Јоаникиј II Цариградски
Јоаникиј II Цариградски — Вселенски патријарх во четири наврати во периодот од 1646 до 1656 година.
| Јоаникиј II Цариградски | |
|---|---|
| Цариградски патријарх | |
| Црква | Цариградска патријаршија |
| На служба | 16 ноември 1646 – 28 октомври 1648 јуни 1651 – јуни 1652 април 1653 – март 1654 март 1655 – јули 1656 |
| Претходник | Партениј II Партениј II Пајсиј I Пајсиј I |
| Наследник | Партениј II Кирил III Кирил III Партениј III |
| Лични податоци | |
| Починал | 1659 или 1660 |
| Претх. служба | Митрополит во Мармара Ереглиси |
Живот
уредиЈоаникиј по потекло бил од Линдос град на островот Родос. Тој бил назначен за митрополит на Ганос и Хора во 1624 година од страна на патријархот Кирил I и во 1636 година тој станал митрополит на Ираклеа. Поддржан од молдавскиот војвода, Васил Лупу, бил избран како патријарх за првпат на 16 ноември 1646 година.[1]
Низ XVII век било вообичаено поради интригите и кавгите во христијанската заедница и Светиот синод предизвикувал брзи промени и повторни поставувања на патријарси: од 1595 до 1695 имало шеесет и една промена и триесет и еден патријарх.[2] Овие чести промени биле охрабрувани од страна на османските власти кој добивале парични средства за секое назначување. Јоаникиј исто така бил сменуван и назначуван неколкупати: бил разрешен на 28 октомври 1648 оа оивтирно поставен во јуни 1651 па сменет во јуни 1652, и повторно бил патријарх во периодот од април 1653 до март 1654и од март 1655 до јули 1656 година.[3]
Во 1654 година бил затворен бидејќи бил главна причина за насобирачките долгови на патријархатот кон Високата порта.[4] По последната промена во 1656 година, бил назначен за епископ на Кеа и Термија, каде се пензионирал и останал до својата смрт во 1659 или 1660 година.[3]
Да ја засили својата позиција наспроти своите непријатели, тој побарал поддршка од Австрискиот цар и од Рим. Од оваа причина дозволил католички мисии по бреговите на Црното Море и Кикладите. Но сепак одбил да потпише католички симбол на верата кога било побарано од страна на конгрегацијата за пропаганда на верата, зачувувајќи ја својата кревка позиција.[1]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 R. Aubert (2000). „Joannikios II“. Dictionnaire d'histoire et de géographie ecclésiastiques. 27. Paris: Letouzey et Ané. 1379-80. ISBN 2-7063-0210-0.
- ↑ Runciman, Steven (1985). The Great Church in captivity : a study of the Patriarchate of Constantinople from the eve of the Turkish conquest to the Greek War of Independence. Cambridge University Press. стр. 201. ISBN 978-0-521-31310-0.
- ↑ 3,0 3,1 Kiminas, Demetrius (2009). The Ecumenical Patriarchate. Wildside Press LLC. стр. 39. ISBN 978-1-4344-5876-6.
- ↑ Βιβλιοπαρουσίαση: Π. Γεωργαντζή: «Η Εκκλησία κατά το 1821»