Исусовото крштевање (слика)
Исусовото крштевање — слика завршена околу 1475 година во ателјето на италијанскиот ренесансен сликар Андреја дел Верокио и генерално му се припишува нему и на неговиот ученик Леонардо да Винчи. Некои историчари на уметност дека можеби и други членови на работилницата на Верокио имале свој придонес при изработката на сликата.
| |
| Творец | Андреја дел Верокио и Леонардо да Винчи |
|---|---|
| Година | 1472–1475 |
| Вид | Масло на дрво |
| Димензии | 177 см × 151 см |
| Место | Уфици, Florence |
Сликата го прикажува Крштевањето на Исус од Јован Крстител како што е запишано во библиските евангелија на Матеј, Марко и Лука. Ангелот лево се смета дека е насликан од младиот Леонардо, факт што возбудува толку многу посебни коментари и митологија, што често се занемарува важноста и вредноста на сликата како целина и во рамките на опусот на Верокио. Современите критичари, исто така, му припишуваат голем дел од пејзажот во позадина на Леонардо.[1] Сликата е сместена во галеријата Уфици во Фиренца.
Содржина
уредиСликата го прикажува Крштевањето на Исус од Јован Крстител на бреговите на реката Јордан. Има два ангели, едниот ја држи Исусовата облека, а другиот е со скрстени раце. И двата ангели се наоѓаат пред палма, која го означува спасението и животот.[2] Додека е бос во реката, Јован Крстител е облечен во наметки со ореол над главата. Тој држи стап со златен крст на врвот додека ја истура водата од реката врз главата на Исус.[2] Исус има ореол над главата додека е прикажан како бос се моли во реката. Тој има мала облека што му ги покрива гениталиите со видливи срамни влакна кои ѕиркаат низ него.[2] Има натпис на свитокот што Јован го има на рака, кој ги вклучува првите два збора од пасусот од Јован 1:29, „ECCE AGNUS DEI QUI TOLLIT PECCATA MUNDI“ („Еве Го Јагнето Божјо, Кое ги зеде гревовите на светот врз Себе").[3] Исто така, на сликата е прикажан и грабливец кој се наоѓа над главата на Јован и се спушта во дрвјата во позадина. Божјите раце можат да се видат на врвот на сликата што доаѓа од небото додека се отвора.[2] Сјајниот гулаб и сончевите зраци се наоѓаат над нив, и тие го симболизираат Светиот Дух, откривајќи ја божествената природа на Исус.[2]
Историја
уредиАндреја дел Верокио бил вајар, златар и сликар кој имал голема и успешна работилница во Фиренца во втората половина на 15 век.[4] Верокио ги обучувал своите чираци така што ги натерал да учат површинска анатомија, цртање, механика, скулптура и употреба на светлина и сенка.[5] Тој, исто така, ги запознал своите студенти со предмети како што се географија, италијанска литература и поезија.[5] Верокио бил познат по тоа што имал издвоено посебни простори во своите дела за неговите чираци да ги скицираат и на крајот да сликаат дел од сликата.[6] Меѓу неговите чираци и блиски соработници биле сликарите Ботичели, Франческо Ботичини, Пјеро Перуџино, Франческо ди Симоне, Лоренцо ди Креди и Леонардо да Винчи .[6][7][8]
Верокио самиот не бил плоден сликар и многу малку слики се припишуваат на неговата рака, а неговата слава лежи главно во неговите скулптурни дела. Сликите на Верокио, како што се типични за фирентинските дела од тој датум, се во темпера на дрвена плоча. Техниката на сликање уметнички дела во маслена боја, претходно користена во Италија само за издржливи предмети како парадни штитови, била воведена во Фиренца од холандски и фламански сликари и нивните увезени дела околу датумот кога е создадена оваа слика.
