Алтернатива за Германија
Алтернатива за Германија (германски: Alternative für Deutschland, AfD) — десничарска[1] кон екстремно десничарската политичка партија во Германија. Основана во април 2013 година, АПД тесно го пропуштиl изборниот праг од 5 отсто да седат во Бундестагот за време на сојузните избори во 2013 година. Во 2014 година партијата освоила седум места на европските избори како член на европските конзервативци и реформисти. По обезбедувањето застапеност во 14 од 16 германски државни парламенти до октомври 2017 година, AfD станал трета по големина партија во Германија по сојузните избори во 2017 година, барајќи 94 места во Бундестагот, голем чекор кон партијата, како што биле првпат АФД победила на места во Бундестагот. На партијата претседава Јорг Мејтен ; нејзините водечки кандидати на изборите во 2017 година беа заменик-претседателот на АФД, Александар Галан и Алис Вајдел, кој сега е водач на партиската група во Бундестагот. Од 2017 година, AfD е најголемата опозициска партија во Бундестагот.
Партијата е опишана како германска националистичка, десничарска популистичка, и евроскептичка [2] партија. Од околу 2015 година, AfD е повеќе отворена за работа со екстремно десничарските екстремистички групи како Пегида. Делови од Африка имаат расистички, исламофобични, антисемитски [3][4] и ксенофобични [5] тенденции поврзани со екстремно десничарски движења како што се нео-нацизмот [4][6] и идентитатизам.[7][8]
Историја
уредиОсновање
уредиВо септември 2012 година, Александар Галан, Бернд Лучек и новинарот Конрад Адам, ја основале политичката група Изборна алтернатива 2013 ( германски: Wahlalternative 2013 ) во Бад Науаим, да се спротивстават на германските федерални политики во врска со кризата во еврозоната. Нивниот манифест бил одобрен од неколку економисти, новинари и бизнис водачи, и изјави дека еврозоната се покажала како " несоодветна " како валутна област и дека јужните европски држави "тонеа во сиромаштија под конкурентскиот притисок на еврото".[9]
Некои кандидати за она што ќе стане АФД барале избори во Долна Саксонија како дел од Изборната алтернатива 2013 во сојуз со Слободните гласачи, асоцијација што учествувале на локалните избори без конкретни федерални или надворешни политики и доби 1% од гласовите.[9][10] Во февруари 2013 година групата одлучи да основа нова партија за да се натпреварува на федералните избори во 2013 година. Раководството на слободни гласачи одби да ги здружи силите, според проследено со е-пошта од Бернд Лучек.[11] Застапување на укинувањето на еврото, Алтернатива за Германија (AfD) зазема радикален став од слободните гласачи.[12] Исто така, Пиратската партија на Германија се спротивстави на каква било коалиција со AfD на нивната пролетна конвенција од 2013 година.[13]
Првичните поддржувачи на AfD биле истите истакнати економисти, бизнис водачи и новинари кои ја поддржаа Изборната алтернатива 2013, вклучувајќи ги и поранешните членови на Демохристијанската заедница, кои претходно ја оспорија уставноста на политиките на германската влада за еврозоната во Сојузниот уставен суд.[14][15]
Членство
уреди| 2013 | 17.687 [16] |
| 2014 | 20,728 [16] |
| 2015 | 16,385 [16] |
| 2016 година | 26,409 [16] |
| 2017 | 29.000 [17] |
| 2018 | 33.500 [18] |
| 2019 | 35.000 |
Партиски финансии
уредиБидејќи сојузните избори во 2013 година беа првиот обид да се приклучат на партијата, AfD не доби ниту еден федерален фонд во периодот пред него,[19] но по добивањето на 2 милиони гласови го премина прагот за партиско финансирање и се очекуваше да добие околу 1,3 до 1,5 милиони евра годишно на државни субвенции.[20] По влегувањето во парламентот по изборите во 2017 година со повеќе од 90 претставници, партијата доби повеќе од 70 милиони евра годишно. Ова веројатно ќе се зголеми на повеќе од 100 милиони евра годишно од 2019 па наваму. Понатаму, партијата формираше и потврди основа за политичко образование и други цели, блиски до партијата, но организирани одделно, што може да бара до 80 милиони евра годишно.[21] Оваа фондација прво треба да биде признаена од страна на сојузниот парламент во Германија, но генерално има законско барање за овие субвенции.
Наводи
уреди- ↑ Germany's populist AfD seeks to turn online 'censorship' to its advantage. Deutsche welle. Published 2 January 2018. Retrieved 22 January 2018.
Germany's right-wing AfD party surges to new high amid concern over refugees.
'Germany’s eurosceptic right-wing party has hit a new all-time high in the opinion polls as concern about migration rises in the country'.
Independent. Author – Jon Stone. Published 13 January 2016. Retrieved 7 June 2016.
New poll shows Alternative for Germany gaining support.
'The right-wing Alternative for Germany (AfD) has garnered some of its best numbers yet in a nationwide poll'.
Deutsche Welle. Author – Brandon Conradis. Published 23 September 2016. Retrieved 26 September 2016.
Germany's Right-Wing Challenge.
'All of that is now changing fast, thanks mostly to the rise of the right-wing Alternative for Germany (AfD) party, which is capitalizing on widespread discontent with Merkel’s refugee policy'.
Foreign Affairs. Author – Thorsten Benner.
Published 26 September 2016.
Retrieved 26 December 2016.
Right-wing German party Alternative for Germany adopts anti-Islam policy.
