Крсто Папиќ
Крсто Папиќ (7 декември 1933 – 7 февруари 2013 година) бил хрватски сценарист и филмски режисер чија кариера се протегала повеќе од пет децении. Генерално се сметал за еден од најдобрите режисери на поранешна Југославија, а се вброил и во југословенскиот црн бран .
| Крсто Папиќ |
Биографија
уредиКрсто Папиќ бил роден во Вучи До, во близина на Никшиќ во денешна Црна Гора . [1] Неговите рани играни и документарни филмови биле дел од Хрватското и југословенското ново кино, и често се сметале за хрватски одглас на уметничкото движење Црн бран, кое најмногу се случувало во Србија. Дополнително, самиот Папиќ бил поврзан со политичкото движење Хрватска пролет во раните 1970-ти. Тој бил член на загрепскиот филмофилски круг под влијание на францускиот Нов бран, т.н. „ Хичкокинци “, заедно со филмаџиите и критичарите Анте Петерлиќ, Зоран Тадиќ, Бранко Иванда, Петар Креља и фокусиран на филмските критичари Владимир Вуковиќ и Хрвоје Лисински. Двата најпознати рани играни филмови на Папиќ, Лисиче и <i id="mwHw">Представа Хамлета и Мрдуши Доњој</i>, често биле напаѓани од владини извори. Лисиче не добил дозвола да ја претставува Југославија на Канскиот филмски фестивал, па влегол во програмата на Квинзејн во 1970 година. [2] Избавитељ бил силно критикуван од Стипе Шувар, кој алудирал дека алегоријата на тој филм за фашизмот всушност се однесувала и на комунизмот .
Последователните играни филмови на Папиќ биле покласични во нивната нарација, но повторно политички контроверзни. Особено „Наследството на вујко ми“, критички филм за политичката ситуација на Југославија под титоизмот за време на периодот на Информбирото, (номиниран за Златен глобус во 1989 година) [3] бил опкружен со контроверзии и политички напади од традиционалните партиски кругови и особено од организациите на партизанските ветерани што довело до одложување на продукцијата.
Папиќ бил награден со највисоката хрватска награда Владимир Назор за животно остварување во кинематографијата во 2006 година, [4] и со Grand Prix Special des Amériques (за исклучителен придонес во кинематографската уметност) во 2004 година. [5]
Починал во Загреб на 7 февруари 2013 година по битка со рак на желудникот, на 79-годишна возраст. [6]
Филмографија
уреди- 1965 – Клучот ( Кључ ) – Омнибус филм со делови во режија на Ванча Кљаковиќ, Крсто Папиќ и Антун Врдољак ; Сегментот на Папиќ е насловен Чекајќи ( Чекати ).
- 1967 – Илузија ( Илузија )
- 1969 година – Лисици ( Лисиче ) – влезе во Квинзејн
- 1973 – Изведба на Хамлет во селото Мрдуша Доња ( Predstava Hamleta u selu Mrduša Donja – влезе во официјалната селекција на Берлинскиот филмски фестивал
- 1976 – Спасителот на стаорци ( Избавитељ ) – познат и како „Искупител“ – прва награда на Меѓународниот фестивал на научно-фантастична филм во Трст во 1977 година и на Фантаспорто во 1982 година
- 1980 – Тајната на Никола Тесла ( Тајна Николе Тесле ) – на англиски јазик
- 1988 – Наследството на мојот вујко ( Život sa stricem ) – номиниран за наградата Златен глобус (најдобар странски филм)
- 1991 – Приказна од Хрватска ( Priča iz Hrvatske ) – позната и под дистрибутерскиот наслов Idaho Potato
- 1999 – Кога мртвите почнуваат да пеат ( Кад мртви запјевај )
- 2003 – Инфекција ( Инфекција ) – римејк на The Redeemer
- 2012 – Цветен плоштад ( Цвјетни трг )
Наводи
уреди- ↑ „Krsto Papić u razgovoru: "Želim pridobiti vječnu publiku"“ (PDF). Hrvatski Studiji - Zagreb. стр. 10. Посетено на 30 December 2018.
- ↑ „Krsto Papic“. Архивирано од изворникот на 2014-10-06. Посетено на 2010-12-13.
- ↑ „My Uncle's Legacy“. Golden Globes. Посетено на 30 December 2018.
- ↑ „"Vladimir Nazor" zaslužnima u kulturi“. Novi List. 20 June 2007. Архивирано од изворникот на 30 December 2018. Посетено на 30 December 2018.
- ↑ „Awards of the Montreal World Film Festival - 2004“. FFM - Montreal. Посетено на 30 December 2018.
- ↑ Matić, Ružica (2013-02-07). „'Bio je uzor i učitelj, njegovo ime bilo je garancija kvalitete' - 24sata“. 24sata.hr (хрватски). 24sata. Посетено на 12 February 2013.
Поврзано
уреди- Krsto Papić at IMDb