Медлин Олбрајт

Медлин Олбрајт Корбел (15 мај 1937 - 23 март 2022) - првата жена која стана државен секретар на САД. Таа беше назначена од страна на американскиот претседател Бил Клинтон на 5 декември 1996 година, а едногласно беше потврдено од страна на американскиот Сенат со 99-0 гласови. Таа ја даде свечената заклетва на 23 јануари 1997 година.

Медлин Олбрајт

Олбрајт работела како професор по Меѓународни Односи на Волш Факултетот за Надворешни Работи при Џорџтаун Универзитетот . Доктор на науки е од Универзитетот "Колумбија". Таа има почесна диплома од Универзитетот на Вашингтон (2002); Смит Колеџот (2003); Универзитетот во Винипег (2005), Универзитетот на Северна Каролина во Чапел Хил (2007) и Нокс Колеџ (2008). Секретарката Олбрајт, исто така, служи како директор на Управниот одбор на Советот за Надворешни Односи.

Олбрајт течно зборува на англиски, француски, руски и чешки, а зборува и пишува и на полски на српско-хрватски.

Ран живот

Олбрајт е родена како Мари Јана Korbelová (чешки изговор: [marɪjɛ Јана korbɛlova ː]) во областа Smichov на Прага, Чехословачка. Во времето на нејзиното раѓање, Чехословачка била самостојна земја за помалку од дваесет години, откако стекна независност од Австрија по Првата светска војна .Нејзиниот татко, Јозеф Korbel, беше еден еврејски- чешки дипломат и поддржувач на првите чешки демократи, Томаш Gaрриг Масарик и Едвард Beneš. Таа беше неговото прво дете со својата еврејска сопруга Ана (моминско Spieglová), кој подоцна исто така, имаше уште една ќерка Катерина (наставник) и син Јован (економист).

Во времето на раѓањето на Олбрајт, нејзиниот татко служеше како дипломат во Чехословачката Амбасада во Белград. Сепак, на потпишувањето на Минхенската Спогодба во март 1938 година и распадот на Чехословачка во рацете на Адолф Хитлер ја принуди семејството на протерување поради нивните врски со Beneš. Пред нивниот лет, родителите на Олбрајт преминаа од Јудаизм во Римски Католицизам. Олбрајт ги помина годините на војната во Англија, додека нејзиниот татко работел за чехословачката влада на Beneš во егзил. Тие најпрвин живееле на Патот на Кенсингтон Парк во Нотинг Хил, Лондон, каде што го преживеа најлошото од Блиц, но подоцна биле преместени во Beaconsfield, а потоа Волтон-он-Tејмс, во предградието на Лондон. Додека биле во Англија, еден млад Олбрајт се појави како детето-бегалец во еден филм со цел да се промовира сочувство за сите воени бегалци во Лондон.

Олбрајт беше порасната како католик, но премина во Episcopalianism во времето на нејзиниот брак во 1959 година. Олбрајт не знаела до доцна во животот, дека нејзините родители биле Евреи и дека многу од нејзините роднини Евреи во Чехословачка загинаа во Холокаустот, вклучувајќи и три од нејзините баби и дедовци.

По поразот на нацистите во Европскиот театар на Втората светска војна и колапсот на Нацистичка Германија и Протекторатот на Бохемија и Моравија, Олбрајт и семејството се вратија назад во Прага, каде што им беше даден луксузен стан во населбата Hradcany (која подоцна предизвика контроверзии, затоа што им припаднало на етничко германска индустријалско Бохемиско семејство кое било принудено да се повлече од владата на Beneš - видете "Расправа"). Корбел беше именуван за амбасадор на Чехословачка во комунистичка Југославија, а семејството се пресели во Белград. Комунистите управуваа со Југославија, и Корбел беше загрижен за неговата ќерка дека ќе биде индоктринирана со Марксистичката идеологија во Југословенска школа, па таа учеше од една воспитувачка и подоцна беше пратена во Prealpina Институт pour Jeunes Filles во Chexbres, на езерото Женева во Швајцарија. Тука, таа научи француски и отиде по Медлин, на француската верзија од Madlenka, нејзиниот чешки прекар.

