Црква „Св. Спиридон“ - Триандрија
Свети Спиридон (Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος) — црква во градот Солун, Егејска Македонија. Влегува во состав на Солунската епархија на Цариградската патријаршија.[1][2]
| Свети Спиридон | |
|---|---|
| Αγίου Σπυρίδωνος | |
 | |
| 40°37′23″N 22°58′21″E / 40.62306° СГШ; 22.97250° ИГД | |
| Место | Триандрија, Солун |
| Земја | Егејска Македонија, Грција |
| Вероисповед | Цариградска патријаршија |
| Архитектура | |
| Архит. тип | петкорабна базилика |
| Завршена | 1991 |
| Управа | |
| Епархија | Солунска |
Храмот се наоѓа во центарот на населбата Триандрија. На ова место имало помала црква „Крштение Господово“, подигната од грчките доселеници од Мала Азија во 1922 г., кои со себе ги донеле инвентарот, иконите и моштите од своите цркви. Црквата била трикорабна базилика, осветена на 14 ноември 1948 г. од епископот Спиридон Апамејски. Меѓу донесените реликвии се икони на Свети Јован Крстител. Подоцна храмот е преименуван во „Св. Спиридон“ поради неговата чудотворна икона. Градбата настрадала во Солунскиот земјотрес од 1978 г.[1]
Во 1991 г. почнала изградба на денешниот храм во облик на петкорабна базилика со купола и површина од 1.080 м2. Камен-темелникот е поставен на 7 август 1991 г. за време на митрополитот Пантелејмон II Солунски. Внатре има четири параклиси — „Св. Јован Крстител“, „Св. Герасим Кефалониски“, „Св. Дионисиј Закинтски“ и „Св. Хрисостом Смирненски“. Надвор од храмот е големиот параклис „Св. Рафаил, Никола и Ирина“.[1]
Во храмот се чува икона на Богородица Тринодуса од Теодосиј Анагност, изработена во XIX век.[3]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 „Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος“. Άγιοι και Εκκλησία. 10 декември 2011. Посетено на 21 август 2016.
- ↑ „Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος και Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης – Τριανδρία“. Ναοί του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης και των Μικρασιατών Μαρτύρων. 22 август 2012. Посетено на 21 август 2016.
- ↑ Δρακοπούλου, Ευγενία (2010). Έλληνες ζωγράφοι μετά την Άλωση (1450-1850), τόμος 3, Αβέρκιος - Ιωσήφ (Συμπληρώσεις-Διορθώσεις) (грчки). Αθήνα: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών / Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. стр. 304. ISBN 978-960-7916-94-5. Архивирано од изворникот на 2021-10-29. Занемарен непознатиот параметар
|lang-hide=(help)