Јуриј Венелин
Јуриј Иванович Венелин (русински: Юрій Іванович Венелін; роден Георги Хуца; 22 септември 1802 – 26 март 1839) бил русин славист, фолклорист, етнограф и филолог познат по неговите истражувања на јазикот, историјата и културата на Бугарија.
| Јуриј Венелин | |
|---|---|
 | |
| Роден(а) | Георги Хуца 22 септември 1802 Тибава, Кралство Унгарија |
| Починал(а) | 26 март 1839 (возр. 36) Москва, Руска империја |
Биографија
уредиВенелин е роден во селото Велика Тибава во Субкарпатска Рутенија, Кралство Унгарија (денес во Украина).[1] Се запишал на Универзитетот во Лавов, а подоцна се преселил во Кишињев, каде се запознал со јазикот и историјата на бугарските иселеници.
Во 1830, тој бил испратен од Петербуршката академија на науките во Бугарија под Османлиска власт. Ги посетил бугарските градови Варна, Каварна и Силистра, каде запишал народни песни и приказни, стекнувајќи се со знаење за бугарскиот јазик од прва рака.[2] Во 1836, се запознал со бугарскиот емигрант Васил Априлов во Одеса, со кого водел активна кореспонденција.
Починал во Москва во 1839.[2]
Дела
уреди- Древние и нынешние болгары в политическом, народописном, историческом и религиозном их отношении к россиянам. Историко-критические изыскания. Т. I. Москва, 1829
- "О характере народных песен у славян задунайских" (1835);
- О зародыше новой болгарской литературы. Москва, 1838
- Влахо-болгарскиe или дако-славянскиe грамоты, собранныe и объясненныe на иждивении Императорской Российской Академии. Санкт-Петербург, 1840
- Древние и нынешние словене в политическом, народописном, историческом и религиозном их отношении к россиянам. Историко-критические изыскания. Т. II. Москва, 1841
- Скандинавомания и еe поклонники или столетние изыскания о варягах. Историко-критическое разсуждение. Москва, 1842
- Критическиe изследованиs об истории болгар, с прихода болгар на Фракийский полуостров до 968 года, или покорения Болгарии Великим князем русским, Святославом. Изданны на иждивении болгарина И. Н. Денкоглу. Москва, 1849
- Древние и нынешние болгары в политическом, народописном, историческом и религиозном их отношении к россиянам. Историко-критические изыскания. Издание второе. Москва, 1856
Наводи
уреди- ↑ MacDermott, Mercia (1962). A History of Bulgaria 1395–1885. New York: Frederick A. Praeger. стр. 123. Посетено на 18 June 2021 – преку Internet Archive.
- ↑ 2,0 2,1 Бакалов, Георги; Милен Куманов (2003). „ВЕНЕЛИН , Юрий Иванович (истинско име: Георги Хуца) (22.IV.1802-26.III.1839)“. Електронно издание "История на България" (бугарски). София: Труд, Сирма. ISBN 954528613X.