Мајао
Островот Мајао, наречен "Забранет остров"[2] или "Заборавен остров"[3], е остров на Француска Полинезија - дел од Приветрените Острови во архипелагот на Друштвените Острови. Тој е составен дел од општината Моореа-Мајао.
| Мајао Mai'ao | |
|---|---|
| Остров | |
 Слика на Мајао, НАСА. | |
| Прекар(и): "Забранет остров" | |
 Мапа на островот Мајао | |
| Земја | Франција |
| Прекуморски региони на Франција | Француска Полинезија |
| Архипелаг | Приветрени Острови |
| Група | Друштвени Острови |
| Општини | Список
|
| Површина | |
| • Вкупна | 8,8 км2 (34 ми2) |
| Надм. вис. | 154 м |
| Население | |
| • Вкупно | 299[1] |
Географија
уредиМајао се наоѓа на 106 км западно од Тахити. Тоа е мал трапезоиден остров со малку ридови и со површина од околу 9 км2. Во неговиот центар, местото наречено Равеа се издига на 154 метри надморска височина. Две езера, Рото Ити[Notes 1] во северниот и Рото Рахи[Notes 2] во југоисточниот дел, се во внатрешноста на земјата. На островот лагуната е исполнета со два гребена: едниот природен на југ се нарекува Апоотоо, другиот на северозапад, издлабен во рамен гребен се вика Авареи. Таора О Мере, главното село на островот, се наоѓа на југозапад, помеѓу двете езера.
Историја
уредиЛегендата ја раскажува приказната на Таматафету, "поглаварот човекојадец на Мајао ". Во 19 век, благородништвото на островот потекнувало од кралската лоза на Теурура од Хуахине. По смртта без поколение на кралот на Мајао, Нануетере, младиот Нуу а Тауниуа бил однесен со кану од Хуахине и станал нов владетел на островот[4].
По оваа легенда, на 27 јуни 1897, владата на колонијата организирала индигенат на Приветрените Острови прикачувајќи го Maјао за Хуахине. Со оглед на тешкотиите во комуникацијата меѓу двата острови, на 20 февруари 1904, привремениот гувернер на Францускиот естаблишмент за Океанија островот административно го приклучил во областа на Тахити и Мореа[5].
На крајот на 1920-тите години, Англичанец по име Ерик Лавфорд Тровел, претставник на Поморската Компанија на Океанија, отворил продавница на островот. Злоупотребувајќи го вкусот од островјаните за увезени производи, вклучувајќи и алкохолни пијалаци, го задолжил трибуналот на Папете за наплата на кредит. На 20 декември 1928, судот му го одземал имотот на кралот Тауниуа, кој вклучувал неколку парцели во заедничката сопственост. За седум години, Тровер стекнал земјиште со купување или преку судот на други 26 сопственици. Викнат за помош од страна на жителите, пасторот Октава Моро му напишал на гувернерот за да го информира за ситуацијата. На 3 јули 1934, дошло до пресврт на ситуацијата, а на Тровер му била одземена земјата на Мајао од страна на неговиот личен доверител, Мелвил Берти Клеј. Гувернерот наредил истрага.[6].
На 10 септември 1934, по совет на Моро, шеесет островјани оформиле земјоделска кооператива претседаван на чие чело застанал Тауниуа. На 1 октомври 1935, Тауниуа престанал да биде поглавар на островот за да стане почесен поглавар со месечен надоместок исплаќан од страна на колонијалната администрација[7]. На 14 јули 1935, комисии по спроведената истрага ги потврдиле шпекулациите на Тровер (лажни докази, закани со пиштол, кражба) и тврдењата на населението Дотогаш Тровер имал стекнато 80% од земјиштето на островот.
По 1935 година, пасторот Октава Моро ги поттикнал жителите да формираат кооперација со цел да го откупат назад земјиштето од Државата. Оваа епизода довела до тоа луѓето од островот да развијат недоверба кон странците кои не се добредојдени на островот.
Потекло на поимот
уредиНа тахитски јазик, островот се нарекува Мајао Ити, " мала шепа / канџа на птица "[8] ·[Notes 3], Тапуае Ману, отисок од птица "[9][8] ·[Notes 4] или Теануануаитераи, " виножито"[10][Notes 5].
