Димитар Дојамов
Димитар Дојамов (грчки: Δημήτριος Δογιάμας, Димитриос Доjaмас или Μήτρος Δογιάμα, Митрос Доjaма или καπετάν Μπήκας, капетан Бикас), бил деец на грчка андартска чета во Македонија, ренегат од Внатрешната македонско-одрински револуционерна организација.
Животопис
уредиТрајан Доjaмов е роден во семејството на Христо и Гиља (Ангелика) Дојамови во гуменџенското село Баровица, што тогаш е во Османлиското Царство, денес Кастанери, Грција. Знае да пишува и на бугарски и на грчки јазик. Трајан има тројца браќа - Гоно (Гонос), Трајан (Трајанос) и Лазар (Лазарос), како и сестра Марија. Турците ги уапсиле Гоно и Димитар, откако Лазар и Трајан преминале во илегала и се вклучуваат во вооружена чета, но успеваат да избегаат и се приклучуваат кон другите двајца браќа.
Четата се наоѓа во Пајак планина и се занимава со разбојништво, додека во 1905 година не создава врска со андартската чета на Михаил Мораитис. По убиството на последниот, браќата организираат новата чета на грчката пропаганда во регионот. Димитар Дојамов учествува во чести судири со чети на ВМОРО во реонот на Пајак и во Ениџевардарското Езеро. Во 1906 година ги проширува своите активности во Гевгелиско, со помош на Христо Дељов. По убиството на Ага Ќосе Емин во Ениџе Вардар, групата на браќа Дојамови е разбиена. Четата на Гоно и Димитар Дојамови во 1907 година води борби со четите на Борис од Саракиново (Μπόρις Σαρακίνωφ) во март месец, со подвојводата на Апостол Петков, Христо Танчев кехајата (Χρήστο Τάντση Κεχαγιά) во јули месец, како и со четата на самиот Апостол Петков во ноември во Крива. Во исто време е подпомогмат од раководителот на грчката пропаганда во Гуменџе, Ангелакис Сакелариус.
Во 1908 година четата му се состои од Гркомани од селата Крива, Баровица, Црна река, Бојмица и Дабово. Продолжува во илегала и по Младотурската револуција од јули 1908 година.
Димитар учествува како доброволец во грчката армија во Балканските војни. Убиен е од локалните Македонци во 1936 година. Доделени му се медали од Кралството Грција, како признание за неговата активна дејност. За време на окупацијата на Грција од страна на силите на Оската неговите синови Лазарос и Евангелос се вклучени во националната отпор на Општогрчката ослободителна организација (ПАО) и Едес. Убиени се во борба кај Кукуш со сили на ЕЛАС во 1944 година [1].