Бугарски национален фронт

Бугарскиот национален фронт (бугарски: Български Национален Фронт (бугарски фронт булгарски) или БНФ) е антикомунистичко политичко движење активно меѓу емигрантското бугарско население. Групата, која е активна во голем број земји, но не и во самата Бугарија, се одликува како крајно десничарска и продолжение на претходните фашистички движења.[1][2]

Организација уреди

Бугарскиот национален фронт е формиран во Минхен, Германија во 1947 година од Бугари кои живеат во егзил во градот под раководство на Иван Дочев.[3] Наведената цел на групата е да се спротивстави на комунизмот во Бугарија и да влијае врз западното мислење против комунистичкиот режим, додека исто така се обидува да изгради активизам меѓу емигрантите.[4] Првично членството во групата главно го сочинувале поранешни членови на Унијата на бугарските национални легии, од кои многу соработувале со нацистичка Германија.[2] Наскоро, БНФ воспоставила филијали во Соединетите Држави, Западна Европа и Јужна Америка, како и базата на Дочев во Канада. Нивното главно списание било „Свобода“, повеќејазична публикација која првпат се појавила во Германија во 1959 година пред да се пресели во Канада во 1970 година.

Северноамерикански активности уреди

Групата била поврзана со Советот на републиканските групи на наследство, формализиран развој на „Етничката поделба“ на Републиканската партија, основана во 1969 година.[5] Бугарскиот национален комитет, конзервативна емигрантска група, предупредила да не се дозволи вклучување на БНФ во оваа група, осудувајќи ги како фашистички иако администрацијата на Ричард Никсон не се движела против нив и Ради Славоф од БНФ служешел како извршен директор на Советот.[6] Во 1984 година, Дочев се тргнал настрана како лидер во корист на Џорџ Паприкоф и под Паприкоф, БНФ се вклучила во политиката на Републиканската партија, водејќи кампања за Роналд Реган и пишувајќи за него во нејзиниот весник „Борба“ .[2]

БНФ беше исто така член на Коалицијата за мир преку силата (КПТС), лоби група на Американскиот совет за безбедност што спротивставувал на јадрено разоружување[7] како и на Светската антикомунистичка лига.[8]

Во Канада, БНФ го привлекла вниманието за протестите што ги одржала во Торонто во 1971 година против посетата на Алексеј Косигин, митингот што се одржал во Отава во 1976 година и годишните миси на 9 септември, датумот на формирање на Народна Република Бугарија, за сеќавање на мртвите во бугарската војна.[4]

Пост-комунизам уреди

По распадот на комунизмот во Бугарија, Бугарскиот национален фронт повторно се активирал во нивната татковина, главно во поддршка на Унијата на демократските сили.[4] Како организација во странство, БНФ е сè уште активна од својата база во Чикаго.[9]

Отцепена ќелија уреди

Посебна група со исто име и предводена од поранешниот активист на Бугарски национален фронт, Никола Алтунков, се етаблирала како крајно десничарска бугарска политичка партија во 1994 година. Тесно поврзана со бугарската верзија на Внатрешната македонска револуционерна организација, овој нов БНФ, кој често објавува дела за пофалби на Сојуз на бугарските национални легии и другите екстремистички групи од таа ера, наишла на мала политичка поддршка со својот глас на изборите во 2001 година едвај занемарлив.[10]

Наводи уреди

  1. Jonathan Levy, The Intermarium: Wilson, Madison, & East Central European Federalism, Universal-Publishers, 2007, p. 458-459
  2. 2,0 2,1 2,2 Russ Bellant, Old Nazis, the New Right, and the Republican Party, South End Press, 1991, p. 7
  3. Paul R. Magocsi, Encyclopedia of Canada's Peoples, University of Toronto Press, 1999, p. 292
  4. 4,0 4,1 4,2 Magocsi, Encyclopedia of Canada's Peoples, p. 293
  5. Bellant, Old Nazis, the New Right, and the Republican Party, pp. 4-6
  6. Bellant, Old Nazis, the New Right, and the Republican Party, p. 6
  7. Bellant, Old Nazis, the New Right, and the Republican Party, p. 41
  8. Holly Sklar, Washington's War on Nicaragua, South End Press, 1988, p. 82
  9. Bulgarian National Front(BNF)
  10. Cas Mudde, Racist extremism in Central and Eastern Europe, Routledge, 2005, p. 9