Кино Нуово

„Кино Нуово“
'
Главен и одговорен уредник	Џозеф Грико
Категории	Филмски магазин
Честота	Еднаш во две седмици (1952-1958); Двомесечно (1958-1996);
Основач	Гвидо Аристарко
Основано	1952
Прв број	15 декември 1952
Последен број	1996
Земја	Италија
Седиште	Милано
Јазик	Италијански

Кино Нуово било левичарско италијанско филмско списание кое постоело помеѓу 1952 и 1996 година. Неговото седиште било во Милано, Италија.

Историја и профил

Кино Нуово било основано од филмскиот критичар Гвидо Аристарко во 1952 година.^[1]^[2] Првиот број бил објавен во Милано на 15 декември 1952 година. Гвидо Аристарко, исто така, го водел списанието, кое прво излегувало на две недели, а од изданието јули-август 1958 година станало двомесечно. Списанието имало канцеларии во Рим, Париз, Њујорк, Мексико Сити и Прага.

Кино Нуово имало марксистички став и било една од целите на италијанската влада како и другите левичарски публикации.^[3] Гвидо Аристарко го поддржал неореалистичкото кино на Италија преку неговите написи објавени во списанието.^[2] Џозеф Грико бил меѓу главните уредници и Руди Бергер бил еден од соработниците.^[4] Од 1954 до 1956 година Чезаре Заватини објавувал фото-есеи во Кино Нуово.^[5]

Наводи

↑ „Guido Aristarco“. Good Reads. Посетено на 2 February 2017.
↑ ^2,0 ^2,1 Fernando Ramos Arenas (Spring 2012). „Writing about a Common Love for Cinema: Discourses of Modern Cinephilia as a trans-European Phenomenon“ (PDF). Trespassing Nation (1).
↑ Rosanna Maule (2008). Beyond Auteurism: New Directions in Authorial Film Practices in France, Italy and Spain since the 1980s. Bristol; Chicago: Intellect Books. стр. 37. ISBN 978-1-84150-204-5.
↑ Saverio Giovacchini (2011). „Living peace after the massacre: Neorealism, colonialism and race“. Во Saverio Giovacchini; Robert Sklar (уред.). Global Neorealism: The Transnational History of a Film Style. Jackson, MS: University Press of Mississippi. стр. 153. ISBN 978-1-61703-123-6.
↑ Maria Antonella Pelizzari (2012). „Un Paese (1955) and the Challenge of Mass Culture“. Études photographiques (30).

[goodr-1] „Guido Aristarco“. Good Reads. Посетено на 2 February 2017.

[fra-2] 2,0 ^2,1 Fernando Ramos Arenas (Spring 2012). „Writing about a Common Love for Cinema: Discourses of Modern Cinephilia as a trans-European Phenomenon“ (PDF). Trespassing Nation (1).

[3] Rosanna Maule (2008). Beyond Auteurism: New Directions in Authorial Film Practices in France, Italy and Spain since the 1980s. Bristol; Chicago: Intellect Books. стр. 37. ISBN 978-1-84150-204-5.

[4] Saverio Giovacchini (2011). „Living peace after the massacre: Neorealism, colonialism and race“. Во Saverio Giovacchini; Robert Sklar (уред.). Global Neorealism: The Transnational History of a Film Style. Jackson, MS: University Press of Mississippi. стр. 153. ISBN 978-1-61703-123-6.

[5] Maria Antonella Pelizzari (2012). „Un Paese (1955) and the Challenge of Mass Culture“. Études photographiques (30).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]