Градење на заедницата
Градењето на заедницата ― поле на практики насочени кон создавање или унапредување на заедницата меѓу поединците во регионално подрачје (како соседството ) или со заедничка потреба или интерес. Тоа често е опфатено во областите на организирање на заедницата, организација на заедницата, работа во заедницата и развој на заедницата.
Може да се искористи широк спектар на практики за градење заедница, почнувајќи од едноставни настани како што се собиранки во кои учесниците си носат своја храна и мали книжевни дружоци, до напори од поголеми размери, како што се масовни фестивали и градежни проекти кои вклучуваат месни учесници наместо надворешни изведувачи.
Активистите и работниците во заедницата се ангажирани во напорите за градење заедница во индустријализираните нации ја гледаат очигледната загуба на заедницата.Во овие општества како клучна причина за општествената дезинтеграција и појавата на многу штетни однесувања. Тие може да го гледаат градењето заедница како средство за справување со перцепираната социјална нееднаквост и неправда, поединечната и збирната благосостојба и негативните влијанија на инаку исклучените и/или маргинализираните поединци.
Повторно градење
уредиВодството, географијата, историјата, социо-економскиот статус традиционално се користени за да се објасни успехот на заедницата и нејзината благосостојба. Роберт Патнам во својата книга „Куглајќи сам“ (Bowling Alone)[1] открива дека благосостојбата на заедницата зависи од квалитетот на односите меѓу граѓаните во истата заедница. Тој ова го нарекува општествен капитал. Општествениот капитал создава чувство на припадност и на тој начин го подобрува целокупното здравје на заедницата. Патнам продолжува да го идентификува и испитува падот на општествениот капитал во Соединетите Држави. Притисокот на време и пари, субурбанизацијата, ефектот на електронската забава и можеби најважно е промената на генерациите се чини дека сите придонесуваат за падот на општествениот капитал.
Питер Блок во книгата „Заедница: Структурата на припадноста“ (стр. 29)[2] вели „Контекстот што ја обновува заедницата е контекст на можности, великодушност и подароци, а не на решавање проблеми, страв и одмазда“. Овој контекст овозможува да се одржи нов разговор. Таа бара од нејзините граѓани да се однесуваат автентично избирајќи да ја поседуваат и да ја користат нивната моќ наместо да делегираат на другите она што е во најдобар интерес на таа заедница. Фокусот мора да биде инклузивен за сите, не само за лидерите туку за секој граѓанин на таа заедница.
Додека заедницата расне, верувањата се во основата на таа заедница. Некои основни верувања се функционални, етички, вредносни, општествени, културни, духовни, економски, политички, ориентирани кон правата и вреднување на различноста.
Чувство за заедница
уреди„Заедницата е нешто што го правиме заедно. Тоа не е само контејнер“, вели социологот Дејвид Брејн [3]. Инфраструктурата, патиштата, водата, канализацијата, струјата и домувањето ја обезбедуваат обвивката во која живеат луѓето. Во рамките на оваа обвивка луѓето ги прават работите заедно што им овозможуваат да одржуваат егзистенција. Тие вклучуваат образование, здравствена заштита, бизнис, рекреација и духовна прослава, но не се ограничени на образование. Луѓето кои работат заедно со заедничко разбирање и очекувања се она што обезбедува место на силна заедница.
Свест на заедницата
уредиПостојат неколку начини на кои луѓето можат да образуваат заедница, кои последователно влијаат на начинот на кој заедницата може да се зајакне:
- Локус, чувство за место, се однесува на географски ентитет кој се движи од соседството до големината на градот, или одредено опкружување околу кое се собираат луѓето (како црква или рекреативен центар).
- Споделување на заеднички интереси и перспективи, се однесува на заеднички интереси и вредности кои би можеле да ги преминат географските граници.
- Заедничкото дејствие, чувството за кохерентност и идентитет, се однесува на неформални заеднички активности како што се споделување задачи и помагање на соседите, но тие не биле нужно намерно дизајнирани да создадат кохезија во заедницата.
