Џули Лондон
Џули Лондон (англ. Julie London; родена како Џули Пек, 26 ноември 1926 – 18 октомври 2000) ― американска пејачка и глумица чија кариера траела повеќе од 40 години. Била позната по нејзиниот контралт-глас и во периодот од 1955 до 1969 година снимила над триесет албуми со поп и џез-музика. Нејзината верзија на „Cry Me a River“, од нејзиниот прв албум Julie Is Her Name, била внесена во Гремиевата куќа на славата во 2001 година. Покрај музичките успеси, Лондон била номинирана за наградата Златен глобус во 1974 година за нејзината улога на медицинската сестра Дикси Меккол во телевизиската серија Брза помош! (англ. Emergency!)
| Џули Лондон | |
|---|---|
.jpg) Џули Лондон во 1948 | |
| Роден(а) | Џули Пек 26 септември 1926 Санта Роза, Калифорнија, САД |
| Починал(а) | 18 октомври 2000 (возр. 74) Лос Анџелес, Калифорнија, САД |
| Занимање |
|
| Активен период | 1944–1981 Музичка кариера |
| Жанрови | |
| Издавачи | |
| Сопружник | |
| Деца | 5 |
Живот и кариера
уреди
Џули Пек била родена на 26 септември 1926 година, во Санта Роза, Калифорнија. Нејзините родители биле професионални водвиљски музичари.[1] На тригодишна возраст, семејството се преселило во Сан Бернандино и таа уште од најмала возраст научила да пее и да свири на различни инструменти. Во 1941 година, со семејството се преселила Холивуд во Лос Анџелес. Во тинејџерските години почнала да пее во месни ноќни клубови во Лос Анџелес. Дипломирала на Холивудското професионално училиште во 1945 година и во текот на средното училиште работела како оператор во лифт во центарот на Лос Анџелес.
Кариера
уреди
Во 1943 година, додека работела како оператор во лифт во Холивуд, Лондон се запознала со Сју Керол, агентка за таленти и тогашна сопруга на актерот Алан Лад.[2] Керол ја забележала физичката убавина на Лондол и ѝ помогнала на неколку аудиции за филмски улоги, а Лондон потпишала договор со неа. Додека работела на нејзината втора работа во продавница за машка облека, Лондон се запознала со фотографот од Esquire, Хенри Воксман; тој направил неколку фотографии со неа кои се појавиле во ноемвриското издание на списанието во 1943 година.[2] Овие фотографии ѝ помогнале да се утврди како пин-ап девојка за време на Втората светска војна.[2]
35-годишната филмска кариера, Лондон ја започнала во 1944 година во филмот Небонга, а потоа добила главни женски улоги во многу вестерн-филмови; глумела заедно со Рок Хадсон во Дебелиот човек (1951), со Хосе Ферер во The Great Man (1956), со Роберт Тејлор и Џон Касаветис во Седло на ветрот (1958), со Гари Купер во „Човек од западот“ (1958) и со Роберт Мичум во „Прекрасна земја“ (1959).
Лондон снимила 32 музички албуми[3] во текот на нејзината кариера која започнала во 1955 година со настап во живо во клубот 881 во Лос Анџелес.[4] Нејзиниот прв албум Julie Is Her Name бил објавен во декември истата година. На албумот се наоѓала и нејзината најпопуларна пена, „Cry Me a River“. Билборд ја прогласил за најпопуларна пејачка за 1955, 1956 и 1957 година.
Други нејзини познати албуми биле: Lonely Girl (1956), About the Blues (1957), Julie...At Home (1960) и Nice Girls Don't Stay for Breakfast (1967).
Џули Лондон голема популарност стекнала и со нејзината улога во ТВ-серијата Брза Помош! (1972–1979), каде што го играла ликот на медицинската сестра Дикси Мекол, а исто така била извршен продуцент.
Личен живот
уреди
Во 1947 година, Лондон се омажила со глумецот Џек Веб.[2] Нивната врска делумно се засновала на нивната заедничка љубов кон џез-музиката.[5] Имале две ќерки, Стејси и Лиза. Лондон и Веб се развеле во 1954 година. Џули се омажила за Боби Труп во 1959 година. Џек Веб починал на 23 декември 1982 година. Стејси Веб загинала во сообраќајна несреќа во 1996 година, еден ден по 70-тиот роденден на нејзината мајка.[2] Останала во брак со Труп до неговата смрт во 1999 година и заедно имале три деца.
