Википедија

Ар деко

Откако популарноста на движењето Арт Ноувеау започна да опаѓа, комерцијалниот интерес за декоративната уметност остана на сила. Овој стил покрај постоењето на занаетчиските производи и модерната архитектура се јави како амалгам од различни стилови коишто не беа карактеристични за таа епоха. Арт Деко како нов стил се карактеризираше со своите чисти линии и едноставни форми коишто беа претставени како геометриски, а понекогаш и како производ со егзотично и историско потекло, но секогаш изработени во висококвалитетен материјал.[1]

Најважната зграда на Арт Деко
Најважната зграда на Арт Деко
Арт Деко
Предлошка:Photo montage
Од врвот до дното: Зграда Крајслер во Њу Јорк (1930); постер за Светскиот саем во Чикаго (1933); и Victoire украс за хауба од Рене Лалик (1928)
Периодок. 1910-1950-ти
Земјаинтернационална

Името „Арт Деко“ претставува кратенка којашто произлегува од Париската изложба од 1925 година насловена како „Изложба Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes“. Се одликува со крајно едноставни линии коишто беа смекнати со аплицирање на декоративни елементи и слободно избегнување на стандардни елементи,

Објектите на Арт Деко се одликуваа со фасади коишто беа обоени со елементи во светли бои како и со својот висок сјај. Стилот на Арт Деко кој беше тогаш актуелен изврши делумно влијание во градовите, но најмногу беше применуван во облакодерите и во комерцијалните објекти. Врвот овој стил го достигна со објектите Крајслер Билдинг во Њујорк (1927-1930) од Вилијам ван Ален, со Емпајер стејт билдинг (1930-1931) од Шрев, Ламб и Хармон во Њујорк . Во тоа време повеќе познати архитекти од Европа како последица од политички причини пребегаа во САД. Меѓу првите архитекти беше Ричард Нојтра. тој во почетокот се вработи кај Френк Лојд Рајт. Несомнено дека Рајт за куќата на Кауфман, Куќа на водопадите во Пенсилванија (1936), којашто со своите асиметрични волумени од лиен бетон издвоени со хоризонтални ленти од прозорци , беше инспириран од европските емигранти. Филип Џонсон исто така, инспириран од делата на Мис ван дер Рое во неговата прочуена стаклена куќа позната под името „Glass House“ изградена во 1949 година ги отфрли од употреба ѕидовите и бојата.[2]

Етимологија

уреди

Арт Деко го доби своето име, кратенка за Arts Décoratifs, од Меѓународна изложба на модерни декоративни и индустриски уметности]] одржана во Париз во 1925 иако различните стилови што го карактеризираа веќе се појавија во Париз и Брисел пред Првата светска војна.

Арт Деко беше еден од првите стилови на модерната архитектура. Беше под влијание на различни стилови и движења од почетокот на 20 век, Неокласично, Конструктивизам, Кубизам, Модернизам и Футуризам. Подоцнежниот арт-деко од средината до крајот на 1930-тите понекогаш се нарекува и'Преобразовајте го модерното.

Една идеја зад архитектурата на арт-деко беше очигледно да се насочат зградите на ист начин како што ќе го рационализирате автомобилот за аеродинамика. Стилот беше многу почест во комерцијалните згради отколку во куќите; многу банка, училиште и библиотеки биле изградени во овој стил. Повеќето од јавните згради изградени од Управата за напредок на работата за време на Големата депресија се во стилот на Арт Деко.[3]

Примери

уреди

Познати згради во Арт Деко ги вклучуваат Зградата Крајслер во Њу Јорк Сити и Зградата на Одборот за трговија во Чикаго во Чикаго. Друг е Вилшир на Булок во Лос Анџелес. Многу уметнички згради имаат елаборирани теракота или фреска во нив. Кулите на Мостот Голден Гејт имаат арт-деко дизајн.