Сепак, на Комунистичката партија на Чехословачка ја презеде власта во 1948 година, со поддршка од Советскиот Сојуз, а како противник на Комунизмот, Koрбел беше принуден да поднесе оставка од својата позиција. Подоцна се здоби со позиција на делегацијата на Обединетите Нации во Кашмир, и го испрати своето семејство во САД, по пат на Лондон, да го чекаат него кога тој успеал за да го испорача неговиот извештај до седиштето на ОН, потоа во езерото Сксес, Њујорк. Семејството пристигна во Њујорк Сити, Њујорк, во ноември 1948 година, и првично се населиле во Грејт Нек, на Лонг Ајленд, Њујорк. Корбел аплицирал за политички азил, тврдејќи дека како противник на комунизмот, тој е сега под закана во Прага. Со помош на Филип Mosely, професор по руски јазик на Универзитетот Колумбија во Њујорк, Корбел добил позиција на персоналот на одделот за политички науки на Универзитетот на Денвер во Денвер, Колорадо. Тој стана декан на Јозеф Корбел Факултетот за Меѓународни Студии, а подоцна й предавал на идната американски Државен Секретар Кондолиза Рајс.

Животот во САД

Олбрајт ги помина нејзините тинејџерски години во Денвер, а дипломирала на Кент Денвер училиштето во Черру Хилс Вилиџ, предградие на Денвер, во 1955 година, каде што таа го формира училишниот клуб за меѓународни односи и беше нејзин прв претседател. Таа учеше на Wellesley College, во Велесли во Масачусетс со целосна стипендија, отсек политички науки, и дипломирала во 1959 година. Нејзините високи тези беа напишани за Чешкиот комунист Зденек Fierlinger. Таа стана американски државјанин во 1957 година, и се придружи на Демокартскиот Колеџ на Америка.

Додека беше дома во Денвер од Велесли, Олбрајт работеше како практикант за Денвер пост ", каде што се запозна со Џозеф Medill Петерсон Олбрајт, внукот на Алисија Петерсон, сопственик на Newsday и сопруга на филантропистот Хари Френк Гугенхајм. Двојката биле венчани во Велесли во 1959 година, набргу по нејзиното дипломирање. Тие живееле првин во Rolla, Мисури, додека тој ја служел воената должност во близина на Фор Леонард Вуд. Во тоа време, таа работеше во Rolla Daily News.

Во јануари 1960 година двојката се пресели во неговиот роден град Чикаго, Илиноис, каде што работел во Chicago Sun-Times како новинар, и Олбрајт работеше како уредник за слика за Енциклопедија Британика. Наредната година, Џозеф Олбрајт започна со работа на Newsday во Њујорк, и парот се пресели во Гарден Сити на Лонг Ајленд. Истата година, таа родила две ќерки близначки, Алис Петерсон Олбрајт и Ана Корбел Олбрајт. Близначките беа родени шест недели порано и беше препорачано подолг престој во болницата, па како резултат на растроеност Олбрајт почна со часови по руски јазик на Hofstra University во Village of Hempstead, Њујорк. Во 1962, семејството се пресели во "Џорџтаун" во Вашингтон, Д.Ц., и Олбрајт почна со проучување на меѓународните односи и продолжи со учењето на руски на Пол Х. Nitze Факултетот за Напредни Меѓународни Студии при Универзитетот Џон Хопкинс во Вашингтон. Сепак, во 1963 година Алисија Петерсон умрела, а семејството се вратило во Лонг Ајленд со намерата Џозеф да го презема семејниот бизнис. Олбрајт роди уште една ќерка, Кетрин Medill Олбрајт, во 1967 година, а го продолжи своето образование на Универзитетот Колумбија во Одделот за Јавна Право и Владеење (подоцна преименуван во одделот за политички науки, департмент кој се наоѓа во рамките на Факултетот за Меѓународни и Јавни Односи). Таа ја доби дипломата за руски јазик, Магистер на Науките и Доктор по Филозофија, пишувајќи ја нејзиниот Магистерски труд за Советскиот дипломатскиот корпус, и својата докторска дисертација за улогата на новинарите во Прашката пролет во 1968 година. Таа, исто така, зеде диплома од страна на Збигњев Бржежински, кој подоцна ќе биде нејзиниот шеф во Советот на Американската