Здравствени проблеми и смрт
уредиВо 1980-тите години, по низа здравствени проблеми, Лондон се повлекла од јавниот живот. Таа била страствен пушач од 16-годишна возраст и на моменти пушела повеќе од три кутии цигари дневно.[2] Имала мозочен удар во 1995 година и следните пет години била во лоша здравствена состојба. Кон крајот на 1999 година, ѝ бил дијагностициран рак на белите дробови, но го напуштила третманот поради нејзината ослабена физичка состојба.[2] Починала на 18 октомври 2000 година, од срцев удар; имала 74 години.[6][7][8]
Лондон била кремирана и погребана до нејзиниот сопруг, Труп, на гробиштата во Лон-Холивуд Хилс во Лос Анџелес.[9]
Наследство
уредиЛондон ја извела песната „Cry Me a River“ во филмот The Girl Can't Help It (1956), а нејзината изведба подоцна привлекла внимание поради тоа што била употребена во филмовите Скриена страст (2000) и В за Вендета (2006).[10] Песната била рангирана на 48-мо место на списокот „50 најдобри џез-вокали“ според американската непрофитна организација NPR,[11] а во 2001 година била примена во Гремиевата куќа на славата.[12]
Неколку современи музичари, вклучувајќи ги Лана Дел Реј и Били Ајлиш ја навеле како влијание.[13]
Наводи
уреди- ↑ Summerfield 2008, стр. 43.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Owen 2017.
- ↑ Moon 2008.
- ↑ McKnight-Trontz 1999.
- ↑ Staggs 2003.
- ↑ Errico, Marcus (October 18, 2000). „Emergency! Star Julie London Dies“. E! News. Посетено на January 22, 2018.
- ↑ Martin, Douglas (October 19, 2000). „Julie London, Sultry Singer and Actress of 50's, Dies at 74“. Посетено на January 5, 2011.
- ↑ „Julie London“. The Times. October 19, 2000. Посетено на October 25, 2009.[мртва врска]
- ↑ Ellenberger 2001.
- ↑ Julie London: The Lady's Not a Vamp.
- ↑ Cohn, Joey (February 5, 2013). „The Mix: 50 Great Jazz Vocals“. National Public Radio. Посетено на January 22, 2018.
- ↑ „Grammy Hall of Fame“. Grammy Awards. Архивирано од изворникот на August 23, 2020. Посетено на November 27, 2020.
- ↑ Празен навод (help)
Извори
уреди- Cason, Buzz (2004). Living the Rock 'n Roll Dream: The Adventures of Buzz Cason. Hal Leonard Corporation. ISBN 978-1-61780-116-7.
- Ellenberger, Allan R. (2001). Celebrities in Los Angeles Cemeteries: A Directory. McFarland. ISBN 978-0-786-40983-9.
- Friedwald, Will (2010). A Biographical Guide to the Great Jazz and Pop Singers. Pantheon Books. ISBN 978-0-375-42149-5.
- Hal Leonard Corp. (2007). The Great American Songbook - The Singers: Music and Lyrics for 100 Standards from the Golden Age of American Song. Hal Leonard. ISBN 978-1-4584-8195-5.
- Loy, R. Philip (2004). Westerns in a Changing America, 1955–2000. McFarland. ISBN 978-0-7864-8301-3.
- McKnight-Trontz, Jennifer (1999). Exotiquarium: Album Art from the Space Age. St. Martin's Press. ISBN 978-0-312-20133-3.
- Moon, Tom (2008). 1,000 Recordings to Hear Before You Die: A Listener's Life List. Workman Publishing. ISBN 978-0-761-13963-8.
- Murrells, Joseph (1978). The Book of Golden Discs (2nd. изд.). London: Barrie and Jenkins Ltd. ISBN 0-214-20512-6.
- Owen, Michael (2017). Go Slow: The Life of Julie London. Chicago Reviews Press. ISBN 978-1-613-73859-7.
- Staggs, Sam (2003). Close-up on Sunset Boulevard: Billy Wilder, Norma Desmond, and the Dark Hollywood Dream. St. Martin's Press. ISBN 978-1-4668-3046-2.
- Summerfield, Maurice J. (2008). Barney Kessel, A Jazz Legend. Ashley Mark Publishing. ISBN 978-1-872639-69-7.
Надворешни врски
уреди- Џули Лондон на
Семрежната филмска база на податоци (англиски)
- Џули Лондон на Find a Grave (англиски) (cenotaph)
- Џули Лондон на Find a Grave (англиски) (reburied with husband Bobby Troup)
- Julie London – The Ultimate Fan Site Архивирано на 26 јануари 2021 г.
- Julie London at TriviaTribute.com