Бездомништво во Кина

Бездомништвото во Кина е значајно социјално прашање. Според истражувањата во 2011 година, во земјата живееле приближно 2,41 милиони возрасни бездомници и 179.000 бездомни деца.

Причини

Во 2015 година, било објавено дека има повеќе од 3 милиони луѓе кои се бездомници во Кина. Домувањето во Кина е високо регулирано со системот Хукоу. Ова доведува до голем број работници мигранти, кој броел 290,77 милиони во 2019 година. Овие работници мигранти имале рурални Хукоу, но тие се преселувале во градовите за да најдат подобри работни места, иако поради нивните рурални Хукоу имале право на помалку привилегии од оние со урбани Хукоу. Според Хуили и соработниците овие работници мигранти „живеат во пренатрупани и нехигиенски услови“ и секогаш се изложени на ризик од раселување за да се направи простор за нови случувања во недвижностите. Во 2017 година, владата одговорила на смртоносниот пожар во преполна зграда во Пекинг со сузбивање на густите нелегални заеднички сместувања и иселување на жителите, оставајќи многу работници мигранти без покрив над главата. Ова доаѓа во контекст на поголемите обиди на владата да го ограничи зголемувањето на населението во Пекинг, честопати насочени кон работниците мигранти. Сепак, според официјалната владина статистика, работниците мигранти во Кина имаат просечни 20.4 м2 простор за живеење по глава на жител, а огромното мнозинство работници мигранти имаат основни животни услови како што се греење, капење, фрижидери и машини за перење.

Неколку природни катастрофи довеле до бездомници во Кина. Земјотресот во Јунан во 2000 година оставил 92.479 без покрив над главата и уништил над 41.000 домови.

Бездомништвото меѓу луѓето со ментални здравствени проблеми е „многу поретко“ во Кина отколку во земјите со високи приходи, поради посилните семејни врски, но се зголемувала поради миграцијата во семејствата и како резултат на политиката за едно дете. Студијата во Ксијангтан открила најмалку 2439 шизофреници кои биле бездомници на вкупно 2,8 милиони жители. Откриено е дека „бездомништвото е почеста кај поединците од руралните заедници (каде што услугите за социјална поддршка се ограничени), меѓу оние кои талкаат подалеку од нивните заедници (т.е. оние кои не се од општината Ксијангтан) и меѓу оние со ограничено образование (кои се Помалку способни за мобилизирање на социјална поддршка.

За време на Културната револуција, голем дел од домовите за заштита на децата биле затворени, оставајќи ги нивните жители без покрив над главата. До крајот на 1990-тите, многу нови домови биле поставени за да се сместат напуштените деца. Во 1999 година, Министерството за цивилни работи го проценил бројот на напуштени деца во домовите за социјална помош на 66.000.

Напори за помош на бездомниците

Според Министерството за цивилни работи, Кина имала приближно 2.000 засолништа и 20.000 социјални работници за да им помогнат на приближно 3 милиони бездомници во 2014 година.

Од 2017 до 2019 година, владата на провинцијата Гуангдонг им помогнала на 5.388 бездомници да се соберат со роднините на друго место во Кина. Владата на Гуангдонг им помогнала на повеќе од 150.000 луѓе во период од три години.

Во 2020 година, во пресрет на пандемијата на КОВИД-19, кинеското Министерство за цивилни работи објавило неколку активности на Централниот комитет како одговор на бездомништвото, вклучително и зголемување на услугите за поддршка и повторно обединување на бездомниците со нивните семејства. Во Вухан, ситуацијата за бездомниците била особено лоша, бидејќи заклучувањето го оневозможило враќањето на бездомните мигранти во другите делови на земјата. Бирото за цивилни работи во Вухан поставило 69 засолништа во градот за да сместат 4.843 луѓе.