одборот Скајлаб 4 се, како дел од поголема програма, ненамерно фотографиран место на кое меморандум рече: Имаше одредени инструкции да не го стори тоа. <redacted> беше единствената локација која имаше таква настава. Иако името на локацијата беше трае, контекстот доведе ден да се верува дека предметот бил зетот Езеро. Како Ден истакна: [I] n други зборови, ЦИА смета ниедна друга точка на Земјата да биде како чувствителен како и зетот Езеро. Меморандумот детали дебата меѓу федералните агенции во врска со тоа дали сликите треба да бидат класифицирани, со Министерството за одбрана агенции тврдејќи дека тоа треба, а НАСА и на Стејт департментот тврдејќи против класификација. Меморандумот се доведува во прашање законитоста на некласифицирани слики да се ретроактивно класифицираат. Забелешки на меморандум, ракописна очигледно од DCI (директор на Централната разузнавачка) Colby себе, да се прочита: Тој не се подигне тоа-рече Државната Одд луѓе чувствува силно. Но, тој склони остави одлуката да ми (DCI)-Јас призна некои прашање во текот потребата да се заштитат од: СССР го има од сопствени SATs Она што навистина не го откриваат? Ако изложени, не можеме да речеме класифицирани USAF дело е направено таму? На декласифицирани документи не откриваат резултатите од дискусиите во врска со снимки Скајлаб. Зад сцените дебата покажа симулација како фотографија се појави во архивата на федералната влада на сателитски снимки заедно со останатите Скајлаб 4 фотографии, без евиденција на никој да забележи до денот идентификувани во 2007 година. [62] НЛО и други теории на заговор

Нејзината тајна природа и несомнени врска до класифицирани авиони истражување, заедно со извештаите на необични феномени, доведоа Површина 51 да стане фокус на модерните НЛО и теории на заговор [се бара извор] Некои од активностите наведени во такви теории во Површина 51 вклучи.: Складирање, испитување и обратно инженерство на се урна странец вселенското летало (вклучувајќи материјал наводно наплатат на Roswell), студијата на нивните патници (живите и мртвите), и производство на авиони врз основа на туѓо технологија. Состаноци или заеднички претпријатија со вонземјани. Развојот на егзотични енергија оружје за Стратегискиот одбранбен иницијатива (СДИ) или други програми за вооружување. Развојот на средства за времето контрола. Развојот на патување низ времето и teleportation технологија. Развојот на необични и егзотични погонски системи поврзани со програмата Аурора. Активности поврзани со требало тајната еден свет влада или Majestic 12 организација. Многу од хипотези се однесуваат на подземни објекти на зетот или Papoose Езеро (ака "С-4 место"), 8,5 милји (13,7 км) на југ, и вклучуваат побарувањата на трансконтинетални подземни железнички систем, исчезнуваат пистата (наречен "Cheshire пистата ", по Cheshire мачка Луис Керол), кој накратко се појавува кога водата се попрскува врз неговата камуфлирани асфалт, [63] и инженерство врз основа на туѓо технологија. Јавно достапни сателитски снимки, сепак, открива јасно видливи леталишта на зетот Суво Езеро, но не по Papoose Езеро. Ветерани на експериментални проекти, како што oxcart и NERVA во Површина 51 се согласуваат дека нивната работа (вклучувајќи 2850 oxcart тест летови само) ненамерно предизвика голем број на НЛО и други гласини: Обликот на oxcart беше без преседан, со својата широка, диск-како трупот наменети за пренос на огромни количества на гориво. Комерцијални пилоти крстарење над Невада во самракот ќе погледне нагоре и да видиме дното на oxcart факир од страна на 2000-плус mph. Титан телото на авионот, се движат брзо како куршум, ќе се одрази сончевите зраци во начинот на кој би можеле да направат некој мисли, НЛО. Тие веруваат дека гласините помогна тајност над Површина 51 е вистински операции. [12] Додека ветерани негира постоењето на огромен подземен железнички систем, многу Површина 51 операции не (и веројатно сè уште не) се јавуваат под земја.

Боб Лазар

види: S-4 (објект) за понатамошни информации Неколку луѓе тврдат дека имаат познавање од настани кои се случиле во Областа 51 кои ги потржуваат теориите на заговор. Помеѓу нив е и Боб Лазар, кој тврдеше дека во 1989 година тој работел во Областа 51 во "Сектор Четири (S-4)", се вели дека се наоѓа под земја во внатрешноста на Papoose областа во близина на Papoose езерото. Лазар изјави тој бил ангажиран да работи со вонземско вселенското летало кое американската влада го има во своја сопственост.

Брус Барџис

Слично на тоа, во 1996 година документарен Dreamland режија на Брус Барџис вклучени интервју со 71-годишниот инженер по машинство, кој тврдел дека е поранешен вработен во Областа 51 во текот на 1950-тите. Неговите тврдења се вклучени дека тој работел на "летечки диск симулатор", која била заснована на диск со вонземско потекло и се користи за обука на американските пилоти. Тој исто така тврдеше дека има работено со вонземски суштество наречен "Ј-Род" и го опиша како "телепатски преведувач".

Дан Бјуриш

Во 2004 година, Дан Бјуриш (псевдоним на Дан Крејн) тврдел дека работел на клонирање вонземски вируси во Областа 51, исто така, а работел и на вонземјанинот со име "Ј-Род". Научниот кредибилитет на Бјуриш бил предмет на многу дебати, како што се укажува дека во 1989 година работел како полицаец, а во исто време и се стекнал со диплома во Државниот Универзитет на Њујорк.