Кариера

Рана кариера

Олбрајт се врати во Вашингтон во 1968 година, и заминаа на "Колумбија" за нејзината титула доктор на науки, која ја доби во 1975 година. Таа почна со собирање на средства за образување на нејзините ќерки, која доведе до вклучување на неколку позиции во образовните одбори. Таа на крајот беше поканета да организира вечера за собирање финансиски средства за претседателската кампања од 1972 година на американскиот сенатор Ед Muskieод Мејн. Оваа асоцијација со Muskie ја доведе до позиција на негов главен законодавен асистент во 1976 година. Меѓутоа, откако во 1976 година на САД претседателските избори на Џими Картер, поранешниот професор на Олбрајт Бжежински беше именуван за советник на Национална Безбедност, и ја регрутираше Олбрајт од Muskie во 1978 година да работи во Западното Крило како соработник на Конгресот за врски на Националниот Совет за Безбедност. По поразот на Картер во 1980 година од Роналд Реган, Олбрајт се пресели во "Вудроу Вилсон Меѓународниот Центар за Студенти во Смитсонијан Институт во Вашингтон, каде што и беше дадено одобрување за истражувачки проект. Таа избра да пишува за дисидентските новинари кои беа вклучени во" Солидарност "движењето на Полска, во нејзиното детство и добиваше меѓународно внимание. Таа отпатува за Полска за нејзините истражувања, интервирајќи дисиденти во Гдањск, Варшава и Краков. По нејзиното враќање во Вашингтон, нејзиниот сопруг ја објави својата намера да се разведе од неа за друга жена.

Олбрајт и се приклучи на академскиот кадар на Универзитетот "Џорџтаун" во Вашингтон, во 1982 година специјализира на источноевропските студии. Таа исто така ја водела програмата на Универзитетот за жените во глобалната политика. Таа служела како главен советник на Демократската партијата за надворешна политика, го советуваше и кандидатот за потпретседател, Џералдин Фераро во 1984 година и претседателскиот кандидат Мајкл Dukakis во 1988 (двете кампањи завршиа со пораз). Во 1992 година, Бил Клинтон се враќа во Белата Куќа во Демократската Партија, и Олбрајт беше вработена да се справа со транзицијата на новата администрација на Националниот Совет за Безбедност. Во јануари 1993 година, Клинтон ја номинираше за амбасадор на САД во Обединетите Нации, нејзиното прво дипломатско именување.

Амбасадор на САД во Обединетите Нации

Олбрајт беше назначена за амбасадор во Обединетите Нации - нејзиниот прв дипломатски пост - набргу откако Клинтон беше инаугуриран за претседател, презентирајќи го нејзиниот потенцијал на 9 февруари 1993. За време на нејзиниот мандат на ОН, таа имаше остри односи со Генералниот Секретар на ОН, Бутрос Бутрос-Гали, кого таа го критикуваше како " незафатен " и "незагрижен" за геноцидот во Руанда Олбрајт напишала:.

Моето најдлабоко жалење за моите години во јавниот сервис е неуспехот на САД и на меѓународната заедница да дејствува што поскоро да се запрат овие злосторства. Во Поздравувањето со Ѓаволот, Ромео Dallaire тврди дека во 1994 година, во улогата на Олбрајт како постојан претставник на САД во ОН, таа ги избегнуваше опишувањата на убиствата во Руанда како "геноцид" додека нема докази за тоа, Ете како таа сега ги опишува овие масакри во нејзините сеќавања. Таа беше упатена да го поддржи намалувањето или повлекувањето (нешто што никогаш не се случило) на ОН мисијата за помош наРуанда, но подоцна беше дадена поголема флексибилност. [45] Олбрајт подоцна за ПБС (публик бродкестинг сервис)документарна емисија наречена Духовите на Руанда изјави дека било многу многу тешко време и нејасна ситуација.Знаете, во ретроспектива сè се чини јасно, но кога сте таму во тоа време беше многу нејасно што се случуваше во Руанда

Исто така во 1996 година, откако кубанската воени пилоти собориле два мали цивилни авиони пренесени од страна на кубанската-американска егзил група Браќа за Спасување над меѓународните води, таа објави: "Ова не е јуначки потег. Тоа е кукавичлук." Со што стана омилена личност на претседателот Бил Клинтон, кој рече дека било "веројатно најефикасната кратка шега на целата администрација во надворешната политика“. 60-минутно интервју