- Социјалните врски кои вклучуваат односи кои создаваат тековно чувство на кохезија.
- Различноста што не се однесува првенствено на етничките групи, туку на социјалната сложеност во заедниците во кои заедно постојат мноштво заедници.[4]
Активности за градење на заедница
уредиГрадинарство на заедницата
уредиГрадинарството на заедницата помага да се подобри соседството, да се изгради чувство за заедница и да се поврзе со животната средина со садење и берба на свежи производи и растенија.
Технолошки центри на заедницата
уредиТехнолошките центри на заедницата (ТЦЗ), како оние што се моделирани според моделот на активисти на франшизата Free Geek, се покажало како места на поддршка и организација за заедниците. Слично како градините на заедницата и другите функционални заедници, откриено е дека ТЦЗ промовираат поединечна и збирна ефикасност, зајакнување на заедницата и организација на заедницата; здравје и благосостојба на заедницата, чувство на припадност и заедница; развој на расна, етничка и класна свест; и ублажување на дигиталниот јаз, обезмоќување на заедницата и сиромаштија.[5][6]
ТЦЗ, исто така, поттикнале врски помеѓу глокализираните екосоцијални прашања како што се уништувањето на животната средина и јавното здравје и благосостојба преку повторна употреба на технологијата и управување со етичкиот електронски отпад (е-отпад).
Активизам
уредиАктивизмот (различен од организирањето на заедницата) е преземање дејство за производство на општествени промени. Обединувањето на заедниците со активистичка перспектива може да произведе социјално движење.[7]
Организирање на заедницата
уредиОрганизирањето е главен начин на обединување на заедниците. Кога се користи поимот „организирање“, тоа обично значи дека група од помалку моќни луѓе се здружуваат за да решат проблем. Постојат неколку средства со кои заедниците се организираат. Најновото е преку друштвените мрежи.[8] Организирањето на заедницата се разликува од активизмот ако активистите се вклучат во социјален протест без стратегија за градење моќ или за правење конкретни општествени промени.[9] Според Фил Браун, организирањето на заедницата е средството што ја носи социјалната кохезија и широката кохерентност во населбите и општините, што пак произведува успешни акции за еколошка правда.[3]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Putnam, Robert D. (2000) Bowling Alone: The Collapse and Revival of American Community (Simon & Schuster, New York).
- ↑ Block, Peter (2008) Community: The Structure of Belonging (Berrett-Koehler Publishers, Inc. San Francisco).
- ↑ 3,0 3,1 Brain, David, "Placemaking and Community Building," Presentation at the University of Miami School of Architecture (Coral Gables, Fl: March 2004).
- ↑ Brown, Phil. „Who is the Community?/What is the Community?“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2017-08-30. Посетено на 11 август 2022.
- ↑ Izlar, Joel (2019-08-21). „Local–global linkages: Challenges in organizing functional communities for ecosocial justice“. Journal of Community Practice (англиски): 1–19. doi:10.1080/10705422.2019.1657536. ISSN 1070-5422.
- ↑ Davies, Steven; Wiley-Schwartz, Andrew; Pinkett, Randal D.; Servon, Lisa J. (2003). Community Technology Centers as Catalysts for Community Change (PDF). The Ford Foundation.
- ↑ „Introduction to Activism“. Permanent Culture Now. Посетено на 11 август 2022.
- ↑ Obar, Jonathan; Lampe, Clifford; Zube, Paul. „Advocacy 2.0: An Analysis of how Advocacy Groups in the United States Perceive and Use Social Media as Tools for Facilitating Civic Engagement and Collective Action“. Посетено на 11 август 2022.[мртва врска]
- ↑ Chambers, Edward T. (22 јули 2003). Roots for Radicals: Organizing for Power, Action, and Justice. Bloomsbury Academic. ISBN 0826414990.