Шаренградска Ада
Шаренградска Ада (хрватски: Šarengradska ada, српски: Шаренградска ада) ― остров односно средорек на реката Дунав сместен во близина на селото Шаренград во Хрватска.[1] Зафаќа површина од 9 км2.[2]
| Познат и како Шаренградска ада/Šarengradska ada | |
|---|---|
 Поглед кон островот | |
| Грешка во Lua во Модул:Location_map, ред 408: Malformed coordinates value | |
| Географија | |
| Место | Дунав, Хрватска |
| Координати | 45°15′29″N 19°14′42″E / 45.258° СГШ; 19.245° ИГД |
| Вкупно острови | 1 |
| Управување | |
Србија/Хрватска (спорен) | |
Старото речно корито на Дунав предизвикувало проблеми во пловидбата поради силното свиткување на овој простор. Со цел да се реши проблемот, Австроунгарија почнала да копа канал кој ќе го исправи текот на реката во 1892 година. По 17 години, каналот Моховскошаренградскиот Канал конечно бил завршен, а како резултат на тоа била створена Шаренградската Ада во 1909 година.[2]
За време на Социјалистичка Федеративна Република Југославија, островот бил дел од Социјалистичка Република Хрватска. За време на Хрватската војна за независност, Југословенската народна армија и српската милиција го зазела островот.[3]
Мислењето на Бадентеровиот арбитражен комитет било дека границите меѓу републиките треба да станат граници меѓу независните земји,[4][5][6][7]
Во 1998 година, преку Ердутскиот договор, Источна Славонија, Барања и Западна Сирмија биле повторно вклучени со Хрватска. Сепак, Шаренградската Ада заедно со Вуковарската Ада останале под југословенска воена контрола.
Во 2002 година, југословенска војска отворила оган од островот врз управникот на Вуковарско-сирмиската Жупанија, Никола Шафер и неговата придружба во која биле вклучени четири деца навреме кога тој одел на средба со својот колега од СР Југославија. Ова се случило и покрај тоа што дружината имала формална согласност од југословенските службени лица.[8][9]
Во 2004 година Србија и Црна Гора ја повлекла својата војска од островот, која била заменета со српскоцрногорска полиција. Секој граѓанин на Хрватска може лда се приближи до тој остров преку границата Бачка Паланка - Илок. Со книшките за регистрација на земјиштето управуваат хрватските власти, но српската страна не ги признава овие сопствености. Во 2009 година, островот бил отворен за рекреативни цели откако бил воспоставен привремен аранжман.
Хрватскиот претседател Иво Јосиповиќ во својата изјава за дневниот весник „Novi list“ во февруари 2012 година рекол дека на две земји им треба флексибилно решение за граничните спорови на реката Дунав, што ќе биде комбинација од решенијата предложени од две земји.[10] Хрватскиот претседател рекол дека кое било решение ќе биде усвоено, би било добро Вуковарската Ада на крајот да се најде на хрватската страна на границата.[10] Во својата изјава претседателот не го спомнал вториот дунавски остров, Шаренградската Ада.[10]
Поврзано уреди
Наводи уреди
- ↑ Šarengrad Архивирано на 24 април 2008 г., sarengrad.info.ms; пристапено на 26 февруари 2023.
- ↑ 2,0 2,1 Jelena Cerovina (4 јули 2017), „Granica na Dunavu između Habzburga i Badintera“, Политика (српски): 06
- ↑ „Serbian occupation of Šarengradska ada on a film“. www.vecernji.hr. Посетено на 26 февруари 2023.
- ↑ The Opinions of the Badinter Arbitration Committee: A Second Breath for the Self-Determination of Peoples Архивирано на 17 мај 2008.
- ↑ „Geografija.hr“. Архивирано од изворникот на 15 април 2008. Посетено на 26 февруари 2023.
- ↑ „Request Rejected“. www.morh.hr. Архивирано од изворникот на 12 август 2004. Посетено на 26 февруари 2023.
- ↑ „Ured predsjednika RH - kolovoz“. Архивирано од изворникот на 10 јуни 2007. Посетено на 26 февруари 2023.
- ↑ „Slobodna Dalmacija: 29“. www.hsp1861.hr. Посетено на 26 февруари 2023.
- ↑ DPI - Foreign Media Monitoring Архивирано на 16 април 2008.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 „HR za fleksibilno rešenje granica“. Посетено на 26 февруари 2023.