Sphenophyllales е изумрен ред на артикулирани копнени растенија и сестринска група на денешните Equisetales ( конска опашка ). Тие се фосили кои датираат од девонот до тријасот. Тие биле вообичаени за време на доцниот пенсилвански до раниот перм, при што повеќето потекнуваат од периодот на карбон.[1][2]

Опис

уреди

Тие се мали, тенки разгранети растенија, обично растат до висина помала од 1 метар. Долгите стебла се движат од 0.5цм до 1.2цм. Стеблата се споени и ребрести со слаби навики, што го прави веројатно дека овие растенија биле винова лоза или грмушки додека биле живи, и дека формирале дел од долниот дел на јаглеродните шуми. Анатомијата на стеблото е протостелна (како корен ), која содржи цврсто основно ксилемско јадро со секундарно ксилемско ткиво присутно кај некои видови. Листовите, кои можат да бидат долги неколку сантиметри, се креваат на секој јазол во кривини (наречени вертикали) и се во облик на клин, во облик на вентилатор. Репродуктивните делови се или долги терминални конуси (составени од два лобуси, стерилен долен лобус и плоден горен лобус што носи спорангија ) или лабави стробили.Сите сфенофили се хомоспорни, со монолетни или трилетни спори.[3][4][5]

Таксономија

уреди

Sphenophyllales првпат бил опишан од британскиот ботаничар и геолог Алберт Севард во 1898 година.[6] Името доаѓа од грчките зборови σφήν („клин“) и φύλλον („лист“).

Нивната таксономија често се изведува од изолирани фосилизирани делови од растенија и класификацијата може да се заснова на морфологијата и анатомијата на стерилните делови на растенијата (како лисјата) или фруктификацијата (главно фосилизираните конуси и стратиграфски важните спори пронајдени во нивна близина). Ова резултира со видови кои всушност може да бидат синоними.[5][6] Sphenophyllales е типизиран од родот Sphenophyllum.

Наводи

уреди
  1. Sybil P. Parker, уред. (1986). Grolier Concise Encyclopedia of Science and Technology. V. Danbury, Connecticut: Grolier International. стр. 1637. ISBN 0-7172-8525-1.
  2. „Introduction to Sphenophyllales“. University of California Museum of Paleontology. Посетено на 27 January 2011.
  3. „Sphenophyllales“. Access Science. Посетено на 27 January 2011.
  4. Seward, A. C. (2006). Darwin and Modern Science. Middlesex, England: The Echo Library. ISBN 1-4068-0480-0.
  5. 5,0 5,1 Thomas N. Taylor; Edith L. Taylor; Michael Krings (2009). Paleobotany:the biology and evolution of fossil plants. Academic Press, New York. ISBN 978-0-12-373972-8.
  6. 6,0 6,1 Milan Libertín; Jiří Bek; Jana Drábková (2008). „Two New Carboniferous Fertile Sphenophylls and their Spores from the Czech Republic“. Acta Palaeontologica Polonica. Institute of Paleobiology, Polish Academy of Sciences; BioOne, www.bioone.org. 53 (4): 723–732. doi:10.4202/app.2008.0414.