Додека била амбасадор во ОН, Олбрајт беше критикувана за одбрана на санкциите на ОН против Ирак (под режимот на Садам Хусеин) во 1996 година во едно интервју со Lesley Stahl на еден сегмент на ЦБС 60-те минути. На прашањето од страна на Stahl, "Ние сме слушнале дека половина милиони деца умреле [како резултат на санкциите]. Мислам, тоа се повеќе деца од тие што загинаа во Хирошима. А, знаете, дали цената вредеше? " Олбрајт му одговори: ". Мислам дека ова е многу тежок избор, но цената - мислиме дека цената вредеше за тоа" Таа изрази жалење за нејзиниот одговор во 2001 година и пишувала за тоа во нејзината автобиографија во 2003 Јас мора да сум била луда, требаше да одговорам на прашањето со менување на тоа и со укажување на инхерентен пропуст во идејата зад неа. [...] И штом го реков тоа, посакав моќта да го замрзне времето и да ги врати тие зборови. Мојот одговор беше страшна грешка, непромислено, несмасно,и грешно. [...] Паднав во замка и реков нешто што јас едноставно не го мислев. За тоа не е никој виновен освен јас.

Олбрајт, исто така, тврдеше дека сегментот (за која Stahl освои Еми) беше игнориран Вината на Садам, неговата злоупотреба на ирачките извори, или фактот дека не сме забраниле лекови или храна. Јас бев огорчена што нашата телевизија ја покажуваше непрекинато ирачката пропаганда.

Оваа "замка" беше наречена како не фер.Нејзиното неуспех да го менува и да укажува на инхерентен пропуст " е наречена како"не-негирањето слушнато низ целиот свет, бидејќи "со тоа што не ги предизвика статистичките податоци, Олбрајт ненамерно позајми доверба кон него." Кога беше прашана за нејзиниот одговор во 2005 година, Олбрајт рече "Никогаш не требаше да го направам тоа, беше глупаво ", и дека таа сè уште го поддржува концептот на скроени санкции.

Државен секретар на САД

Кога Олбрајт ја презеде функцијата на 64-државниот секретар на САД на 23 јануари 1997 година, таа стана првата жена-државнен секретар на САД и највисоко рангирана жена во историјата на американската влада. Бидејќи не беше родена во САД, таа немаше право за американски претседателски наследник и беше исклучена од јадрените планови за непредвидени ситуации. Во нејзината позиција како државен секретар, Олбрајт ги зајакна САД сојузниците; ги застапува демократијата и човековите права и промовираше американска трговија и бизнис,труд и стандарди за животната средина во странство.

За време на нејзиниот мандат, Олбрајт значително влијаеше врз американската политика во Босна и Херцеговина и на Блискиот Исток. Таа го навлекче гневот на голем број на Србите во поранешна Југославија за нејзината улога во учествувањето во формулирањето на политиката на САД за време на Косовската Војна и војната во Босна како и на остатокот од Балканот. Но, заедно со претседателот Бил Клинтон, таа и понатаму останува главна популарна фигура во остатокот од регионот, особено во Босна и Херцеговина, Косово и Хрватска. Според мемоарите на Олбрајт, таа еднаш се расправала со Колин Пауел за употреба на воена сила од страна на прашањето "Што е поентата на заштеда на ова инзвонредна војска ,Колин, ако не можеме да ја користаме?" Како Државен Секретар на САД, таа ги претставуваше САД во Трансфер на суверенитетот над Хонгконг на 1 јули 1997 година. Таа го бојкотираше давањето заклетва на церемонијата за назначењето на Кина на - Хонгконг Законодавниот Совет, кој го замени избраниот заедно со Британскиот контингент.

Според неколку пресметки, амбасадорот на САД во Кенија Пруденс Bushnell постојано барал Вашингтон за дополнителна безбедност во амбасадата во Најроби, вклучувајќи го и писмото во април 1998 директно до Олбрајт. Bushnell, беше игнориран. Во "Против сите непријатели" Ричард Кларк пишува за една размена со Олбрајт неколку месеци откако американските амбасади во Кенија и Танзанија беа бомбардирани во август 1998 година. "Што мислите дека ќе се случи ако изгуби уште една амбасада?" праша Кларк " Републиканците во Конгресот ќе одат по вас." "Прво, јас не ги изгубив овие две амбасади", и врати Олбрајт назад. "Јас ги наследив во како облик што беа." Олбрајт беше ицфркана во 1998 година кога при заканата за кратка војна со Ирак граѓаните им открија дека биле против таква инвазија, иако тоа често се прескокнуваше. Во 1998 година, на самитот на НАТО, Олбрајт артикулираше што ќе стане познатo како "три Д" на НАТО ", која не е намалување на НАТО, без дискриминација и без дуплирање-затоа што мислам дека нам не ни треба некој од тие три "Д" да ни се случи. "

И Бил Клинтон и Олбрајт инсистираа на тоа дека нападот врз Хусеин би можел да се запре само ако Хусеин ја менува својата одлука да ги запре инспекциите на оружјето. "Ирак има едноставен избор. Да ја смени политиката или ќе се соочи со последиците", изјави Олбрајт. Во 2000 година, Олбрајт стана една од највисоките рангирани диппломати на западот што се сретнала со Ким Јонг-Ил, комунистичкиот водач на Северна Кореја, за време н а официјалната посета на таа земја.

