Грчки фонд за финансиска стабилност

Грчки фонд за финансиска стабилност (грчки: Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), или ГФФСгрчки фонд создаден да помогне во стабилизирањето на грчкиот банкарски сектор во услови на грчката должничка криза.

Формирање

уреди

Со седиште во Атина, ГФФС е основана во јули 2010 година според Законот 3864/2010 како правно лице во државна сопственост со цел „да придонесе за одржување на стабилноста на грчкиот банкарски систем, заради јавниот интерес“.[1] Тој започнал со работа на 30 септември 2010 година со назначување на членовите на Управниот одбор на фондот.[2]

Фондот е наменет од Европскиот фонд за финансиска стабилност (ЕФСФ) со 50 милијарди евра за докапитализација на грчките банки.[1][3]

Управување

уреди

Првично управуван од Управен одбор, на 30 јануари 2013 година, управувањето на фондот било реорганизирано во двостепена управувачка структура, составена од Генерален совет и Извршен одбор.[2] Додека Анастасија Сакелариу била назначена за извршен директор, како дел од Извршниот одбор, Пол Костер станал претседател на Генералниот совет. Сепак, Костер поднел оставка на 15 март 2013 година и бил заменет од Христос Склавунис. [4]

По парламентарните избори во јануари 2015 година, се очекувало новата влада на СИРИЗА да го замени Склавонис со Панајотис Румелиотис [5], додека Сакелариу да остане извршен директор.[6] Набргу потоа, Склавоунис поднел оставка од својата функција како претседател.[7]

Сакелариу (Главен извршен директор на HFSF помеѓу 2013 и 2015 година) морала да биде замолена од грчката влада да се повлече од својата позиција во мај 2015 година, бидејќи била обвинета, заедно со другите 25 поранешни директори на Hellenic Post Bank, за извршување измама и перење на пари.[8]

Операции

уреди

Во текот на првата година и половина по неговото создавање, ГФФС имал капитал од 1,5 милијарди евра. Во тоа време единствената банка што добивала средства од неа била Њу Протон.[9][10]

Во пролетта 2013 година, ГФФС заедно со Банката на Грција го предводела спојувањето на десет грчки банки во четири „системски“ банки.[11]

До почетокот на 2015 година, ГФФС го задржала преостанатиот тампон од 11 милијарди евра во обврзници на ЕФСФ што грчката влада во заминување имала намера да ги пренамени како кредитна линија за претпазливост.[3] Во февруари 2015 година, новата администрација предводена од СИРИЗА преговарала со Тројката за шестмесечно продолжување на Главниот договор за финансиска помош. Администрацијата предложила пренамена на преостанатите средства за кејнзијански антициклични инвестиции во небанкарскиот економски сектор. Сепак, Еврогрупата инсистирала на тоа дека преостанатиот тампон „може да се користи само за докапитализација на банките“.[12]

Народна банка на Грција

Во 2014 година ГФФС имал претставник (Независен неизвршен член) во одборот на директори на Националната банка на Грција.[13]

Алфа банка

ГФФС има претставник (неизвршен член) во одборот на директори на Алфа банка (12 мај 2015 година); овој претставник е член на Одборот за управување со ризици на банката, Одборот за ревизија, Одборот за наградување и Комитетот за корпоративно управување и номинации.[14]

Еуробанк-Ергасијас СА

ГФФС има претставник (неизвршен директор) во одборот на директори на банката Eurobank Ergasias (13 мај 2015 година).[15]

Банка Пиреја

ГФФС има претставник во одборот на директори на Банка Пиреја (2015).[16]

ГФФС има опција за обврзници од 2 милијарди евра во акции на Банка Пиреја во декември 2022 година [17] Заклучно со ноември 2020 година, вкупната пазарна капитализација на банката била помала од 500 милиони евра. Претворањето било активирано во ноември 2020 година, давајќи му на ГФФС дополнителни 35 % удел на банката,[18] во вредност од помалку од 200 милиони евра, загуба на хартија од над 1,5 милијарди евра.[19]

Наводи

уреди
  1. 1,0 1,1 Daniel Munevar, "Greece: The PSI and the process of bank recapitalization (2012-2016)", CADTM (24 January 2017).
  2. 2,0 2,1 HFSF 2013
  3. 3,0 3,1 Georgiopoulos, George (17 February 2015). „Greek bank rescue fund's cushion reverts to lenders if no deal“. Reuters. Архивирано од изворникот на 2019-03-27. Посетено на 21 February 2015.
  4. HFSF 2013.
  5. Zarifi, Anna (2 February 2015). „Panagiotis Roumeliotis to head Hellenic Stability Fund“. Times of Change. Архивирано од изворникот на 2015-04-11. Посетено на 11 April 2015.
  6. „Panayiotis Roumeliotis poised for bank bailout fund chair“. Kathimerini. 6 February 2015. Посетено на 11 April 2015.
  7. Stamouli, Nektaria (23 March 2015). „Greece's Bank-Rescue Fund Chairman Resigns“. Wall Street Journal. Посетено на 11 April 2015.
  8. Angeliki Koutantou, "Greek bank bailout fund CEO asked to resign -government official" Архивирано на 7 мај 2019 г., Reuters (May 7, 2015).
  9. "Hellenic Financial Stability Fund - What we do." Архивирано на 2 август 2020 г. Retrieved May 21, 2016.
  10. George Georgiopoulos, Harry Papachristou and Angeliki Koutantou, "Greece activates rescue fund to save Proton Bank" Архивирано на 4 мај 2019 г., Reuters (October 10, 2011).
  11. Green, Elaine (24 September 2013). „Greek Banking No Longer Lost At Sea?“. Forbes. Посетено на 21 February 2015.
  12. (20 февруари 2015). "Eurogroup statement on Greece". Соопштение за печат. Архивирано на 14 февруари 2018 г.
  13. „NATIONAL BANK OF GREECE: Board of Directors“. National Bank of Greece. 23 March 2015. Посетено на 19 May 2015.
  14. „ALPHA BANK: Board of Directors“. Alpha Bank. 12 May 2015. Архивирано од изворникот на 2017-09-20. Посетено на 19 May 2015.
  15. „ANNOUNCEMENT: Replacement of the Board of Directors“. Eurobank Ergasias . 13 May 2015. Архивирано од изворникот на 2015-05-21. Посетено на 19 May 2015.
  16. „PIREAUS BANK: Board of Directors (BoD) Composition“. Piraeus Bank. 2015. Архивирано од изворникот на 2013-11-01. Посетено на 19 May 2015.
  17. Hellenic Financial Stability Fund (November 2019). „Interim Statement of Financial Position of the Hellenic Financial Stability Fund, as of 30 June 2019“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2020-06-21. Посетено на 2022-04-18.
  18. „Cancellation of the CoCo coupon payment“. 2020-11-23.
  19. „Greece had a plan for its banks. Then the coronavirus struck“. POLITICO. 2020-11-27. Посетено на 2020-11-30.

Надворешни врски

уреди