Мајао

Островот Мајао, наречен "Забранет остров" или "Заборавен остров", е остров на Француска Полинезија - дел од Приветрените Острови во архипелагот на Друштвените Острови. Тој е составен дел од општината Моореа-Мајао.

Мајао Mai'ao
Остров
Слика на Мајао, НАСА.
Прекар(и): "Забранет остров"
Мапа на островот Мајао
Земја	Франција
Прекуморски региони на Франција	Француска Полинезија
Архипелаг	Приветрени Острови
Група	Друштвени Острови
Општини	Список Моореа-Мајао
Површина
• Вкупна	8,8 км2 (34 ми2)
Надм. вис.	&10000000000000154000000154 м
Население
• Вкупно	299

Географија

Мајао се наоѓа на 106 км западно од Тахити. Тоа е мал трапезоиден остров со малку ридови и со површина од околу 9 км². Во неговиот центар, местото наречено Равеа се издига на 154 метри надморска височина. Две езера, Рото Ити во северниот и Рото Рахи во југоисточниот дел, се во внатрешноста на земјата. На островот лагуната е исполнета со два гребена: едниот природен на југ се нарекува Апоотоо, другиот на северозапад, издлабен во рамен гребен се вика Авареи. Таора О Мере, главното село на островот, се наоѓа на југозапад, помеѓу двете езера.

Историја

Легендата ја раскажува приказната на Таматафету, "поглаварот човекојадец на Мајао ". Во 19 век, благородништвото на островот потекнувало од кралската лоза на Теурура од Хуахине. По смртта без поколение на кралот на Мајао, Нануетере, младиот Нуу а Тауниуа бил однесен со кану од Хуахине и станал нов владетел на островот.

По оваа легенда, на 27 јуни 1897, владата на колонијата организирала индигенат на Приветрените Острови прикачувајќи го Maјао за Хуахине. Со оглед на тешкотиите во комуникацијата меѓу двата острови, на 20 февруари 1904, привремениот гувернер на Францускиот естаблишмент за Океанија островот административно го приклучил во областа на Тахити и Мореа.

На крајот на 1920-тите години, Англичанец по име Ерик Лавфорд Тровел, претставник на Поморската Компанија на Океанија, отворил продавница на островот. Злоупотребувајќи го вкусот од островјаните за увезени производи, вклучувајќи и алкохолни пијалаци, го задолжил трибуналот на Папете за наплата на кредит. На 20 декември 1928, судот му го одземал имотот на кралот Тауниуа, кој вклучувал неколку парцели во заедничката сопственост. За седум години, Тровер стекнал земјиште со купување или преку судот на други 26 сопственици. Викнат за помош од страна на жителите, пасторот Октава Моро му напишал на гувернерот за да го информира за ситуацијата. На 3 јули 1934, дошло до пресврт на ситуацијата, а на Тровер му била одземена земјата на Мајао од страна на неговиот личен доверител, Мелвил Берти Клеј. Гувернерот наредил истрага..

На 10 септември 1934, по совет на Моро, шеесет островјани оформиле земјоделска кооператива претседаван на чие чело застанал Тауниуа. На 1 октомври 1935, Тауниуа престанал да биде поглавар на островот за да стане почесен поглавар со месечен надоместок исплаќан од страна на колонијалната администрација. На 14 јули 1935, комисии по спроведената истрага ги потврдиле шпекулациите на Тровер (лажни докази, закани со пиштол, кражба) и тврдењата на населението Дотогаш Тровер имал стекнато 80% од земјиштето на островот.

По 1935 година, пасторот Октава Моро ги поттикнал жителите да формираат кооперација со цел да го откупат назад земјиштето од Државата. Оваа епизода довела до тоа луѓето од островот да развијат недоверба кон странците кои не се добредојдени на островот.

Потекло на поимот

На тахитски јазик, островот се нарекува Мајао Ити, " мала шепа / канџа на птица " ·, Тапуае Ману, отисок од птица " · или Теануануаитераи, " виножито".

Во 19 век, колонијалната француска администрација, островот го нарекла "Тубуаи-Ману (Maiao) ". Од крајот на 1930-тите, во употреба е името "Мајао".

Демографијата

Поглед на селото Таора O Мере

Населението е претежно младо и голем дел секојдневно зборува тахитски.

Демографски развој на Мајао

1977 година	1983 година	1988 година	1996 година	2002 година	2007 година	2012
220	190	231	283	308	299	335

Извор : ISPF 2015, освен 1977 (општина Мајао)

Економија

Економијата на островот се заснова на две традиционални активности : производство на копар и пандан, сушен и плетен, кој се користи на покриви на хотели и традиционални куќи. На островот постои основно училиште, нема хотел и постојат две продавници за храна, но производите се скапи а изборот ограничен.

Сообраќај

Приказ на островот

Островот нема писта, пристапот е само по морски пат, од неодамна, постои транспортниот брод Тапуае Ману, долг 17 м и 6 м широк. Може да пренесува вкупна тежина од 16 тони и 12 патници.

Наводи и белешки

Литература

Користена литература:

• Dictionnaire tahitien-français (француски и тахитски). Papeete. 1999. Архивирано од изворникот на 2008-04-05. Посетено на 2018-12-19.
• Atem, Carole (2015). „Maiao, l'île interdite“. Bulletin de la Société des Études Océaniennes (француски) (336): 70 à 94. ISSN 0373-8957.
• „Arrêté rattachant administrativement l'île Tubuai-Manu (Maiao) à Tahiti“ (PDF). Journal officiel: 224. 1904.
• „Décision n° 765 du 20 септември 1935“ (PDF). Journal officiel: 398. 1935.
• Gué, Julien (2012). „Maiao, l'île interdite aux touristes“ (француски). Посетено на 31 март 2016.
• Évolution de la population (француски). 2015. стр. Populations aux 6 derniers recensements selon [la] géographie par îles. Архивирано од изворникот на 2018-11-19. Посетено на 31 март 2016.
• „Ile Tupuae Manu ou Maiao Iti“. Посетено на 31 март 2016.