 
Антоан Бурдел, 1910–1912, Аполон и неговата медитација опкружен со 9-те музи (Медитација на Аполон и музите), барелеф, Шанзелизе театар, Париз. Ова е еден од најраните примери на скулптурата во Арт Деко

Галерија

уреди


Библиографија

уреди
  • Ardman, Harvey (1985). Normandie, Her Life and Times. New York: Franklin Watts. ISBN 0531097846.
  • Arwas, Victor (1992). Art Deco. Harry N. Abrams Inc. ISBN 0-8109-1926-5.
  • Bayer, Patricia (1999). Art Deco Architecture: Design, Decoration and Detail from the Twenties and Thirties. Thames & Hudson. ISBN 978-0-500-28149-9.
  • Benton, Charlotte; Benton, Tim; Wood, Ghislaine (2003). Art Deco: 1910–1939. Bulfinch. ISBN 978-0-8212-2834-0.
  • Blondel, Alain (1999). Tamara de Lempicka: a Catalogue Raisonné 1921–1980. Lausanne: Editions Acatos.
  • Breeze, Carla (2003). American Art Deco: Modernistic Architecture and Regionalism. W. W. Norton. ISBN 978-0-393-01970-4.
  • Cabanne, Pierre (1986). Encyclopédie Art Deco (француски). Somogy. ISBN 2-85056-178-9.
  • Charles, Victoria (2013). Art Déco. Parkstone International. ISBN 978-1-84484-864-5.
  • De Morant, Henry (1970). Histoire des arts décoratifs (француски). Hachette.
  • Ducher, Rpbert (2014). La charactéristique des styles (француски). Flammarion. ISBN 978-2-0813-4383-2.
  • Duncan, Alastair (1988). Art déco. Thames & Hudson. ISBN 2-87811-003-X.
  • Duncan, Alastair (2009). Art Deco Complete: The Definitive Guide to the Decorative Arts of the 1920s and 1930s. Abrams. ISBN 978-0-8109-8046-4.
  • Gallagher, Fiona (2002). Christie's Art Deco. Pavilion Books. ISBN 978-1-86205-509-4.
  • Hillier, Bevis (1968). Art Deco of the 20s and 30s. Studio Vista. ISBN 978-0-289-27788-1.
  • Le Corbusier (1996). L'Art Decoratif Aujourd'hui (француски). Flammarion. ISBN 978-2-0812-2062-1.
  • Long, Christopher (2007). Paul T. Frankl and Modern American Design. Yale University Press. ISBN 978-0-300-12102-5.
  • Lucie-Smith, Edward (1996). Art Deco Painting. Phaidon Press. ISBN 978-0-7148-3576-1.
  • Ray, Gordon N. (2005). Tansell, G. Thomas (уред.). The Art Deco Book in France. Bibliographical Society of The University of Virginia. ISBN 978-1-883631-12-3.
  • Lehmann, Niels (2012). Rauhut, Christoph (уред.). Modernism London Style. Hirmer. ISBN 978-3-7774-8031-2.
  • Morel, Guillaume (2012). Art Déco (француски). Éditions Place des Victoires. ISBN 978-2-8099-0701-8.
  • Okroyan, Mkrtich (2008–2011). Art Deco Sculpture: From Root to Flourishing (vol.1,2) (руски). Russian Art Institute. ISBN 978-5-905495-02-1.
  • Plagnieux, Philippe (2003). Cathérale Notre Dame d'Amiens (француски). Éditions du Patrimoine, Centre des Monuments Nationaux. ISBN 978-27577-0404-2.
  • Plum, Giles (2014). Paris architectures de la Belle Epoque (француски). Parigramme. ISBN 978-2-84096-800-9.
  • Poisson, Michel (2009). 1000 Immeubles et monuments de Paris (француски). Parigramme. ISBN 978-2-84096-539-8.
  • Savage, Rebecca Binno; Kowalski, Greg (2004). Art Deco in Detroit (Images of America). Arcadia. ISBN 978-0-7385-3228-8.
  • Texier, Simon (2012). Paris: Panorama de l'architecture (француски). Parigramme. ISBN 978-2-84096-667-8.
  • Texier, Simon (2019). Art Déco. Editions Ouest-France. ISBN 978-27373-8172-0.
  • Unes, Wolney (2003). Identidade Art Déco de Goiânia (португалски). Ateliê. ISBN 85-7480-090-2.
  • Vincent, G.K. (2008). A History of Du Cane Court: Land, Architecture, People and Politics. Woodbine Press. ISBN 978-0-9541675-1-6.
  • Ward, Mary; Ward, Neville (1978). Home in the Twenties and Thirties. Ian Allan. ISBN 0-7110-0785-3.

Надворешни врски

уреди

Наводи

уреди
  1. ↑ ART DECO
  2. ↑ 1930-, Konstantinovski, Georgi; 1930-, Константиновски, Георги. Patot na eden arhitekt : 1958-2013. Skopje. ISBN 9789989328091. OCLC 1003585479.CS1-одржување: бројчени имиња: список на автори (link)
  3. ↑ ART DECO
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Ар_деко&oldid=5304782“