Википедија

Вакизаши

(Пренасочено од Уакизаши)

Вакизаши — едниот од традиционално направените јапонски мечеви („нихонотоо“)[1][2] кои ги носеле самураите во Феудална Јапонија.[3]

„Даито“ (горе) и „вакизаши“ (долу) „даишо“ сет, заедно со примероци во основен облик, покажувајќи ја разликата во должината.

Опис

уреди

Вакизаши обично има сечило помеѓу 30 и 60 см,[2] со оние вакизаши мечеви кои за малку ја достигнуваат должината на катаната се нарекуваат оо-вакизаши, додека оние вакизаши мечеви кои за малку ја достигнуваат должината на танто-мечевите се нарекуваат коо-вакизаши.[2] Вакизашите кои се носеле заедно со катаните биле официјален знак дека носителот е самурај или мечувалец. Кога се носеле заедно, како сет, мечевите се нарекувале даишо, што буквално се преведува како „голем-мал“.[4] Катана бил „големиот“ или долгиот меч, а уакизаши бил „малиот“ или придружниот меч.[5][6] Вакизаши не се нужно само помала верзија на катаната; тие можат да бидат стопени поинаку и да имаат различен пресек.[7]

Историја и употреба

уреди

Производството на мечеви во Јапонија е поделено на специфични временски периоди:

  • Јокотоо (антички мечеви, до 900 г.)
  • Котоо (стари мечеви од 900 – 1596 г.)
  • Шинтоо (нови мечеви од 1596 – 1780 г.)
  • Шиншинтоо (понови мечеви од 1781 – 1876 г.)
  • Гендаитоо (модерни мечеви од 1876 – 1945 г.)[8]
  • Шинсакутоо (новоизработени мечеви од 1953–)[9]

Уакизаши се користеле уште во XV[10] или XVI век.[11] Уакизаши се користеле како резервен или помошен меч; се користеле и за борби од близу, или за обезглавување на поразен противник,[12] а понекогаш и за извршување на сеппуку, ритуално самоубиство.[13] Уакизаши бил еден од неколкуте кратки мечеви што биле достапни за употреба од страна на самураите, вклучувајќи ги и мечевите јорои-дооти и чиса-катана. Терминот уакизаши првично не опишувал мечеви со која било официјална должина на сечилото[14] и бил кратенка од уакизаши но катана („меч што се носи странично“); терминот се однесувал на придружните мечеви од сите големини.[15] Дури во Едо периодот во 1638 година, кога владетелите на Јапонија се обиделе да ги регулираат типовите мечеви и социјалните групи на кои им било дозволено да ги носат, биле официјално поставени должините на катана и уакизаши мечевите.[16]

Канзан Сатоо, во својата книга насловена „Јапонскиот меч“, забележал дека се чини дека немало некоја посебна потреба од уакизаши мечот и сугерира дека тој можеби станал попопуларен од тантоо мечот затоа што бил посоодветен за борби во затворени простории. Тој го споменал и обичајот гостите да ја оставаат катаната пред вратата на замокот или палатата кога влегувале, но притоа продолжувале да го носат уакизаши мечот внатре.[17] Додека носењето катана било ограничено на класата самураи, уакизаши мечеви со законска должина (коо-уакизаши) можеле да носат општествената класа чоонин, која ги вклучувала трговците. Ова било вообичаено при патувањето поради ризикот да бидат пресретнати од разбојници.[18][19] Уакизаши се носеле на левата страна, прицврстени на појасот на половината (ува-оби или химо).[20]

  • ГАЛЕРИЈА
  •  
    Надворешноста на лакиран уакизаши меч, направен по маки-е техника. Сечилото е направено од Фусамуне, кон крајот на XV - почеток на XVI век, а кориците (футролата) од XVIII век.
  •  
    Уакизаши од Едо периодот.
  •  
    Расклопен старински јапонски уакизаши со коширае и слични делови, со јасно видлив хамон (средишната линија на остриот дел од сечилото).
  •  
    „Уакисаши“ искован од Санпин Масатоши, ран XVII век. Расклопените коширае ги прикажуваат тсуба (штитникот), парот коогаи (игли за коса) и Козука (мал скриен нож) деловите. Изложени во Британскиот музеј.

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. ↑ The Development of Controversies: From the Early Modern Period to Online Discussion Forums, Volume 91 of Linguistic Insights. Studies in Language and Communication, Author Manouchehr Moshtagh Khorasani, Publisher Peter Lang, 2008, ISBN 978-3-03911-711-6 p. 150
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 The Complete Idiot's Guide to World Mythology, Complete Idiot's Guides, Authors Evans Lansing Smith, Nathan Robert Brown, Publisher Penguin, 2008, ISBN 978-1-59257-764-4 p. 144
  3. ↑ The Development of Controversies: From the Early Modern Period to Online Discussion Forums, Volume 91 of Linguistic Insights. Studies in Language and Communication, Author Manouchehr Moshtagh Khorasani, Publisher Peter Lang, 2008, ISBN 978-3-03911-711-6 p. 150
  4. ↑ The Japanese sword, Kanzan Satō, Kodansha International, 1983 p.68
  5. ↑ Mol, Serge (2003). Classical weaponry of Japan: special weapons and tactics of the martial arts. Kodansha International. стр. 18–24. ISBN 4-7700-2941-1.
  6. ↑ Ratti, Oscar; Westbrook, Adele (1973). Secrets of the samurai: a survey of the martial arts of feudal Japan. Tuttle Publishing. стр. 258. ISBN 0-8048-1684-0.
  7. ↑ Samurai: The Code of the Warrior, Thomas Louis, Tommy Ito, Sterling Publishing Company, Inc., 2008 P.138
  8. ↑ Clive Sinclaire (1 November 2004). Samurai: The Weapons and Spirit of the Japanese Warrior. Lyons Press. стр. 40–58. ISBN 978-1-59228-720-8.[мртва врска]
  9. ↑ トム岸田 (24 September 2004). 靖国刀. Kodansha International. стр. 42. ISBN 978-4-7700-2754-2.
  10. ↑ Samurai: The Weapons and Spirit of the Japanese Warrior, Clive Sinclaire, Globe Pequot, 2004 P.87[мртва врска]
  11. ↑ Samurai: The Code of the Warrior, Thomas Louis, Tommy Ito, Sterling Publishing Company, Inc., 2008 P138
  12. ↑ The encyclopedia of nineteenth-century land warfare: an illustrated world view, Byron Farwell, W. W. Norton & Company, 2001 P.240
  13. ↑ A glossary of the construction, decoration and use of arms and armor in all countries and in all times, together with some closely related subjects, George Cameron Stone, Jack Brussel Pub., 1961 P.201
  14. ↑ Handbook to life in medieval and early modern Japan, William E. Deal, Oxford University Press US, 2007 P.158
  15. ↑ Samurai, warfare and the state in early medieval Japan (Google eBook), Karl F. Friday, Psychology Press, 2004 P.78
  16. ↑ The connoisseur's book of Japanese swords, Kōkan Nagayama, Kodansha International, 1998 P.35
  17. ↑ The Japanese sword, Kanzan Satō, Kodansha International, 1983 P.68
  18. ↑ Taiho-jutsu: law and order in the age of the samurai, Don Cunningham, Tuttle Publishing, 2004 P,23
  19. ↑ The connoisseur's book of Japanese swords, Kōkan Nagayama, Kodansha International, 1998 P.28
  20. ↑ Secrets of the samurai: a survey of the martial arts of feudal Japan, Oscar Ratti, Adele Westbrook, Tuttle Publishing, 1991 P.260

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Вакизаши&oldid=5226807“