Во 19 век, колонијалната француска администрација, островот го нарекла "Тубуаи-Ману (Maiao) "[5]. Од крајот на 1930-тите, во употреба е името "Мајао".
Демографијата
уреди
Населението е претежно младо и голем дел секојдневно зборува тахитски.
| 1977 година | 1983 година | 1988 година | 1996 година | 2002 година | 2007 година | 2012 |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 220 | 190 | 231 | 283 | 308 | 299 | 335 |
Извор : ISPF 2015, освен 1977 (општина Мајао)
Економија
уредиЕкономијата на островот се заснова на две традиционални активности : производство на копар и пандан, сушен и плетен, кој се користи на покриви на хотели и традиционални куќи[11]. На островот постои основно училиште, нема хотел и постојат две продавници за храна, но производите се скапи а изборот ограничен.
Сообраќај
уреди
Островот нема писта, пристапот е само по морски пат, од неодамна, постои транспортниот брод Тапуае Ману, долг 17 м и 6 м широк. Може да пренесува вкупна тежина од 16 тони и 12 патници.
Наводи и белешки
уредиБелешки
уреди- ↑ «Мала лагуна» Atem 2015
- ↑ «Голема лагуна» Atem 2015
- ↑ Mai'ao, канџа ; iti, мало (Académie tahitienne 1999)
- ↑ Tapua'e, отисок ; manu, птица (Académie tahitienne 1999)
- ↑ Te, определен член; ānuanua, виножито ; i, предлог ; ra'i, небо (Académie tahitienne 1999)
Наводи
уреди- ↑ Institut Statistique de Polynésie Française (ISPF). „TABLEAU II Population des communes et communes associées de Polynésie française“ (PDF) (француски). Архивирано од изворникот (PDF) на 2008-02-29. Посетено на 2007-12-02.
- ↑ Cohen, Paul (2005-05-01). „La Tour de Babel, le sac de Troie et la recherche des origines des langues : philologie, histoire et illustration des langues vernaculaires en France et en Angleterre aux XVIe-XVIIe siècles“. Études Épistémè (7). doi:10.4000/episteme.2829. ISSN 1634-0450.
- ↑ Viatge, Jean-Pierre (28 декември 2017). „Coup de projecteur sur Maiao, "l'île oubliée"“. TAHITI INFOS, les informations de Tahiti (француски). Посетено на 2018-01-05.
- ↑ Atem и др. 2015, стр. 72.
- ↑ 5,0 5,1 EFO и др. 1904.
- ↑ „Lexpol - Arrêté n° 625 C du 31/08/1934“. Архивирано од изворникот на 2016-04-16. Посетено на 2016-04-05.
- ↑ EFO и др. 1935.
- ↑ 8,0 8,1 Académie tahitienne и др. 1999.
- ↑ Atem и др. 2015, стр. 71.
- ↑ Tahiti Héritage.
- ↑ Atem и др. 2015, стр. 70.
Литература
уредиКористена литература:
уреди- Dictionnaire tahitien-français (француски и тахитски). Papeete. 1999. Архивирано од изворникот на 2008-04-05. Посетено на 2018-12-19.
- Atem, Carole (2015). „Maiao, l'île interdite“. Bulletin de la Société des Études Océaniennes (француски) (336): 70 à 94. ISSN 0373-8957.
- „Arrêté rattachant administrativement l'île Tubuai-Manu (Maiao) à Tahiti“ (PDF). Journal officiel: 224. 1904.[мртва врска]
- „Décision n° 765 du 20 септември 1935“ (PDF). Journal officiel: 398. 1935.[мртва врска]
- Gué, Julien (2012). „Maiao, l'île interdite aux touristes“ (француски). Посетено на 31 март 2016.
- Évolution de la population (француски). 2015. стр. Populations aux 6 derniers recensements selon [la] géographie par îles. Архивирано од изворникот на 2018-11-19. Посетено на 31 март 2016.
- „Ile Tupuae Manu ou Maiao Iti“. Посетено на 31 март 2016.