Двостих

Двостих или дистих (старогрчки: δίστιχον) или куплет (француски: couplet) — книжевен поим што значи строфа составена од два стиха. Најчесто двата стиха се римуваат (со машка, женска или дактилна рима). Двостихот изразува релативно целосна мисла. Можни се и двостихови, во кои стиховите не се римуваат еден со друг, туку со соседната строфа, но ова е практично варијанта на катренот.

Во старогрчката и римската поезија се користел елегискиот стих - посебен вид двостих, во кој првиот стих е напишан со хексаметар (шест стапки), а вториот - со пентаметар (пет стапки). Се јавува во пишување елегии, епитафи и епиграми. Слого-тоничниот стих доведува до промени: на местото на долгите слогови тие се ставаат нагласени, а на местото на кратките - ненагласени. Двостихот се среќава во поезијата на сите народи.

Во европската поезија, елегискиот стих го користат Гете, Шилер, Пушкин и многу други. Двостихот е особено погоден за минијатурни литературни жанрови (епиграми, афоризми, епитафи). Се користи и во наративна, реминисцентна и рационална поезија.

Примери

• Македонска народна песна „Вино пијам ем ракија“:

Вино пијам, ем ракија

Коња јавам, аџамија.

Коњ ме шета горе-доле,

Горе-доле низ тоа поле.

Ме однесе в ладна меана,

Во меана до три моми.

Прва точи, другата носи,

А третата мене ме гледа.

Па ја качив на коњчето,

Ја однесов право дома.