Двостих или дистих[1] (старогрчки: δίστιχον) или куплет (француски: couplet) — книжевен поим што значи строфа составена од два стиха.[2] Најчесто двата стиха се римуваат (со машка, женска или дактилна рима). Двостихот изразува релативно целосна мисла. Можни се и двостихови, во кои стиховите не се римуваат еден со друг, туку со соседната строфа, но ова е практично варијанта на катренот.

Во старогрчката и римската поезија се користел елегискиот стих - посебен вид двостих, во кој првиот стих е напишан со хексаметар (шест стапки), а вториот - со пентаметар (пет стапки). Се јавува во пишување елегии, епитафи и епиграми. Слого-тоничниот стих доведува до промени: на местото на долгите слогови тие се ставаат нагласени, а на местото на кратките - ненагласени. Двостихот се среќава во поезијата на сите народи.

Во европската поезија, елегискиот стих го користат Гете, Шилер, Пушкин и многу други. Двостихот е особено погоден за минијатурни литературни жанрови (епиграми, афоризми, епитафи). Се користи и во наративна, реминисцентна и рационална поезија.

Примери

уреди
  • Македонска народна песна „Вино пијам ем ракија“:
Вино пијам, ем ракија
Коња јавам, аџамија.
Коњ ме шета горе-доле,
Горе-доле низ тоа поле.
Ме однесе в ладна меана,
Во меана до три моми.
Прва точи, другата носи,
А третата мене ме гледа.
Па ја качив на коњчето,
Ја однесов право дома.

Наводи

уреди
  1. „дистих“Дигитален речник на македонскиот јазик
  2. „Композиција на песните“. Македонски јазик. Посетено на 22 јануари 2022.