Во еден од нејзините последни дела, како државен секретар, Олбрајт на 8 јануари 2001, плати проштален повик на, Кофи Анан, и рече дека САД ќе продолжат да работат во Ирак за да ги уништи сите негови оружја за масовно уништување, како услов за укинување економски санкции , дури и по крајот на администрацијата на Клинтон на 20 јануари 2001 година.

Пост-2001 кариерa

По мандат на Олбрајт како Државен Секретар, многумина шпекулираа дека таа може да продолжи со кариера во Чешка политиката. Чешкиот претседател Вацлав Хавел зборуваше отворено за можноста да и го препушти местото на Олбрајт откако тој се повлекол во 2002 година. Олбрајт, наводно, била поласкана од сугестиите дека таа треба да се кандидира за функцијата, но негираше дека некогаш сериозно размислувала за тоа. Таа е втор добитник на Hanno R. Ellenbogen Citizenship Award презентирана од страна на Прага Општетството за Меѓународна Соработка Во 2001 година, Олбрајт ја основа Олбрајт Групата за меѓународната стратегија ,консултантска фирма со седиште во Вашингтон, Таа ги има, Coca-Cola, Merck, Dubai Ports World и Marsh & McLennan Companies меѓу нејзините клиенти, кои имаат корист од пристапот што Олбрајт ја има со нејзинате глобални контакти. Поврзани со фирмата е Олбрајт Капитал Менаџмент, која беше основана во 2005 година ,да се вклучат во приватниот фонд за управување со врски што водат до нови пазари.

Олбрајт во моментов работи на Советот за Надворешни Односи, Одборот на Директори и на Меѓународниот Советодавен Комитет на Брукингс Доха Центар. Таа е, исто така, во моментов Mortara Истакнат Професор на дипломатија на Универзитетот Џорџтаун Волш Факултетот за Надворешни Работи во Вашингтон Д.Ц .

Во 2003 година, таа ја прифати позицијата на Одборот на Директори на Њујоршката Берза. Во 2005 година, Олбрајт одби да се кандидира за реизбор за член на одборот во периодот на Ричард Grasso надоместок на скандал, во кој Grasso, претседателот на NYSE Одборот на Директори, на кого му беа доделени $ 187.500.000 како компензација, со малку владеење од страна на одборот на која Олбрајт седна. За време на мандатот на привремениот претседател, Џон С. Рид, Олбрајт беше претседателка на одборот на NYSE номинирана и за управување комитет.Набргу по назначувањето на постојан претседател на одборот на NYSE во 2005 година, Олбрајт поднесе оставка. На 25 октомври 2005, Олбрајт беше гостин ѕвезда на телевизиската драма Gilmore Girls, претставувајќи ја лично неа.

На 5 јануари 2006 година таа учествувала во состанокот на Белата куќа на поранешните секретари за Одбрана и на Државата за да разговараат за надворешната политика на САД Џорџ Буш со официјални претставници на администрацијата. На 5 мај 2006 година, таа беше повторно повикана во Белата куќа да се сретне со поранешните секретари и претставници на американската администрација за да разговараат за Ирак.

Олбрајт во моментов [ ] служи како претседавач на Националниот Демократски Институт за Меѓународни Работи и како претседател на Труман Фондацијата за Стипендии. Таа исто така е ко-претседавач на Комисијата за Легално Еманципирање на Сиромашните и ја одржа позицијата претседател на Советот на Жените Водачи во Светот ,министерската инициатива на жените сè до 16 ноември 2007 година, наследен од Маргот Валстром.

