Бојабатски замок
Бојабатскиот замокот или Бојабатско кале ― замок во гратчето Бојабат, покраината Синоп, Турција, изграден од Пафлагонците во антиката и реконструиран под римско и отоманско владеење. Замокот денес функционира како музеј. Замокот е регистриран од Високиот совет за недвижно културно и наследство со решение за регистрација од 23 октомври 1987 година.[1]
Каздере/Газидере, притока на Гекирмак, ја сече карпата на која се наоѓа Бојабатскиот замок со драматичен пар вертикални ѕидови. Ѕидот од страната на замокот има прозорец на карпата што ги осветлува тунелите што се спуштаат до новооткриениот голем подземен град од римско време. Тунелите можеби служеле и за водоснабдување и безбедно поминување за време на опсадата.
Замокот, кој веројатно не бил во сериозна употреба од околу 1300 година од нашата ера, но можеби е стар дури 2800 години, гледа кон долината на Гекирмак. Оваа долина е долга и се наоѓа паралелно со брегот на Црното Море. Заедно со слично поставената долина на реката Јешилирмак понатаму на исток, создава природна патека исток-запад што била користена уште од антиката како трговска рута, веројатно како дел од Патот на свилата. Замокот можеби служел за заштита на овој трговски пат. Со оглед на тоа што е соодветно растојание од Дураан, Ханену и Ташкепру, може да обезбеди безбедно застанување за карваните.
Постарата историја на областа можеби започнала од бронзеното време, а со неа можеби владееле Каскијци, Хетити, Пафлагонци, Персијци, Лидијци, Понтското Кралство и Римјани.
Областа оттогаш е заземена од Гази Гумустигин, вториот водач на Данишмендите, васал на селџучкиот Римски Султанат, неколку децении по Битката кај Манцикерт (1071) под власта на неколку турски држави (Данишменди, Селџуци, Перванеогулари, Џандариди), Отоманската Империја и Турската Република и е поштедена од големи воени судири и битки на нејзината територија најмалку 500 години.
Кон крајот на 19 и почетокот на 20 век, Бојабат бил дел од Кастамонскиот Вилаетот на Отоманската Империја.
Наводи
уреди- ↑ „Boyabat Kalesi - Sinop - Ayrıntılı Tanımı“. Посетено на 22 јануари 2022.