Енрике Моренте
Енрике Моренте Котело (25 декември 1942 – 13 декември 2010 година), познат како Енрике Моренте, бил фламенко пејач (на шпански, кантаор) и контроверзна фигура во светот на современото фламенко. По неговите почетоци, тој се втурнал во експериментализам, пишувајќи нови мелодии за канте (пеење фламенко) и џем со музичари од сите стилови, без да се откаже од своите корени во традиционалното фламенко пеење, кое продолжил да го негува и покрај критиките.[1][2]
| Енрике Моренте | |
|---|---|
 | |
| Животописни податоци | |
| Родено име | Енрике Моренте Котело |
| Роден(а) | 25 декември 1942 Гранада, Шпанија |
| Починал(а) | 13 декември 2010 (возр. 67) Мадрид, Шпанија |
| Жанрови | нов фламенко |
| Занимања | пејач, текстописец |
| Период на активност | 1960ти–2010 |
| Мреж. место | enriquemorente.com |
Биографија
уредиЕнрике Моренте, роден во традиционалниот кварт Албаицин во Гранада, почнал да пее како сесес (член на група деца кои пеат, танцуваат и свират кастанети на одредени религиозни фестивали).[3] Почнал да се чувствува привлечен кон пеењето фламенко уште како дете и имал можност да учи на семејни собири и да слуша познати личности од Гранада како Кобитос, семејството на „Хабикуелаите“ или Аурелио Селес (Аурелио де Кадис).
Уште во тинејџерските години, Моренте заминал да живее во Мадрид за да започне професионална кариера како пејач. Таму можел да запознае некои стари мајстори како Пепе де ла Матрона и Бернардо ел де лос Лобитос, и учел колку што можел од нив. Пепе де ла Матрона покажал посебен интерес да го подучува младиот пејач.[4] Во Мадрид почнал да пее во клубови за навивачи на фламенко. Во 1964 година, тој потпишал договор со Балетот де Мариенма, со кој потоа настапувал на шпанскиот павилјон на светскиот саем во Њујорк и во шпанската амбасада во Вашингтон. Подоцна тој учествувал на фестивалот на фламенко во Театро де лос Алказарес де лос Рејес Кристијанос, заедно со Хуан Талега, Фернанда и Бернарда де Утрера, Гаспар де Утрера, Томас Торе и Антонио Мајрена. Во текот на таа и следната година, тој исто така ги обиколил Европа и Јапонија со различни танцови фламенко компании.
Први снимки
уредиМоренте за првпат ја снимил песната Канте фламенко во 1967 година со гитаристот Феликс де Утрера. Снимката добила специјална награда од Катедрата за Фламенкологија. Неговите први снимки покажале длабоко познавање на традиционалното фламенко, редок квалитет за пејачите од неговата генерација.[3] Во овој период го остварил и својот прв контакт со гитаристот Маноло Санлукар, со кој соработувал во неколку наврати. Санлукар го придружувал на неговиот концерт во Атенео де Мадрид, кога за првпат фламенко пејач настапил во таа престижна културна институција.
Во 1971 и 1972 година, тој бил на турнеја во Мексико со гитаристката Парила де Херез и танчерката Ана Парила, турнеја која вклучувала негово претставување во Аудиториумот на Универзитетот на Америка и настапи во Линколн центарот (во кој настапил повторно во 1973) и Шпанскиот институт во Њујорк. Во 1972 година, тој бил награден и со Национална награда за фламенко пеење од Катедрата за Фламенкологија во Херес де ла Фронтера.
Подоцнежна работа
уреди
Во 1995 година тој се појавил во филмот на Карлос Саура Фламенко и ја снимил својата најконтроверзна снимка: Омега, заедно со алтернативната рок група Лагартија Ник, со учество на гитаристи како Томатито, Висенте Амиго, Хуан Мануел Канизарес и Мигел Кортес и перкусионисти како Тино ди Жералдо. Фламенко и панк рок се мешаат со песни од Леонард Коен и стихови од книгата на Федерико Гарсија Лорка „Поет во Њујорк“, заедно со традиционалните стихови на фламенко. Делото било изведено на Меѓународниот фестивал на Беникасим во 2008 година, под уметничкото име Моренте Омега кон Лагартија Ник (Антонио Аријас, Давид Фернандес, Лорена Енџуто и Хесус Рекуена).[5]
Во декември 2010 година било објавено дека Моренте паднал во кома по операција на чир и дека бил прогласен за мозочно мртов.[6] Починал во Мадрид на 13 декември 2010 година.[7]
Филмографија
уреди- Фламенко. Режија: Карлос Саура (1995)
- Моренте суења Ла Алхамбра. Режија: Хосе Санчес-Монтес (2005)
- Иберија. Режија: Карлос Саура (2005)
- Моренте. Режија: Емилио Р. Барачина (2011)
Наводи
уреди- ↑ Enrique Morente in macande.com Архивирано на {{{2}}}.
- ↑ D'Averc, Alexandre. „A desire and a quest for everything. Enrique Morente, cantaor. Interview“. flamenco-world.com. Архивирано од изворникот на 11 May 2007. Посетено на 2 December 2006.
- ↑ 3,0 3,1 Álvarez Caballero, Ángel: "Enrique Morente", La discografía ideal del flamenco, Planeta, Barcelona, 1995 ISBN 84-08-01602-4
- ↑ Quoted at www.enriquemorente.com Архивирано на 5 декември 2006 г.
- ↑ „New addition :: Morente Omega con Lagartija Nick“. fiberfib.com. Архивирано од изворникот на 15 May 2008. Посетено на 1 January 2009.
- ↑ „Family Says Spanish Flamenco Singer Is Brain Dead“. The New York Times. Associated Press. 13 December 2010. Посетено на 13 December 2010.
- ↑ „Fallece Enrique Morente, el último poeta flamenco“. El Mundo. 13 December 2010. Посетено на 13 December 2010.
Надворешни врски
уреди„Biography“. World Music Central. Архивирано од изворникот на 2007-11-23. Посетено на 2022-04-01. Muñoz, Daniel (2000). „Interview (includes video with Cheqara Orchestra)“. flamenco-world.com. Архивирано од изворникот на 17 May 2007. Zatania, Estela. „Review of concert at Festival de las Minas“. deflamenco.com. Архивирано од изворникот на 27 September 2007. Посетено на 1 December 2006.