Муслимански освојувања
Муслиманските освојувања (632-732; арапски: فتح, Фатах, отворање,), исто така познати и како исламски освојувања или арапски освојувања,[1] започнале веднаш по смртта на исламскиот пророк Мухамед. Во текот на својот живот, Мухамед успеал да воспостави нова политичка унифицирана политика на Арапскиот полуостров. Во времето на Праведниот Калифат и Омејадите, муслиманската власт доживеала најголема експанзија на териториите на Азија, Африка и дел од Европа. Големата муслиманска империја во своите најдобри времиња се простирала на териториите на Северозападна Индија, Средна Азија, Блискиот Исток, Северна Африка, Јужна Италија, како и на Пиринејскиот Полуостров. Муслиманските освојувања довеле до пропаѓање на Сасанидското Царство и до големи територијални загуби на Византија.
Византиско-арапски војни
уредиВо времето на Праведниот калифт
- Освојување на Персија, 633
- Освојување на Сирија, 637
- Освојување на Ерменија, 639
- Освојување на Египет, 639
- Освојување на Северна Африка, 652
Во времето на Омајадскиот калифат
- Освојување на Северна Африка, 652
- Арапска опсада на Цариград 717–718
- Освојување на Тбилиси, 736
Последни освојувања
Наводи
уреди- ↑ Martin Sicker (2000), The Islamic World in Ascendancy: From the Arab Conquests to the Siege of Vienna, 'Praeger.
Библиографија
уреди- Edward Gibbon, History of the Decline and Fall of the Roman Empire Архивирано на 21 јули 2005 г. Chapter 51
- Fred Donner, The Early Islamic Conquests Архивирано на 24 декември 2013 г. Chapter 6
- Mark Graham, "How Islam Created the Modern World" (2006) ISBN 1-59008-043-2
- Hugh Kennedy, The Great Arab Conquests: How the Spread of Islam Changed the World We Live in (2007) ISBN 0-306-81585-0