Џан Галеацо Висконти
Џан Галеацо Висконти (роден на 16 октомври 1351 - починал на 3 септември 1402) бил првиот војвода на Милано од 1395 година[1].
| Џан Галеацо Висконти | |
|---|---|
 | |
| Роден(а) | 16 октомври 1351 Павија |
| Починал(а) | 3 септември 1402 (возр. 50) Мелегнано |
| Благородно семејство | Династија Висконти |
| Сопружник(ци) | Изабела Валоа Катерина Висконти |
| Татко | Галеацо II Висконти |
| Мајка | Бјанка Савоја |
Во текот на неговото владеење дошло до збогатување на Висконтската библиотека[2]. Џан Галеацо бил син на Галеацо II Висконти кој го поседувал градот Павија. Во 1385 година го соборил од власт на својот чичко Бернабо Висконти преку поткуп. Неговиот прв брак бил со Изабела Валоа, а по нејзината смрт се оженил со Катерина Висконти, ќерка на својот чичко Вернабо со која имал два сина Џан Марија Висконти и Филипо Марија Висконти.
По зазимањето на Милано тој ги презел Верона, Виченца, Падова и Пјаченца. Во 1390 година ја загубил Падова а во 1395 година од страна на Вацлав IV за 100.000 форинти бил прогласен за војвода од Милано. Следната година основал одделение за подобрување на здравјето на луѓето, по кое бил заслужен за создавањето на првата модерна бирократија[3]
Неговиот сон бил обновувањер на некогашната Ломбардска империја. Како најголема пречка му биле градовите Болоња и особено Фиренца. Во 1402 година започнал напади врз овие градови, но војувањето било исклучително скапо за двете страни. Фирентинското население многу бргу било мобилизирано, но градот бил соочен со глад, болести и сиромаштија.
Сепак, тој се разболел и починал на 3 септември. По неговата смрт земјата била доведена во граѓанска војна.
Наводи
уреди- ↑ He was also Signore di Verona, Cremona, Bergamo, Brescia, Belluno, Pieve di Cadore, Feltre, Pavia, Novara, Como, Lodi, Vercelli, Alba, Asti, Pontremoli, Tortona, Alessandria, Valenza, Piacenza, Parma, Reggio Emilia, Vicenza, Vigevano, Borgo San Donnino and of the valli del Boite.
- ↑ Hoeniger, Cathleen. The Illuminated Tacuinum sanitatis Manuscripts from Northern Italy ca. 1380-1400: Sources, Patrons, and the Creation of a new Pictorial Genre. in: Givens, Jean Ann; Reeds, Karen; Touwaide, Alain. (2006) Visualizing medieval medicine and natural history, 1200-1550. Ashgate Publishing Ltd. pp. 51-82. ISBN 0754652963.
- ↑ Symonds, John Addington (1888) [1875]. Renaissance in Italy: The age of despots. 1 (American. изд.). New York: Henry Holt and Company. стр. 142. ASIN B003YH9WF0. OCLC 664406875. Архивирано од изворникот на an unknown date. Посетено на March 8, 2011.
It was he who invented bureaucracy by creating a special class of paid clerks and secretaries of departments. Their duty consisted in committing to books and ledgers the minutest items of his private expenditure and the outgoings of his public purse; in noting the details of the several taxes, so as to be able to present a survey of the whole state revenue; and in recording the names and qualities and claims of his generals, captains, and officials.
Проверете ги датумските вредности во:|archivedate=(help)
Надворешни врски
уреди- Portrait and family tree Архивирано на 23 август 2013 г.
| Владејачки титули | ||
|---|---|---|
| Претходник Галеацо II Висконти and Бернабо Висконти |
Владетел на Милано 1378–1395 |
Соединето со Миланско војводство |
| Новосоздадено Миланско војводство |
Војвода на Милано 1395–1402 |
Наследник Џан Марија Висконти |