'The right-wing Alternative for Germany party declared that "Islam does not belong in Germany" as it passed its new party manifesto on Sunday'.
Author – Anne-Beatrice Clasmann.
The Sydney Morning Herald. Published 2 May 2016. Retrieved 7 June 2016.
Germany AfD conference: party adopts anti-Islam policy.
'The German right-wing party Alternative für Deutschland (AfD) has adopted an explicitly anti-Islam policy'.
BBC News. Published 1 May 2016. Retrieved 7 June 2016. - ↑ *Tom Lansford, уред. (2014). Political Handbook of the World 2014. SAGE Publications. стр. 532. ISBN 978-1-4833-3327-4.
- Kemal Dervis; Jacques Mistral (2014). „Overview“. Во Kemal Dervis; Jacques Mistral (уред.). Europe's Crisis, Europe's Future. Brookings Institution Press. стр. 13. ISBN 978-0-8157-2554-1.
- Robert Ladrech (2014). „Europeanization of National Politics: the centrality of politics parties“. Во José M. Magone (уред.). Routledge Handbook of European Politics. Routledge. стр. 580. ISBN 978-1-317-62836-1.
- William T. Daniel (2015). Career Behaviour and the European Parliament: All Roads Lead Through Brussels?. Oxford University Press. стр. 135. ISBN 978-0-19-871640-2.
- ↑ „Anti-Semitism row splits German party“. BBC News (англиски). 6 July 2016. Посетено на 24 October 2017.
- ↑ 4,0 4,1 Aderet, Ofer (24 September 2017). „'Nazis in the Reichstag': All Eyes on Far-right AfD Party as Germans Vote in National Election“. Haaretz (англиски). Посетено на 20 December 2017.
- ↑ Ellyatt, Holly. „Germany's far-right AfD party: 5 things you need to know“. CNBC.com. CNBC LLC; a Division of NBCUniversal. Посетено на 22 January 2018.
Lucke told Reuters at the time that he was leaving amid rising xenophobia and Islamophobia in the party,
- ↑ „A neo-Nazi party now controls one-eighth of German Parliament, and here's how that happened“. Newsweek (англиски). 25 September 2017. Посетено на 24 October 2017.
- ↑ (www.dw.com), Deutsche Welle. „Identitarian movement - Germany's 'new right' hipsters | Germany | DW | 23 June 2017“. DW.COM (англиски). Посетено на 24 October 2017.
- ↑ (www.dw.com), Deutsche Welle. „German right-wing Identitarians 'becoming radicalized' | Germany | DW | 20 March 2017“. DW.COM (англиски). Посетено на 24 October 2017.
- ↑ 9,0 9,1 Lachmann, Günther (3 March 2013). „Anti-Euro-Partei geißelt die Politik der Kanzlerin“ [Anti-euro party lashes out at politics of Chancellor Merkel]. Die Welt (германски). Посетено на 2 May 2013.
"Die Bundesrepublik Deutschland ist in der schwersten Krise ihrer Geschichte. Das Euro-Währungsgebiet hat sich als ungeeignet erwiesen. Südeuropäische Staaten verarmen unter dem Wettbewerbsdruck des Euro. Ganze Staaten stehen am Rande der Zahlungsunfähigkeit." [The Federal Republic of Germany is in the gravest crisis of its history. The euro currency area has shown itself to be unfit for purpose. Countries in southern Europe are sinking into poverty under the competitive pressure of the euro. Whole countries are on the brink of bankruptcy.]
- ↑ Frymark, Kamil (10 April 2013). „German Euro-sceptics to establish a political party“. CeWeekly: The Centre for Eastern Studies (Ośrodek Studiów Wschodnich). Архивирано од изворникот на 5 July 2013. Посетено на 22 May 2013.
- ↑ „Here comes ... the German Anti-Euro Party“. Open Europe (Think Tank) Blog. 28 February 2013. Посетено на 21 May 2013.
- ↑ Pop, Valentina (12 March 2013). „New anti-euro party forms in Germany“. EUobserver. Посетено на 21 May 2013.
- ↑ Scholz, Kay-Alexander (13 May 2013). „German Pirate Party in uncharted waters“. Deutsche Welle. Посетено на 24 May 2013.
- ↑ Czuczka, Tony (4 March 2013). „German Euro Foes to Found Party in Merkel Election Challenge“. Bloomberg.
Winand von Petersdorff-Campen (4 March 2013). „Die neue Anti-Euro-Partei“. Frankfurter Allgemeine (германски). - ↑ Matthew Boesler, "A small band of German professors is the hottest new threat to the future of the Euro," Business Insider (4 March 2013).
- ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 Bildung, Bundeszentrale für politische. „Mitgliederentwicklung der Parteien | Infografiken | Parteien in Deutschland | bpb“. www.bpb.de (германски). Посетено на 2018-08-21.
- ↑ „Home - Alternative für Deutschland“. www.afd.de (германски). Посетено на 2018-08-21.
- ↑ „Home - Alternative für Deutschland“. www.afd.de (германски). Посетено на 17 October 2018.
- ↑ Petterdorff-Campen, Winand von (21 April 2013). „"Alternative für Deutschland" Haste mal 'ne Mark?“ (германски). Посетено на 21 September 2013.
- ↑ Verzählt – Nachschlag für die AfD in Frankfurt (in German, Subsidies for AfD). Die Welt. 28 September 2013
- ↑ [1] AfD erhält rund 400 Millionen Euro vom Staat