Според Антонио Били (1515), сликата била нарачана од братот на Верокио, Дон Симон, поглаварот на монашката црква во Сан Салви околу 1468 година [9][10] Верокио го насликал општиот пејзаж заедно со Христос и Свети Јован на почетокот на неговата кариера.[11] Друг придонес во централното пејзажно подрачје бил еден од помошниците на Верокио, Франческо Ботичини. Последователно, од ученикот на Верокио, Леонардо да Винчи, било побарано да наслика ангел во композицијата на неговиот господар. Се смета дека Леонардо насликал голем дел од позадинскиот пејзаж, како и ангелот, додека остатокот од сликата е во темпера.[12] Според Џорџо Вазари, кој разговарал за ова дело во неговите Животи на Верокио и Леонардо, ангелот на Леонардо и разбирањето на боите биле толку импресивни што Верокио се откажал од сликањето.[6][12] Вазари лично не го познавал Леонардо, така што вистинитоста на овие приказни е непозната,[6] иако се чини дека сликарството на Верокио нагло престанало, а неговото последно познато сликано дело е Богородица и детето со два ангела, кое тој го натерал својот помошникот Лоренцо ди Креди да го заврши делото.[6]
Вилијам Е. Валас смета дека по создавањето на првиот ангел од Леонардо, Верокио го додал вториот ангел да го придружува ангелот на Леонардо. Валас заклучува дека Guidizio dell'occhio („вистинско око“) на Верокио ја фатил потребата овој ангел да се додаде на правото за ребалансирање на составот на делото. Повеќето италијански слики од 14 и 15 век на оваа религиозна тема вклучуваат два или повеќе ангели.[13] Според поновата техничка анализа, Верокио го започнал ова дело во околу 1468 година, кој потоа бил ставен настрана неколку години пред Леонардо да преработи делови од површината на сликата во 1470-тите.[14]
Потекло
уредиСликата во одреден момент била пренесена од црквата Сан Салви во сестринството Валомбросан во Санта Вердијана. Во 1810 година, влегла во колекцијата на Accademia и преминала во Уфици во 1959 година.
Наводи
уреди- ↑ http://cavallinitoveronese.co.uk/general/view_artist/45
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Zöllner, Frank (2000). Leonardo da Vinci, 1452–1519. Taschen. стр. 14–15. ISBN 9783822859797.
- ↑ Soria, Martin (1960). „Murillo's Christ and St. John the Baptist“. The Art Institute of Chicago Quarterly. 54 (2): 12–14 (3 pages). JSTOR 4119874 – преку JSTOR.
- ↑ Ilan Rachum, The Renaissance: an Illustrated Encyclopedia, 1979, ISBN 0-7064-0857-8
- ↑ 5,0 5,1 Isaacson, Walter (2018). Leonardo da Vinci. New York: Simon & Schuster Paperbacks. стр. 32–56. ISBN 9781501139161.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Dunkerton, Jill (2011). „Leonardo in Verrocchio's Workshop: Re-examining the Technical Evidence“. National Gallery Technical Bulletin. 32: 4–31. JSTOR 42616226 – преку JSTOR.
- ↑ Passavant, Günter. „Andrea del Verrocchio: Italian painter and sculptor“. Britannica.
- ↑ Vasari, Giorgio (1998). The Lives of the Artists. United Kingdom: Oxford University Press. стр. 232–241. ISBN 9780191605482.
- ↑ Dempsey, Charles (2019). Sculptor and Painter of Renaissance Florence. Princeton University Press. стр. 76. ISBN 9780691183367.
- ↑ Angela Ottino della Chiesa, The Complete Paintings of Leonardo da Vinci, Penguin, (1967) ISBN 978-0-14-008649-2
- ↑ Masters in Art: A Series of Illustrated Monographs. Boston, MA: Bates and Guild Company. 1905.
- ↑ 12,0 12,1 Wallace, Robert (1966). The World of Leonardo: 1452–1519. New York: Time-Life Books. стр. 27–28.
- ↑ Wallace, William (1995). „Verrocchio's "Giudizio dell'occhio"“. Source: Notes in the History of Art. 14 (2): 7–10 (4 pages). doi:10.1086/sou.14.2.23205625. JSTOR 23205625 – преку JSTOR.
- ↑ Dunkerton, Jill (2011). „Leonardo in Verrocchio's Workshop: Re-examining the Technical Evidence“. National Gallery Technical Bulletin. 32: 6. JSTOR 42616226 – преку JSTOR.
Дополнително читање
уреди- Brown, David Alan (1998). Leonardo da Vinci: Origins of a Genius. New Haven: Yale University Press.
Надворешни врски
уреди- Леонардо да Винчи: анатомски цртежи од Кралската библиотека, замокот Виндзор, каталог на изложба целосно онлајн како PDF од Метрополитен музејот на уметноста, кој содржи материјал за Крштевањето на Христос (види индекс)