Во интервју за Newsweek International публицирано на 24 Јули 2006 г., Олбрајт го даде своето мислење за актуелната надворешната политика на САД. Олбрајт изјави: ". Се надевам дека сум во право, но јас се плашам дека Ирак ќе испадне да биде најголема катастрофа во Американската надворешна политика-полошо од Виетнам"

Во септември 2006 година, таа доби награда Menschen во Европа, со Вацлав Хавел, за унапредување каузата за меѓународно разбирање.

Олбрајт ги спомна нејзиниот физички фитнес и вежбање режим во неколку интервјуа. Таа изјави дека е способна за притискање со нога £ 400.

Во Националниот прес клуб во Вашингтон на 13 ноември 2007, Олбрајт изјави дека таа со Вилијам Коен ќе биде ко- претседавач за нова "Геноцид Превенција Task Force" создадена од страна на САД холокаустот меморалниот музеј, на Американската Академија за Дипломатија, и САД Институтот за мир. Нивното именување беше критикувано од страна на Harut Sassounian и на Ерменскиот Национален Комитет на Америка.

На 13 мај 2007 година, два дена пред нејзиниот 70 роденден, Олбрајт ја доби почесната диплома доктор на правни науки од Универзитетот на Северна Каролина во Чапел Хил. Олбрајт зборува во текот на третата ноќ на 2008 Националната Демократска Конвенција во Денвер, Колорадо.

Олбрајт ја одобри и поддржа Хилари Клинтон во нејзината кампања во 2008 за Американскиот Претседател. Олбрајт е близок пријател на Клинтон и служи како нејзиниот врв неформален советник на надворешната политика. Таа во моментов е [ ] служи како главен советник за американскиот претседател Барак Обама во работната група за националната безбедност. На 1 декември 2008 година, тогашниот новоизбран претседател Обама ја номинира тогашната сенаторката Клинтон за поранешниот пост на Олбрајт е за Државен Секретар.

Во септември 2009 година, Олбрајт ја отвори изложбата на својата лична колекција на накит во Музејот на Уметност и Дизајн во Њујорк, која траеше до јануари 2010 година. Колелцијата се состоеше од многу игли што ги носела додека била во седиштето на Обединетите Нации и на Стејт Департментот, вклучувајќи ја и познатата игла која покажува змија и јаболко што ја носеше после тоа, ирачката печат ја нарекува "сигурната змија", како и неколку накитни инсекти бубачки што ги носеше за да се запознае со Рускиот Министерка за Надворешни Работи Игор Иванов откако беше откриено дека руската тајна служба се обидело да го прислушкува Стејт Департментот. Проектот за Светска Правда

Медлин Олбрајт служи како почесен претседател на Проектот за Светска Правда [82] Проектот за Светска Правда работи за да се водат на глобално ниво, мултидисциплинарни напори за зајакнување на Владеење на Правото за развој на заедниците за можности и правичност. [83]

Контраверзии

Контраверзии за Уметничко Поседување

Според профилот на Вашингтон Пост Мајкл Добс, еден австриски човек, Филип Harmer, започна правна постапка против Олбрајт, тврдејќи дека Џозеф Корбел нелегално земал уметнички дела кои припаѓале на неговиот прадедо, Карл Nebrich. Nebrich,говорител на германскиот-јазик, индустријалец од Прага, беше принуден да се откаже од некои од неговите сопствености кога етнички Германци беа протерани од земјата по Втората светска војна под Beneš декрети. Неговиот стан, во 11 Hradčanská Улица во Прага, потоа беше даден на Корбел и неговото семејство, кои ја зедоа пред, исто така, да бидат принудени да побегнат во Америка. Harmer чувствувал како Корбел украл уметнички дела од неговиот прадедо, која беше оставен во станот. Ова прашање беше управуван од страна на братот на Олбрајт, Џон Корбел.

Радован Караџиќ

Во текот на својата прва расправа пред Меѓународниот кривичен трибунал за поранешна Југославија, Радован Караџиќ изјави дека Олбрајт, заедно со Ричард Холбрук му понудиле договор кој ќе му овозможи да избегне гонење за воени злосторства, ако тој замине од јавниот живот и политиката. Според Караџиќ, Олбрајт му понудил шанса да се пресели во Русија, Грција, Србија и да отвори приватна клиника, или да оди во Бијељина. Караџиќ беше цитиран како вели дека Холбрук или Олбрајт би сакале тој да исчезне и изрази страв за неговиот живот, велејќи "Јас не знам колку е долга раката на г-дин Холбрук или г-ѓа Олбрајт ... или дали таа рака ќе ме најде тука."